بارسا فقط لاماسیا نیست
بارسلونا دو ستون جدید پیدا کرد
در پیروزی سخت مقابل لگانس، لحظه تعیینکننده بازی، تکل سرنوشتساز اینیگو مارتینز در دقایق پایانی بود.

به گزارش "ورزش سه"، اینیگو در لحظات پایانی با تکل حیاتیاش مانع گلزنی منیر شد تا از تساوی ۱-۱ جلوگیری کند و سپس با غرور مشتش را گره کرد و فریاد زد. بارسا در بوتارکه با چنگ و دندان ایستادگی کرد، اما این سوال باقی ماند که آیا تیم محتاط بازی کرد یا در پایان فصل از نفس خواهد افتاد؟ به نظر میرسد گزینه اول درست باشد، چرا که وقتی جامها نزدیکند، انگیزه و قلب بازیکنان پاها را به حرکت درمیآورد. نیمه دوم فصل برای بارسا جبرانکننده ناکامیهای نیمه اول است؛ شکستهای عجیب خانگی مقابل لاسپالماس و لگانس و حتی باخت به اتلتیکو، با پیروزیهای دشوار ۱-۰ برابر رایو، آلاوس و حالا لگانس جبران شدهاند که گویی لقمه دیگری از لالیگاست.
این بارسا، برخلاف زرقوبرق همیشگی، نمایشی بدون تجمل داشت. مثلث هجومیاش، جز رافینیای پرجنبوجوش، کمفروغ بود و پدری نشانههای خستگی را بروز داد. لگانس، متر به متر و در دوئلهای فردی، برتری میجست و رابا، اینیگو و همتیمیهایش را آزار داد. شزنی با مهاری نجاتبخش در نیمه اول، بارسا را سرپا نگه داشت.

گل بازی، تعریف کاملی از بارسای دیگر بود: جرارد مارتین، جایگزین اجباری بالده مصدوم، با توپربایی هوشمندانه در سمت چپ، زمینهساز گل ۰-۱ شد. اما بارسا نتوانست بازی را کنترل کند، حتی با ورود دییونگ، و بازی به نوعی قمار تبدیل شد که بارسا به شکلی معجزهآسا از آن جان سالم به در برد. این موفقیت مدیون باتجربههای تیم بود.
بارسا فقط متکی به جوانان نیست. شزنی، که هفته آینده ۳۵ ساله میشود، در حالی که سپتامبر گذشته بازنشسته بود، پس از سه ماه آمادهسازی، به تیمی پیوست که ابتدا او را به چشم یک حاشیهنشین میدیدند. اما حالا او جایگاه ویژهای در قلب هواداران دارد و حتی بازگشت عجولانه تراشتگن زیر سایه او قرار گرفته.

اینیگو مارتینز هم که در ماه می ۳۴ ساله خواهد شد، رهبر بلامنازع رختکن است. او نهتنها جوانان را هدایت میکند، بلکه حتی لواندوفسکی را هم به خط میکند. در روز معارفهاش، وقتی تازه از مصدومیت جراحی پاشنه پا رها شده بود، لاپورتا گفت او قدرت رهبری را به تیم میآورد. اما مشکلات جسمانی و ترجیح ژاوی به زوج آرائوخو-کوبارسی، این تصور را ایجاد کرده بود که حضورش در بارسا بیفروغ خواهد ماند.
نزدیکانش میگویند: «اینیگو یک بازیکن برنده است و این را تحمل نمیکند.» مشت گرهکرده او در لگانس، بارسا را به سوی پیروزی هدایت کرد و نشان داد که تجربهاش همچنان برای تیم حیاتی است.

