نقطه ضعف بزرگ رئال: امباپه از ضربات سر می‌ترسد!

به گزارش "ورزش سه"، کمبود راهکارهای تاکتیکی، ناتوانی کامل در تطبیق با شرایط بازی در طول دو دیدار و وابستگی نگران‌کننده به درخشش‌های فردی، در نهایت باعث حذف رئال مادرید از لیگ قهرمانان شد. تیمی که با وجود داشتن برخی از بزرگ‌ترین ستاره‌های جهان، در مجموع بازی‌های رفت و برگشت، نتوانست هیچ راه‌حلی مقابل آرسنال پیدا کند.

اما اگر بخواهیم تصویری نمادین از این بن‌بست ترسیم کنیم، باید به ناتوانی مادرید در استفاده از ۴۳ سانتری اشاره کنیم که در بازی برگشت در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو ارسال کردند؛ تصویری که در مرکز آن، کیلیان امباپه، مهاجم نوک رئال مادرید، قرار دارد.

امباپه یک مهاجم هدف نیست

همه می‌دانند که ستاره فرانسوی یک شماره ۹ کلاسیک نیست. در واقع، تیبو کورتوا بلافاصله پس از پایان بازی به همین نکته اشاره کرد: «آن‌ها (آرسنال) دفاع خوبی دارند، از بالا پرس می‌کنند. پیدا کردن فضا خیلی سخت است. ما کلی سانتر کردیم، اما کسی مثل خوسلو را نداشتیم که در نبردهای هوایی پیروز شود.»

این جمله‌ای صریح و واضح بود که به‌ خوبی نبودِ پروفایل مناسب برای بازی هوایی را نشان می‌داد و البته به‌طور غیرمستقیم، امباپه و نداشتن نقشه بازی مشخص توسط آنچلوتی را هم زیر سؤال می‌برد.

آمارهای هشداردهنده: فقط ۱۰ گل با ضربه سر

واقعیت این است که امباپه هرگز در بازی هوایی تفاوت‌ساز نبوده. او یکی از بهترین بازیکنان جهان است، شاید هم بهترین اما از ۳۲۳ گلی که در دوران حرفه‌ای‌اش زده، فقط ۱۰ گل با ضربه سر بوده، یعنی حدود ۰/۰۳ درصد. هیچ‌کدام از این گل‌ها هم در لباس رئال مادرید نبوده و آخرین گل سر او در ۷ ژانویه ۲۰۲۴ برابر تیم آماتور «ریوِل» در مرحله پنجم جام حذفی فرانسه به ثمر رسید.

از آن زمان، امباپه در بازی هوایی عملکردی کاملا ضعیف داشته است. چرا امباپه مسئولیت سرزنی را قبول نمی‌کند؟ پاسخ فقط فوتبالی نیست. در مورد او، یک بعد روانی و احساسی نیز وجود دارد که نمی‌توان نادیده گرفت. امباپه سه حادثه تروماتیک را تجربه کرده که رابطه‌اش با ضربات سر را تغییر داده است:

۱- اوت ۲۰۱۶، زمانی که نوجوانی در موناکو بود، در برخوردی شدید با کریستف کربرا از تیم گنگام دچار ضربه مغزی شد و با برانکارد و گردن‌بند از زمین خارج شد.

۲- دو سال بعد، در پی‌اس‌جی، در برخورد با دروازه‌بان لیون، شدیداً به زمین خورد و بار دیگر دچار ضربه مغزی شد.

۳- آخرین حادثه مهم در یوروی قبلی رخ داد، زمانی‌که در مرحله گروهی مقابل اتریش، با کوین دانسو برخورد کرد و بینی‌اش شکست؛ تصویری از امباپه خون‌آلود و گیج که جهان فوتبال را نگران کرد. از آن زمان، غرایز خودمحافظتی او تشدید شده است.

مشکل در بازیکن یا سبک بازی؟

سؤال اساسی که پس از این ماجرا باقی می‌ماند این است: آیا مشکل اصلی رئال مادرید، ضعف امباپه در ضربات سر است یا سبک بازی کارلو آنچلوتی؟

سال‌هاست که مادرید عادت کرده وقتی راه‌حلی در جریان بازی ندارد، از ارسال توپ‌های بلند به محوطه جریمه به‌عنوان راهکار اضطراری استفاده کند. نمونه‌ها زیادند: رونالدو، بنزما، رودریگو مقابل سیتی، یا حتی خوسلو فصل پیش مقابل بایرن مونیخ.

اما وقتی امباپه در نوک خط حمله است و مقابل بهترین خط دفاعی ایستا در اروپا بازی می‌کند، این راهکار تقریباً غیرممکن و بی‌فایده است.
رئال مادرید باید یا خط حمله خود را بازسازی کند تا با این سبک بازی هماهنگ باشد، یا روش بازی‌اش را تغییر دهد. فصل گذشته، گل‌های زیادی به لطف بلینگام از عقب زمین و ضربات دوم به ثمر رسید یا حضور خوسلو روی نیمکت که نقش یک تمام‌کننده کلاسیک را بازی می‌کرد. اما امسال، با حضور بلینگام دور از محوطه و بدون خوسلو، این روش دیگر جواب نمی‌دهد. مادرید ابزارهای لازم را دارد، خط حمله‌اش رؤیایی است، اما باید استفاده بهتری از آن بکند.