ناصر الخلیفی نیمار را برای انریکه زنده کرد!

به گزارش "ورزش سه"، لوئیس انریکه در مسیر بسیار مهمی قرار دارد و البته، هنوز نباید از تلاش دست بکشد. فعلاً فقط دو جام – و نیم – در کارنامه‌اش ثبت شده: سوپرجام فرانسه، لیگ ۱ و صعود به فینال جام حذفی فرانسه. او حالا تنها چهار بازی با تحقق «رویای بزرگ» ناصر الخلیفی فاصله دارد: بالا بردن یک «اُرِخونا» (لقب جام لیگ قهرمانان اروپا) که سال‌هاست در پاریس از دستشان می‌گریزد.

پی‌اس‌جی با توجه به نمایشی هماهنگ و درخشان در پارک دو پرنس و پیروزی ۳-۱ اکنون با اعتماد به نفس بالایی پا به دیدار برگشت مرحله یک‌چهارم نهایی در ویلا پارک می‌گذارد. شبی پر از حرکات هنرمندانه، مانند گل زیبای خویچا کواراتسخلیا یا درخشش دزیره دوئه، بازیکنی که حالا دیگر نیازی به اثبات این ندارد که چرا باشگاه پاریسی حاضر شد برای جذبش ۶۰ میلیون یورو بپردازد و رکورد فروش تاریخ باشگاه رن را بشکند.

یک اثر هنری که یادآور بهترین دوران «نیمار» است

دزیره دوئه (متولد ۳ ژوئن ۲۰۰۵ در آنژه) شروع آسانی در پاریس نداشت. در تیمی قرار گرفت که در نگاه اول، عثمان دمبله و بردلی بارکولا به‌عنوان بال‌های اصلی به میدان می‌رفتند. یا اینکه بازیکنانی مثل کانگ این لی و مارکو آسنسیو گزینه‌های تعویضی محسوب می‌شدند.
لوئیس انریکه با آرامش و صبوری روند تطبیق او را مدیریت کرد. بدون عجله. دقایقی با کیفیت. ورود در دقایق پایانی برای تزریق طراوت و انفجار در خط حمله.
تا اینکه استعداد او گفت «نیمکت بس است!» و توانست با عملکرد درخشانش جایگاه ثابتی در ترکیب اصلی مربی اسپانیایی پیدا کند.

او در هشت دیدار اخیر لیگ به صورت ثابت به میدان رفته و همچنین در بازی برگشت مرحله یک‌هشتم نهایی در آنفیلد و دیدار اخیر برابر استون ویلا نیز فیکس بود. در همین بازی اخیر، گلی تماشایی به ثمر رساند که یادآور نیمارِ دوران اوج بود: حرکت انفجاری به داخل و شوتی شگفت‌انگیز که به تیر دروازه خورد و وارد دروازه دیبو مارتینز شد.

ناصر الخلیفی، رئیس قطری باشگاه پاری‌سن‌ژرمن، شخصاً به خانه خانواده دوئه رفت تا به هر قیمتی مانع از شکست مذاکرات شود و موفق هم شد.

دزیره دوئه با قراردادی به ارزش ۶۰ میلیون یورو جذب شد، پنج میلیون بیشتر از پیشنهادی که بایرن مونیخ ارائه داده بود. لوئیس انریکه از همان ۲۴ فوریه ۲۰۲۴ – روزی که پی‌اس‌جی میزبان رن بود – تصمیم گرفته بود اجازه ندهد او از دست برود.
او پس از حضور در بازی‌های المپیک با تیم فرانسه تحت هدایت تییری آنری، کمی خسته و فرسوده به پاریس رسید و به همین دلیل تطبیقش کندتر از انتظار پیش رفت.
تییری آنری درباره او گفت: «امشب تقریباً غیرقابل مهار بود. مردم می‌توانند تکنیک او، شوت‌هایش و آگاهی‌اش از موقعیت بین خطوط را ببینند. اما چیزی که برای من استثنایی است، این است که او هنگام زدن گل، در حالی‌که کسی او را هل می‌دهد، می‌تواند آن‌قدر قدرت در شوتش ایجاد کند. باور کنید، این اصلاً کار آسانی نیست.»