یادداشت: ویلموتس؛ مهاجم و متوازن؟

به گزارش ورزش سه ، مراسم غسل تعمید مارک ویلموتس با دو نمایش مقابل سوریه و کره، آبرومندانه تر از سطحی برگزار شد که غالب جامعه فوتبال ایران انتظار داشت.

مرکز دیده بان فوتبال واقع در شهر نوشاتل سوییس ماه ژانویه 2019 در گزارشی مبسوط، آمار تمامی بازی های 35 لیگ فوتبال اروپا را در دو فصل پیاپی یعنی 70 قهرمانی به دقت تحلیل کرده و در انتها به نتیجه زیر رسیده است:

"تمام تیم های جاه طلب حداقل می باید معادل حریف خود مالک توپ باشند. 70 قهرمان 35 لیگ در دو فصل در کل بازی ها به طور متوسط 57 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشته اند. همه شاخص های بررسی شده نشان می دهند که برای یک بازی، یک تیم گاهی می تواند مالکیت توپ را به حریف بسپارد، خصوصا زمانی که از حریف پیش است، این استراتژی در درازمدت جواب نمی دهد. در واقع این تیم ها بعد از دریافت گل اول بازی بدون آنکه توانایی ایجاد فشار کافی بر روی حریف داشته باشند، متحمل ریسک زیادی می شوند".

پروسه تغییر سبک بازی تیم ملی ایران و میل به مالکیت توپ درست بعد از جام جهانی روسیه و در نخستین بازی تدارکاتی با ازبکستان در تهران کلید خورده بود، لذا ادامه آن روند با تفکرات تهاجمی تر سرمربی جدید طبیعی به نظر می رسید. اما می توان حداقل به سه نکته دور از انتظار اشاره کرد:

1. پرس مدافعین و دروازه بان در "سئول" و تحمیل مالکیت 51 درصدی با درصد پاس و پاس سالم بالاتر از کره، آن هم توسط تیمی خسته از یک فصل فوتبالی که تنها یک هفته زیر نظر کادر فنی با تفکرات جدید بوده است.

2.  مهاجمان تیم ملی بعد از رهایی حریف از پرس مجبور نبودند تا نیمه خودی به عقب برگردند و باز در کار دفاعی مشارکت کنند.

3. مدافعین کناری، آزادی زیادی برای نفوذ به یک سوم دفاعی کره داشتند.

در عین حال نشانه هایی نیز از وجه شناور بازی ملی پوشان دیدیم که ما را نسبت به بازی های آینده کنجکاوتر می کنند. از نظر آرسن ونگر مهمترین عامل موفقیت تیم های ملی در یک تورنمنت مسئله "توازن تیمی" است. آیا مارک ویلموتس در میان مدت قادر خواهد بود با افکار تهاجمی، تیمی متوازن در همه خطوط راهی میدان کند؟ در منطق فوتبال، موفقیت سرمربی مترادف با موفقیت تیم و به تبع آن رضایت هواداران است.

شاهین اشکان