ژاپن روی ابرهاست: اول فتح آسیا، بعد دنیا

به گزارش "ورزش سه"، امروز برای فوتبال ژاپن روزی تاریخی بود. ‏سامورایی‌ها در سایتاما 2002، سریع‌ترین صعود به جام جهانی در ‏تاریخ فوتبال‌شان را جشن گرفتند. پیروزی 2-0 مقابل بحرین با دو ‏گلی که در نیم ساعت آخر به ثمر رسید سه امتیاز را نصیب ژاپن کرد. ‏آنها در کل دنیا اولین تیمی شدند که به جام جهانی 2026 صعود ‏می‌کند. ‏

بحرین مقابل ژاپن تیمی دست و پا بسته نبود و در طول مسابقه ‏آبی‌پوشان را آزار داد ولی موتور سامورایی از دقیقه شصت روشن شد ‏و با گل‌های دو ستاره لژیونر، کامادا و تاکه‌فوسا کوبو بازی به سود تیم ‏میزبان به پایان رسید.‏

پیروزی مقابل بحرین نتیجه‌ای بود که از ژاپن انتظار می‌رفت. تیمی که ‏در همه پست‌ها لژیونرهای درجه‌ یک دارد. مدافع بایرن مونیخ، هافبک ‏تهاجمی سوسیداد که از ستاره‌های مطرح لالیگا است و دروازه‌بانی که ‏از بهترین گلرهای این فصل سری آ محسوب می‌شود. شاید تنها ‏ضعف ژاپن در اختیار نداشتن یک مهاجم نوک کلاسیک باشد اما دیگر ‏مهره‌ها به‌خصوص هافبک‌های تهاجمی به خوبی از پس برطرف ‏کردن این ضعف برآمده‌اند. ‏

هاجیمه موریاسو، سرمربی ژاپن را نباید در موفقیت این تیم نادیده ‏گرفت. درحالیکه به نظر می‌رسید تیمی با این همه لژیونر می‌تواند یک ‏سرمربی بزرگ اروپایی داشته باشد، فدراسیون ژاپن پای سرمربی ‏داخلی ایستاد و حتی لحظه‌ای به او شک نکرد. سامورایی‌ها با ‏موریاسو به آمریکا خواهند رفت و امیدوارند با او نتیجه‌ای حتی بهتر از ‏آنچه در سال 2002 در خاک خودشان محقق کردند به دست بیاورند. ‏

سامورایی‌ها مثل نیاکان‌شان با همبستگی و اتحادی نظامی‌وار فوتبال ‏بازی می‌کنند. در فرهنگ ژاپن اصلی محوری هست که در همه شئون ‏زندگی مردم این کشور می‌توان سراغ گرفت: هر چیزی را که به دست ‏می‌گیری، بهترش کن و به جامعه تحویل بده. آنها هر پدیده‌ سنتی و ‏هر پدیده مدرن و وارداتی را از لنز این اصل می‌گذرانند و فوتبال هم از ‏این قاعده مستثنی نیست. ‏

ژاپن برای ما این روزها در وهله اول با بازی اخیر سامورایی‌ها مقابل ‏تیم ملی تداعی می‌شود. دیدار دراماتیک در جام ملت‌های آسیا که با ‏پیروزی ایران به پایان رسید و پرونده ژاپن در این دوره از جام ملت‌های ‏آسیا را بست. آنها ناکامی را فراموش کرده و حالا نه تنها سهل و آسان ‏به جام جهانی رسیدند بلکه بلندپروازانه به فکر موفقیتی تاریخی در ‏آمریکا هستند. ‏

میتوما و اندو امروز مدعی شدند که تیم‌شان صعود را فراموش کرده ‏و به دنبال تاریخ‌سازی در جام جهانی است. اندو در جشن بعد از بازی ‏جلوی میکروفون به استادیوم گفت: "می‌خواهم هدفم را با شما به ‏اشتراک بگذارم، بهترین تیم جام جهانی شدن". میتوما هم در ‏میکسدزون ورزشگاه با خبرنگاران صحبت کرد: "هدف ما دیگر صعود ‏نیست هر چند از صعود خوشحالیم. ما راه درازی تا هدف‌مان در ‏پیش داریم ولی هدف‌مان بهترین تیم دنیا شدن است". ایستادن بر ‏بام جهان، این هدفی است که ژاپنی‌ها حالا با اعتماد به‌نفس از آن ‏صحبت می‌کنند. ‏

این اعتماد به‌نفس بازیافته تنها بین بازیکنان دیده نمی‌شود. رئیس ‏فدراسیون فوتبال ژاپن بعد از صعود تیم ملی این کشور گفت: " تیم‌های بزرگ دنیا می‌خواهند با ما بازی کنند و بازیکنان هم خواهان ‏بازی کردن با یک تیم بزرگ دنیا شده‌اند". ‏

شاید برای کسانی که با فرهنگ ژاپنی آشنا هستند این بلندپروازی‌ها و ‏به‌خصوص مطرح کردن آنها در حالتی شبیه به کری‌خوانی از طرف ‏فوتبالیست‌های این کشور عجیب به نظر برسد. اما اگر اکثر ژاپنی ‏سرمست پیروزی و صعود باشند صدایی از درون آنها پیدا می‌شود که ‏نهیب بزند و تواضع را گوشزد کند. امروز در جشن صعود آبی‌پوشان ‏وتو ناگاتومو فریاد می‌زد: "براوو، اما اگر از خود راضی شویم فرو ‏می‌ریزیم". ‏