تمام شد: قلب و روح رئال برگشت

به گزارش "ورزش سه"، هافبک انگلیسی، که بهترین بازیکن خط میانی رئال مادرید در ارائه پاس گل و متعهدترین در دوئل‌هاست، پس از پشت سر گذاشتن محرومیت خود در لالیگا بازمی‌گردد تا تعادل را به خط میانی سفیدپوشان بازگرداند.

دربی اروپایی بین رئال مادرید و اتلتیکو مادرید برای تیم سفیدپوش در زمینه خلاقیت در خط میانی به دو بخش کاملاً متمایز تقسیم شد. در یک ساعت اول، با حضور کاماوینگا و شوامنی شاهد خلاقیت بسیار کم بودیم؛ اما از دقیقه 60 به بعد، زمانی که مودریچ به جای کاماوینگا وارد زمین شد، بازی در زمینه کنترل و رسیدن به دروازه حریف رنگ و بوی دیگری گرفت، هرچند که مهاجمان رئال (به‌ویژه امباپه و وینیسیوس) دقت لازم را نداشتند.

اما حسی که در کل بازی حاکم بود، همان‌طور که در دیدارهای قبلی هم دیده شده بود، این بود: بدون بلینگام و با حضور براهیم که در غیاب او وظایف این انگلیسی را بر عهده داشت، رئال بیشتر شبیه یک تیم 4-2-4 بود تا1-2-3-4 (یا 3-3-4، که تفاوت‌ها در عمل ناچیز است). بازی با چهار مهاجم و تنها دو هافبک، بلیت مستقیم برای از دست دادن کنترل دوئل‌ها، ابتکار عمل و در بسیاری از لحظات، دفاع ضعیف‌تر بود. اما این تصویر تیره و تار، که در نهایت با حرکت درخشان براهیم برای به ثمر رساندن گل 2-1 روشن شد، حالا با بازگشت بلینگام تغییر می‌کند.

چون این بازیکن بریتانیایی همزمان هم هافبک است و هم مهاجم. از پست هافبک هجومی، او پنجمین بازیکن رئال در این فصل است که بیشترین پاس را داده (1731) و در عین حال سومین بازیکنی است که در گلزنی تیم مشارکت داشته (22 گل)، هم‌رده با رودریگو و تنها پشت سر وینیسیوس و امباپه.

او پس از غیبت در سه بازی به دلیل محرومیت، دو بازی در لالیگا پس از فحاشی‌اش به داور، مونوئرا مونترو و یک بازی به دلیل تانباشت کارت زرد در لیگ قهرمانان بازمی‌گردد. رئال در این مدت از نظر نتیجه‌گیری شرایط را مدیریت کرد (دو برد و یک باخت)، اما به‌ویژه در بازی مقابل بتیس و همچنین برابر اتلتیکو، که در برنابئو بخش زیادی از بازی بر سفیدپوشان تسلط داشت، جای خالی او احساس شد. این یکشنبه، جود بالاخره برابر رایو وایکانو بازمی‌گردد تا تیم آنچلوتی را متعادل کند و رابطی بین خط میانی و حمله باشد که بسیار به آن نیاز است.

بهترین پاسور، برنده‌ترین در دوئل‌ها

با بازگشت بلینگام، بهترین پاسور تیم (11 پاس گل) بازمی‌گردد، هافبکی که بیشترین موقعیت‌های بزرگ را وقتی حریف دفاع سازمان‌یافته دارد خلق می‌کند (64)، و هافبکی که به‌مراتب بیشترین دریبل موفق را دارد (54). توانایی‌های هجومی او به معنای کم‌کاری در دفاع نیست، بلکه برعکس: او هافبکی است که بیشترین دوئل را انجام می‌دهد (409) و بیشترین پیروزی را در آن‌ها کسب می‌کند (231)، بیشترین تکل را می‌زند (66، مانند کاماوینگا) و بیشترین موفقیت را در آن‌ها دارد (43)، و همچنین بازیابی توپ خوبی انجام می‌دهد (119).

یک هافبک همه‌چیزتمام، با لمس‌هایی از زیدان، که آنچلوتی را به یاد کاکای بزرگ میلان قهرمان اروپا می‌اندازد (او چیزهایی از کاکا دارد، بله. تفاوت زیادی بین آن‌ها نیست. بازی تغییر کرده، حالا هافبک‌های هجومی خیلی قدرتمندتر هستند).

او قطعه کلیدی برای جا افتادن دوباره سیستم 1-3-2-4 در حمله است، برای اینکه مهاجمان دیگر مثل بازی برابر اتلتیکو تا پیش از ورود مودریچ، مثل جزایر جداافتاده احساس نشوند، و همچنین برای متعادل کردن تیم در فاز دفاعی 2-4-4، جایی که نه‌تنها برای بازیابی توپ، بلکه برای ضدحمله هم مهم است: او 668 پاس به یک‌سوم هجومی زمین داده که 11 تای آن‌ها به پاس گل تبدیل شده است.