با لباس کانتونا در محل کار!
دوران جدید مد: ورود پیراهن‌های فوتبال به مهمانی‌ها!
پیراهن‌های فوتبال دیگر فقط به استادیوم‌ها محدود نمی‌شوند و در هر مکانی می‌توان افرادی را با چنین لباس‌هایی رویت کرد.
به گزارش "ورزش سه"، امروزه پوشیدن پیراهن‌های فوتبال دیگر فقط به زمین مسابقه و بازی‌های آخر هفته محدود نمی‌شود. حدود ۲۰ یا ۳۰ سال پیش، کمتر کسی، شاید هیچ‌کس، پیش‌بینی نمی‌کرد که این پیراهن‌ها به بخشی از فرهنگ عمومی تبدیل شوند. به تدریج، لباس‌های تیمی که صرفاً برای تمایز تیم‌ها در مسابقات طراحی شده بودند، به استادیوم‌ها و سپس به خیابان‌ها راه پیدا کردند. اکنون، در سال ۲۰۲۵، این تغییر به حدی پیش رفته که دیدن دانشجویانی که در کلاس درس پیراهن تیم بتیس با نام خواکین را به تن دارند یا کارمندانی که روزهای شنبه در محل کار با شماره ۹ رونالدو نازاریو و پیراهن بارسلونا حاضر می‌شوند، کاملاً عادی شده است.
همان‌طور که هر چیزی با محبوبیت زیاد نامی پیدا می‌کند، این پدیده نیز نامی به خود گرفته است: Bloke Core. این نام به استایلی اشاره دارد که در آن افراد پیراهن تیم محبوب خود (یا هر تیم دیگری) را در مکان‌هایی می‌پوشند که هیچ ربطی به تماشای فوتبال ندارد.
استفاده از پیراهن‌های فوتبال به‌عنوان بخشی از استایل روزمره
این استایل که اکنون به فرهنگ پاپ گره خورده است، به حدی عادی شده که افراد با یک جفت کفش کتانی و شلوار جین دیگر به دنبال پیراهن‌های رسمی نیستند؛ بلکه ترجیح می‌دهند پیراهنی مانند پیراهن منچستریونایتد که کانتونا هنگام لگد زدن به یک نژادپرست در سل‌هرست پارک به تن داشت، بپوشند.
از فوتبال تا مد
اما این روند از کجا آغاز شد؟ آلخاندرو مندو، کارشناس این حوزه و یکی از اعضای مجله پاننکا، معتقد است که همه چیز از دوران همه‌گیری کرونا شروع شد. او توضیح می‌دهد: «همه ما مجبور شدیم متوقف شویم. کلکسیونرها شروع به مرور لباس‌های خود در کمدهایشان کردند و آن‌ها را به اشتراک گذاشتند و کسانی که کلکسیونر نبودند، گفتند «من هم باید شروع کنم». برندها نیز با توقف فوتبال فرصت پیدا کردند تا ایده‌پردازی کنند. در این دوره بود که یک جامعه جدید شکل گرفت. استایل Bloke Core در سال ۲۰۲۲ محبوب شد، کمی بعد از همه‌گیری، اما رشد آن بسیار سریع بود. البته این روند کمی از کنترل خارج شده است. کسانی که بیشتر به فوتبال وفادار هستند، احساس می‌کنند که این فقط مربوط به فوتبال نیست، بلکه بخشی از فرهنگ عمومی و مد شده است.»
مارینا پورتیرو، متخصص مد، نیز دیدگاه مشابهی دارد: «افرادی مانند دیوید بکهام یا هکتور بیرین، فوتبالیست‌هایی که فراتر از ورزش حرکت کردند و وارد دنیای فرهنگ و مد شدند، نقش زیادی در این روند داشتند. اکنون پیراهن‌های فوتبال دیگر فقط به استادیوم‌ها تعلق ندارند. مردم دیگر از پوشیدن آن‌ها در خیابان خجالت نمی‌کشند، بلکه احساس می‌کنند که این کار جالب است، زیرا ما به آن معنا و مفهومی جدید داده‌ایم. ما آن را در استایل خود گنجانده‌ایم و اکنون می‌توانیم آن را با انگشتر، گردنبند یا حتی کفش‌های رسمی ببینیم. قبلاً ممکن بود کسی به شما بگوید «با لباس ورزشی به دفتر نیایید»، اما اکنون دیگر این‌گونه نیست.»
البته این روند جدید نیست. همان‌طور که برند «آدمیرال» در دهه ۱۹۷۰ در انگلیس این مسیر را آغاز کرد، این تجارت به لطف ریسک‌های چند برند خاص به یک صنعت تبدیل شد. مندو توضیح می‌دهد: «یکی از پیشگامان اصلی در این زمینه برند کاپا بود. آن‌ها موفق شدند خیابان و مد را با زمین فوتبال ترکیب کنند، حال و هوای رترو (قدیمی) را با پیشگامی در مد حفظ کنند و همچنان اصالت خود را نگه دارند. در اسپانیا، برند «میبا» یکی از برندهایی بود که بازار را به‌خوبی هدف قرار داد. در دهه ۱۹۸۰ بسیاری از تیم‌های لالیگا از این برند استفاده می‌کردند. این یکی از اولین برندهایی بود که جایگاه خود را تثبیت کرد.»
ورود به دنیای مد
این روند توجه صنعت مد را نیز جلب کرده است. اکنون دیگر نیازی نیست که پیراهن فوتبال را فقط برای ورزش بپوشید. مارینا پورتیرو می‌گوید: «شما می‌توانید به فستیوال مد بروید و اگر دلتان بخواهد یک پیراهن فوتبال بپوشید. برندهایی مانند آدیداس به‌خوبی توانسته‌اند از این فرصت استفاده کنند. در اسپانیا، برند «لاگام» یک پیراهن فوتبال تولید کرد. لاگام برندی است که معمولاً لباس‌های زنانه تولید می‌کند، اما ناگهان یک پیراهن فوتبال عرضه کرد. بسیاری از برندها، حتی آن‌هایی که ارتباطی با مد ورزشی ندارند، از این روند استفاده کرده‌اند.»
و کلکسیونرها؟
برای افرادی که به نوستالژی علاقه دارند، این روند یک شمشیر دو لبه است. از یک سو، قیمت‌ها به دلیل تقاضای زیاد افزایش یافته و بازارها پیچیده‌تر شده‌اند. مندو که خود یک کلکسیونر پیراهن است، می‌گوید: «کمی فضای سوداگری وجود دارد. عرضه و تقاضا به سرعت بالا می‌رود. وقتی تقاضا زیاد باشد، عرضه نیز از کنترل خارج می‌شود. اما می‌توان راه‌حل‌هایی پیدا کرد.
مثلاً اگر کسی پیراهنی را ۱۵۰ یورو ارزش‌گذاری کند و من نتوانم آن مبلغ را بپردازم، می‌توانم با او معامله کنم. وقتی در بازارها یا فروشگاه‌ها با افراد رو در رو ملاقات می‌کنی، فضای دوستانه و همبستگی وجود دارد. اما همیشه کسانی هم هستند که به دنبال سودجویی هستند.»
از سوی دیگر، مارینا این روند را یک فرصت می‌داند: «شما در خانه یک گنجینه دارید که اکنون ارزش اقتصادی پیدا کرده است. این روند به نفع کلکسیونرها است، زیرا باعث شده بسیاری از پیراهن‌هایی که شاید به‌طور دیگری به دست آن‌ها نمی‌رسید، اکنون در بازار موجود باشند. این روند باعث شده است که چیزهایی که در انبارها و کمدها خاک می‌خوردند، به جریان بیفتند و این بسیار جالب است.»
یک چرخه مد
همه چیز در مد چرخه‌ای است. مندو نتیجه‌گیری می‌کند: «اکنون تمرکز روی پیراهن‌های فوتبال است. چه کسی می‌داند؟ شاید در دو سال آینده دوباره کفش‌ها به مرکز توجه بازگردند. همه چیز در مد رفت و برگشت دارد.»
