انتخاب مشترک پی‌اس‌جی و بارسلونا جواب داد

به گزارش "ورزش سه"، در پاری‌سن‌ژرمن همه از عملکرد لوئیس انریکه شگفت‌زده‌اند. تغییر جهت در سیاست‌های باشگاه و نقل‌وانتقالات به موفقیتی بزرگ منجر شده است. از مثلث پرستاره اما ناکام نیمار، مسی و امباپه، حالا به تیمی از بازیکنان جوان و جاه‌طلب رسیده‌ایم که برخی از آن‌ها خارج از فرانسه چندان شناخته‌شده نبودند، اما مثل فرشته‌ها بازی می‌کنند و شکست دادنشان بسیار دشوار است.

این تیم هنوز در لیگ 1 فرانسه شکست نخورده و در لیگ قهرمانان اروپا با گام‌هایی استوار پیش می‌رود، حتی با بازگشتی درخشان از یک مرحله حذفی که در آنفیلد مقابل لیورپول تقریباً از دست رفته به نظر می‌رسید. همچنین در مرحله گروهی، پس از بازی‌های ابتدایی که به نظر می‌رسید به فاجعه ختم شود، این تیم راه خود را پیدا کرد.

هیچ‌کدام از این موفقیت‌ها بدون حضور مربی اسپانیایی ممکن نبود. مردی که تمام فشارها را روی دوش خود می‌گیرد و بازیکنان را از این بار رها می‌کند. کسی که انتقادات بیش از حد و غیرمنصفانه‌ای را تحمل کرده است. او همان مربی‌ای است که ناصر الخلیفی همیشه آرزویش را داشت و حالا فهمیده که این باشگاه از نیمکت هدایت می‌شود، نه از زمین چمن.

مثال دیگری هم هست. وضعیت لوئیس انریکه شباهتی به هانسی فلیک در بارسلونا دارد.

هیچ‌کدام از این دو مربی با فضای باشگاهی که هدایتش را برعهده گرفته‌اند، آشنا نبودند و برخلاف انتظار، هیچ ارتباطی با تاریخ، هویت یا گذشته این تیم‌ها ندارند. این موضوع که ممکن بود منفی به نظر برسد، در واقع یک امتیاز مثبت بوده است.

فلیک تصمیم گرفت بارسلونا در جام کاتالونیا شرکت نکند و اهمیتی به تبعات آن نداد؛ کاری که برای مثال ژاوی هرناندز هرگز انجام نمی‌داد. در پاریس، لوئیس انریکه تشخیص داد که امباپه در دفاع مشارکت نمی‌کند و این باعث ضعف تیم می‌شود. او این موضوع را با صدای بلند اعلام کرد، حتی با علم به اینکه افرادی مثل ریولو، روتن و دوگاری با انتقادات تند به او حمله خواهند کرد.

زمان نشان داد که او درست می‌گفت. پاری‌سن‌ژرمن کنونی از هر تیم دیگری در گذشته این باشگاه بهتر است، چه با امباپه و چه بدون او. درخشش در لیگ قهرمانان زمانی اتفاق می‌افتد که ستاره واقعی، خود لوئیس انریکه باشد.