میزبانی در آزادی ناقص، یک آبروریزی بزرگ!

به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی فوتبال کشورمان با اینکه صعودش به جام جهانی ۲۰۲۶ روی کاغذ هنوز کاملا قطعی نشده اما قطعا این اتفاق دیر یا زود خواهد افتاد. با این حال نمی‌توان جدال حساس و حتی به نوعی حیثیتی مقابل ازبکستان را دست‌کم گرفت و باید با قدرت به مصاف این تیم رفت و با اقتدار کامل جشن صعود برپا کرد.

ازبکستان تیمی است که انگیزه‌های بسیار زیادی برای اولین صعود خود به جام جهانی فوتبال دارد. آنها با سرمایه‌گذاری گسترده و اتخاذ تدابیر لازم پای به تهران خواهند گذاشت. به همین علت جدی‌ترین محک قلعه‌نویی و شاگردانش را رقم خواهند زد و آنها اگر می‌خواهند از تیغ تیز انتقادات در امان بمانند باید این جدال فینال‌گونه را با جدیت و قدرت به پایان برسانند.

چیزی که در دیدار امشب نیز مشهود بود. درواقع فاکتور مهم تیم ملی برابر امارات این بود که با وجود خاموشی ناگهانی پروژکتورهای ورزشگاه آزادی، تمام ۱۲۰ دقیقه (!) آرامش و آمادگی خود را حفظ کرد. درحالی‌که در چنین شرایطی، تمرکز و میل به پیروزی ممکن بود تحت تاثیر قرار گیرد.

البته اینکه تیم ملی مقابل امارات به‌جز روی اشتباهات فردی موقعیت گلزنی به حریف نداد نیز بسیار حائز اهمیت است. هم به این دلیل که قدرت و فاصله خود را نسبت به رقیب رتبه سومی به رخ کشید و هم از این جهت که ملی پوشان بدانند اگر در چنین مسابقاتی بازی را با اشتباهات فردی برای خود سخت نکنند، رقبا راهی به دروازه بیرانوند پیدا نخواهند کرد.

حالا و با کسب این برتری، نوبت به بازیکنان نیمکت‌نشین است که با جنگندگی و روحیه بالا و انگیزه مضاعف کار را بر نفرات باسابقه و ثابت سخت کنند. آنها نه تنها برای انگیزه‌های شخصی و قرار گرفتن در ترکیب بلکه برای ارتقای کیفیت تیم و بالا بردن روحیه رقابت، باید کاری کنند که خیال سرمربی تیم از بازی دادن به آنها آسوده شود. پوشیدن لباس تیم ملی چیزی نیست که به بازیکنی اهدا شود و این بازیکن است که با عملکردش می‌تواند خود را به ترکیب تحمیل کند.

قطعا قلعه‌نویی نیز با توجه به مدت زمان ۱۵ ماهه تا آغاز جام جهانی ۲۰۲۶، کاهش میانگین سنی و استفاده از نفرات جدید و جوان را دنبال می‌کند. چرا که اصلی‌ترین انتقاد از او همین مسئله است که البته بی‌راه هم نیست.

همچنین اتفاق تاسف‌بار خرابی پروژکتورهای ورزشگاه آزادی که به‌تازگی با هزینه‌های هنگفت بازسازی‌ شده، نشان داد وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال نیز باید پس از پیگیری علل آن و جلوگیری از تکرارش، به دنبال بهره گرفتن از امکانات سایر شهرها بروند. همان‌طور که مدام به سرمربی تیم ملی توصیه می‌شود در انتخاب نفرات، نوراللهی و رضائیان و بقیه بازیکنانی که مدعی پوشیدن پیراهن تیم ملی هستند را نیز ببیند، بهتر است مدیران ورزشی هم چنین رویکردی داشته باشند.

یادمان نرود رقابت‌های ملی و به ویژه بازی‌های انتخابی جام جهانی از آنجا که مهم و جنبه‌ بین‌المللی دارد، اخبار آن در صدر خبرگزاری‌هاست. پس می‌توان گفت اگر ورزشگاه آزادی هنوز آمادگی کامل میزبانی از چنین رویدادهایی ندارد، به میزبانی در ورزشگاه امام رضای مشهد، فولاد اهواز و حتی یادگار تبریز با جدیت بیشتری فکر کرد.

مهدی بشکنی