کد خبر : 1617790 | 25 خرداد 1398 ساعت 14:10 | 1.4K بازدید | 0 دیدگاه

آغاز امیدوارکننده سلسائو با "پیراهن های سفید"

برای فراموشی خاطرات بد؛ برزیل قهرمانی می خواهد

جام ملت های آمریکای جنوبی موسوم به کوپا آمه‌ریکا به میزبانی برزیل آغاز شد و سلسائو در افتتاحیه این مسابقات، توانست با حساب سه بر صفر مقابل بولیوی پیروز شود.

برای فراموشی خاطرات بد؛ برزیل قهرمانی می خواهد

به گزارش "ورزش سه"، بسیاری از کارشناس ها معتقدند که بولیوی، ضعیف ترین تیم حاضر در این تورنمنت بوده و این پیروزی قاطعانه برای برزیل، دور از تصور به نظر نمی رسید. برزیل پس از 30 سال، میزبانی این تورنمنت را در اختیار گرفته و به دنبال جبران ناکامی های پیاپی خود طی دهه دوم قرن 21 است. آخرین میزبانی سلسائو از یک تورنمنت بزرگ، با تلخ ترین خاطره تاریخ فوتبال برزیل همراه شد و «قناری کوچک» در نیمه نهایی جام جهانی 2014، کوچک شد!

ناکامی های پیاپی برزیل در چند دوره اخیر جام جهانی و کوپا آمه‌ریکا، به تدریج باعث کاهش سطح توقعات مردم برزیل شده است. مردم برزیل، قبلا قهرمانی در جام جهانی را بدون ارائه فوتبال ناب برزیلی (معروف به ژوگو بونیتو) نمی پسندیدند. کارلوس آلبرتو پریرا در جام جهانی 1994، تیم ملی برزیل را به مقام قهرمانی رسانید اما شدیدترین انتقادات علیه او و تیمش صورت گرفت زیرا مردم برزیل اعتقاد داشتند که آن تیم از فلسفه فوتبال برزیلی، هیچ چیزی را برای ارائه به ویترین جهانی فوتبال نداشت. اکنون که در سال 2019 قرار داریم، عاشقان سلسائو در حسرت 12 ساله برای فتح یک تورنمنت مهم هستند زیرا آخرین قهرمانی برزیل در تورنمنت های بزرگ، به کوپا آمه‌ریکا 2007 مربوط می شود. جالب این که برزیلی ها طی چند دوره اخیر کوپا آمریکا نیز بسیار ضعیف ظاهر شدند و حتی در کوپا آمه‌ریکا 2016، به طرز تحقیر آمیزی از مرحله گروهی کنار رفتند. همچنین برزیل طی سه دوره گذشته کوپا آمه‌ریکا، هرگز نتوانسته پای خود را فرا تر از مرحله یک چهارم نهایی بگذارد.

 

1413111

 

 

آرایش سلسائو بدون نیمار

عدم حضور نیمار در کوپا آمریکا 2019 به علت مصدومیت در جریان بازی دوستانه با قطر، مهم ترین اتفاق ممکن برای تیته و تیمش بود. می توان مصدومیت نیمار را یک توفیق اجباری برای تیته دانست زیرا در غیاب وی، فرصت خوبی نصیب چهره‌های جوان تر خواهد شد. تیته سرمربی برزیل ترجیح داد تا جوان گرایی را در خط حمله انجام داده و بدین ترتیب، ریچارلیسون و داوید نِرِس به اردوی سلسائو دعوت شدند تا اولین تورنمنت مهم در عرصه بازی های ملی را در عمر ورزشی خود تجربه کنند. ریچارلیسون طی چند فصل اخیر توانسته لیاقت خود را با پیراهن واتفورد و اورتون در لیگ برتر به اثبات برساند و داوید نرس نیز یکی از مهره های کلیدی تیم رؤیایی آژاکس محسوب می شود. تیته برای بازی مقابل بولیوی، تصمیم جالبی گرفت و این دو بازیکن کم سابقه را به گابریل ژسوس ترجیح داد. گابریل ژسوس طی 5 بازی ملی در سال 2019، عملکرد خوبی داشت و 4 بار گلزنی کرد. او یکی از بهترین یاران برزیل در بازی های دوستانه چند هفته اخیر بوده و 3 گل را طی 2 بازی دوستانه اخیر به ثمر رسانده است.

 

برزیل با آرایش 3-3-4 راهی میدان شد و روبرتو فیرمینو به عنوان مهاجم مرکزی، بازی کرد اما نرس و ریچارلیسون به ترتیب در جناحین راست و چپ خط حمله قرار گرفتند. این بازی، بهترین فرصت برای محک خط حمله و سنجش قوای تهاجمی سلسائو بود و جالب این که هر سه تعویض تیته در این بازی نیز در خط حمله انجام شد. استفاده هم زمان از دو هافبک با خصوصیات تدافعی و تخریبی، یعنی فرناندینیو و کاسمیرو نیز جالب توجه بود هر چند که بسیاری از عاشقان «ژوگو بونیتو»، از این تصمیم تیته خشنود نخواهند شد. البته مصدومیت آرتور باعث شد تا فرناندینیو در کنار کاسمیرو قرار بگیرد. معمولا برزیل در چند دوره گذشته کوپا آمه‌ریکا سعی کرده تا یک تیم جوان را به مسابقات بفرستد اما ناکامی های پیاپی و حسرت 12 ساله مردم برزیل در فتح جام و البته میزبانی، باعث شده تا تیته ریسک نکرده و جوان گرایی در کوپا آمریکا 2019 را از اولویت های خود خارج کند. تیته فقط در خط حمله جوان گرایی کرده اما در سایر خطوط به ویژه در خط دفاعی، تیم ملی برزیل یک تیم مسن به نظر می رسد. حتی یکی از انتقادات به فاتحان 5 دوره جام جهانی، این است که میانگین سنی آنها بالا بوده و همین مسئله نیز می تواند یک پاشنه آشیل برای تیته و یارانش باشد. اگر چه تیته توانست مدال طلای المپیک را برای برزیلی ها به ارمغان بیاورد اما همگان به خوبی می دانند که هیچ چیز به اندازه قهرمانی در رده سنی بزرگسال ها، حائز اهمیت نیست. عملکرد رؤیایی برزیل در مرحله انتخابی جام جهانی 2018 باعث شده بود تا سطح توقعات از این تیم بسیار افزایش یابد اما بر خلاف تصورات، شاگردهای تیته هیچ توفیقی در جام جهانی 2018 نداشتند.

شاید تیته نیز به خوبی درک کرده که کوپا آمه‌ریکا 2019، آخرین فرصت برای کسب یک جام و ادامه حضور روی نیمکت تیم ملی بوده و به همین دلیل، هیچ نوع ریسکی از جمله جوان گرایی را در این تورنمنت انجام نداده است. دعوت از ویلیان به جای وینیسیوس جونیور نشان داد که تیته تا چه حد محافظه کار است. برخی رسانه های برزیلی معتقدند که تیته بر خلاف دونگا، اصلا اهل جوان گرایی نیست و باید از کوپا آمه‌ریکا 2019 به عنوان بهترین فرصت برای ساخت یک تیم مدعی در جام جهانی 2022 قطر استفاده می کرد. البته روجریو کابوکلو رئیس جدید کنفدراسیون فوتبال برزیل، پیش از شروع جام گفته بود که در صورت کسب هر نتیجه ای، حضور تیته روی نیمکت سلسائو ادامه خواهد یافت. تیته تا سال 2022 قرارداد داشته ولی شایعاتی مبنی بر برکناری وی در صورت ناکامی در کوپا آمه‌ریکا به گوش می رسد. غیبت نیمار شاید به نفع برزیل تمام شود زیرا رسانه ها به جای توجه بیش از حد به نیمار، اکنون به کل تیم توجه می کنند و فشار روحی و روانی به کل اعضای تیم، سر شکن می شود. همچنین در غیاب نیمار، احتمالا تیته از سیستم 1-4-1-4 به 1-3-2-4 تغییر تاکتیک می دهد و کوتینیو آزادی عمل بیشتری خواهد داشت.

 

1413112

 

 

تصمیم های مهم تیته

برزیل طی 12 رویارویی خانگی با بولیوی، هرگز شکست نخورده و 49 بار، دروازه بولیوی را گشوده و فقط 4 گل دریافت کرده است. برزیل در نیمه اول نتوانست بازی خوبی را مقابل بولیوی ارائه دهد و در مجموع، نیمه اول یک بازی کم رمق را شاهد بودیم. برزیل یک شروع توفانی را در نیمه دوم داشت و طی سه دقیقه، 2 بار دروازه کارلوس لامپه را گشود. سلسائو پس از گل اول، به آرامش خاصی دست یافت و بازی خوبی را از لحاظ تاکتیکی و تکنیکی انجام داد زیرا فشار روانی از روی این تیم برداشته شد. فشار شدید هواداران در ورزشگاه مورومبی و اعتراض های گاه و بی گاه به بازیکن های برزیل، شرایط را برای تیته و تیمش سخت کرده بود.

خط حمله جوان برزیل می تواند یک نقطه قوت باشد. گابریل ژسوس یک بازیکن خلاق و پا به توپ است که نفوذهای خوبی را به درون محوطه جریمه انجام می دهد و در عین حال، متخصص شوت های دقیق از حوالی محوطه جریمه می باشد. تیته بر خلاف پپ گواردیولا، فقط به گابریل ژسوس به عنوان یک مهاجم کلاسیک، بازی می دهد. ژسوس و ریچارلیسون جمعا 20 گل را در فصل گذشته لیگ برتر به ثمر رسانده اند و عجیب این که هر 20 گل، با ضرباتی از درون محوطه جریمه به ثمر رسیده است. ریچارلیسون در بازی با هر دو پا و همچنین ضربات سر، دارای مهارت خوبی بوده ولی باید از لحاظ بازی سازی و تطبیق با تاکتیک های تیته، به حد مطلوبی برسد تا جای خالی نیمار را در جناحین خط حمله پُر کند. یکی از مهم ترین تصمیمات تیته، تعیین یک کاپیتان ثابت برای تیم ملی بود و سرانجام بازوبند کاپیتانی به طور دائمی (و نه چرخشی)، به دنی آلوز واگذار شد. شیرین ترین دردسر تیته، انتخاب بین دو دروازه بان ارزشمند یعنی آلیسون و ادرسون بود. آلیسون با فتح دستکش طلا و لیگ قهرمانان اروپا، فعلا به ادرسون ترجیح داده می شود.

اما دشوار ترین تصمیم تیته، انتخاب دفاع چپ است. فیلیپه لوئیز پس از نمایش خوب در بازی دوستانه مقابل هندوراس، باز هم به الکس ساندرو ترجیح داده شد و به عنوان دفاع چپ، مقابل بولیوی به میدان رفت. به نظر می رسد که الکس ساندرو یک آلترناتیو برای فیلیپه لوئیز خواهد بود. نقطه قوت هر دو بازیکن در کارهای تهاجمی و نفوذ از کناره ها است. بر خلاف تصور برخی کارشناس ها که می گفتند بین کاسمیرو و فرناندینیو، فقط یک نفر باید بازی کند، تیته از هر دو بازیکن در ترکیب اصلی مقابل بولیوی استفاده کرد. البته فرناندینیو مهارت بیشتری در دریافت توپ از مدافعان و سوئیچ کردن بازی از دفاع به حمله دارد. پس از مصدومیت نیمار، وظیفه کوتینیو در اردوی تیم ملی، سنگین تر شد زیرا او در حال حاضر، مهم ترین سوپر استار سلسائو محسوب می شود. اگر چه کوتینیو فصل خوبی را در بارسلونا سپری نکرد اما در بازی افتتاحیه مقابل بولیوی، عملکرد بسیار خوبی داشت و دو گل را به ثمر رساند. در غیاب نیمار، بهترین شانس نصیب کوتینیو شده تا هم از لحاظ تاکتیکی و هم از لحاظ روحی، شرایط خود را در تیم ملی ارتقاء بدهد. نقش تاکتیکی کوتینیو، بسیار انعطاف پذیر تر از گذشته شده و نقش «یار شماره 10» را با مسئولیت های بیشتر، ایفا می کند. مصدومیت نیمار باعث شد تا فیرمینو در عمق بیشتری به بازی گرفته شود. البته فیرمینو توانایی بازی به عنوان وینگر در هر دو جناح چپ و راست را هم دارد. تیته می تواند همانند یورگن کلوپ، از فیرمینو به عنوان حلقه ارتباطی بین هافبک ها و وینگرها استفاده نماید که در این صورت، نقش کوتینیو تغییر کرده و جای داوید نرس را در جناح چپ می گیرد. در بازی مقابل بولیوی، کوتینیو متمایل به چپ بازی می کرد اما تیته ترجیح داد تا داوید نرس را به عنوان مهاجم راست به زمین بفرستد. تعویض زود هنگام فیرمینو در نیمه دوم و حضور گابریل ژسوس باعث شد تا حال و هوای خط حمله برزیل تغییر کند. ژسوس با حرکات عرضی پا به توپ در فضاهای کوچک، باعث می شود تا یاران حریف را از منطقه مطلوب، دور کرده و فضای مناسبی را برای یاران کناری برزیل ایجاد نماید و وینگ بک ها نیز اوور لپ را به خوبی انجام خواهند داد. یکی از معدود چهره های جوان و نه چندان مطرح برزیل در کوپا آمریکا 2019، پدیده 21 ساله تیم گرمیو یعنی اورتون است. اورتون در اواخر بازی با بولیوی به میدان رفت و یک گل زیبا را نیز با یک ضربه از پشت محوطه جریمه به ثمر رساند. او را بهترین بازیکن جوان شاغل در لیگ برزیل می دانند. سرعت، قدرت دریبل و شوتزنی از جمله توانایی های فوق العاده اورتون است و این تورنمنت را می توان سکوی پرش وی دانست.

 

 

1413113

 

از طرف دیگر، بولیوی هم عملکرد بسیار ضعیفی طی سال های اخیر داشته و می توان نتایج این تیم در مسابقات انتخابی جام جهانی و همچنین دوره های اخیر کوپا آمریکا را چیزی در حد فاجعه دانست. بولیوی طی قرن 21، هیچ گاه نتوانسته که در بازی های کوپا آمریکا به پیروزی دست یابد. ادواردو ویه خاس سرمربی جدید بولیوی، به دنبال ایجاد تحول در فوتبال این کشور فقیر آمریکای لاتین است ولی او نیز نتوانسته آغاز خوبی را با تیم خود تجربه نماید. بولیوی طی 5 حضور نخست ویه خاس روی نیمکت، 4 بار شکست خورده است. بیش از این که بولیوی را در دنیای فوتبال بشناسند، در رسانه ها به عنوان یک کشور سوسیالیستی و ضد آمریکایی شناخته می شود و بارها، اظهارات اوو مورالس رئیس جمهور این کشور علیه آمریکا، خبر ساز شده است. به نظر می رسد که تنها امید بولیوی برای صعود از مرحله گروهی کوپا آمریکا 2019، کسب پیروزی مقابل ونزوئلا باشد زیرا از لحاظ فوتبالی، می توان ونزوئلا را ضعیف ترین تیم منطقه آمریکای جنوبی، پس از سبز پوش های بولیوی دانست. ویه خاس در بدو حضور روی نیمکت بولیوی، سعی کرده تا جوان گرایی را در اولویت کار قرار دهد زیرا طی چند سال گذشته، تقریبا از تعداد محدودی از بازیکن ها در فهرست تیم ملی بولیوی استفاده می شد اما سرمربی جدید ترجیح داده تا چند مهره جوان را به جای بازیکن های قدیمی تر همانند خوزه سخردو، رودی کاردوزو، ژاسمانی کامپوس، دنی بخارانو و ... به اردوی «لا ورده یا سبزها» دعوت کند. در فهرست تیم ملی بولیوی، فقط سه بازیکن در لیگ های خارجی عضویت دارند که معروف ترین آنها، مارسلو مورنو مهاجم با تجربه تیم شیجیا ژوانگ چین است.

 

محمدرضا شعاعی

دیدگاه‌ها