مثلث رئال علیه قانون ناعادلانه لالیگا!

به گزارش "ورزش سه"، به نظر می‌رسید که رئال مادرید در انتظار یک بعدازظهر دیگر پر از رنج و زحمت در زمینی بود که اصلاً با آن سازگار نیست، با ویارئالی که از ابتدا پرانرژی بود و خیلی زود در یکی از چندین کرنری نصیبش شد و در میان تعلل مدافعان رئال، پیش افتاد. گاهی اوقات به نظر می‌رسد که مدافعان رئال همه چیز را به قدرت ماورایی کورتوا واگذار می‌کنند و ناگهان بازیکنان مارسلینو پا را از روی پدال گاز برداشتند.

امباپه نقش زیادی در این تغییر داشت، او مسئولیت نشان دادن تفاوت بین داشتن یک مهاجم خوب (آیوزه) و داشتن بهترین مهاجم دنیا را بر عهده گرفت. دو ضربه سریع، دو گل.

از آن لحظه به بعد، ویارئال بود که دیگر توپ را نمی‌دید، آنها در مرکز زمین فشار نمی‌آوردند، توپ را پس نمی‌گرفتند و می‌دیدند که بازیکنان سفیدپوش با آرامش در حال بازی هستند. بلینگام در این زمینه بسیار مهم بود، او به وسط زمین می‌آمد تا همراه با کاماوینگا و والورده نظم، شدت و جنگندگی را به بازی بیاورد. با عملکرد خوب این سه بازیکن که با باد موافق پیش می‌رفتند، زیردریایی زرد بود که نشانه‌های خستگی را نشان می‌داد، آنها آسیب دیده بودند و در برخی لحظات به نظر می‌رسید که غرق شده‌اند.

نیمه دوم با حمله دیگری از ویارئال آغاز شد، آنها توپ را پس گرفتند و در یک بازه ۲۰ دقیقه‌ای در آستانه زدن گل تساوی قرار گرفتند. آنچلوتی این را تشخیص داد، مودریچ را به بازی آورد و ناگهان کنترل بازی دوباره به دست سفیدپوشان افتاد. با گذشت دقایق، رئال مادرید فشار بیش از حد روز چهارشنبه را احساس می‌کرد و ویارئال با هدایت پارخو رشد کرد. اگر تساوی محقق نشد، به این دلیل بود که آیوزه یک موقعیت واضح را از دست داد و چون بلینگام، کاماوینگا و چند بازیکن دیگر تمام تلاش خود را کردند تا فاصله را حفظ کنند و صدرنشینی موقت را به دست آورند، در حالی که منتظر نتیجه بازی امشب اتلتیکو و بارسلونا هستند.

در پایان بازی، تصاویر بازیکنان خسته رئال مادرید، لالیگا را به دلیل مجبور کردن آنها به بازی در روز شنبه در حالی که یک وقفه پیش‌رو داشت، زیر سوال برد. خوب است که آنها نمی‌خواهند بارسلونا و رئال مادرید در یک روز بازی کنند، اما باید در شرایط خاص مانند این انعطاف‌پذیر باشند.

به نظر می‌رسد که سلامتی بازیکنان برای آنها مهم‌تر از نتایج است. مجبور کردن یک تیم به بازی با تنها ۶۶ ساعت استراحت به جای ۷۲ ساعت معمول، تیمی که در ۷۱ روز ۲۲ بازی انجام داده است (هر ۳٫۲ روز یک بازی)، منطقی نیست. باید به محصول توجه کرد. اما محصول بازیکنان هستند، نه تلویزیون‌ها.