روز تاریخی مدافع والنسیا: گلزنی در نقطه مصدومیت!

به گزارش "ورزش سه"، مختار دیاخابی در دقیقه ۴۰ دیدار والنسیا مقابل لگانس، هم خودش و هم هواداران مستایا را به وجد آورد. مدافع میانی والنسیا گل دوم تیمش را در همان محوطه‌ای به ثمر رساند که ۳۴۴ روز پیش، در تاریخ ۲ مارس ۲۰۲۴، دچار مصدومیت شدید زانو شده بود.

این مدافع گینه‌ای از ابتدای بازی چندین بار به حملات تیم اضافه شده بود – نه فقط در ضربات ایستگاهی – و حتی چند ضربه سر هم زده بود که کمی از چارچوب فاصله داشتند. اما در دقیقه ۴۰، او در موقعیت مناسبی قرار داشت تا گل دوم را به ثمر برساند.

گل سرنوشت‌ساز در همان نقطه مصدومیت

این گل روی یک ارسال کرنر به ثمر رسید. دیاخابی بعد از ارسال کرنر همچنان در محوطه جریمه باقی ماند و منتظر ماند تا توپ دوباره به منطقه او برسد. این اتفاق هم رخ داد. ریوخا ضربه‌ای پرقدرت به سمت دروازه زد که دمیتروویچ موفق به مهار آن نشد. توپ بعد از برخورد با دیه‌گو لوپز دوباره به محوطه شش‌قدم بازگشت و دیاخابی با پای راستش – همان پایی که دچار دررفتگی زانو شده بود – توپ را وارد دروازه کرد.

این همان محوطه‌ای بود که مصدومیت شدیدی را تجربه کرده بود و بیش از ده ماه از میادین دور مانده بود. بعد از گل، دیاخابی جشن دیوانه‌واری گرفت که همه هم‌تیمی‌هایش را تحت تأثیر قرار داد. او به سمت پرچم کرنر دوید، زانو زد و روی چمن سر خورد، سپس روی زمین دراز کشید. در این لحظه، تمامی بازیکنان والنسیا روی او ریختند تا این لحظه خاص را با او شریک شوند.

این مدافع دو هفته قبل دوباره به میادین بازگشته بود. او در تاریخ ۲۶ ژانویه، در نیمه دوم دیدار مقابل بارسلونا وارد زمین شد. اگرچه نتیجه تلخی رقم خورد، اما حضور او یک اتفاق مثبت برای تیمی بود که در تمامی خطوط به بازیکنان بیشتری نیاز دارد.

بعد از پایان مسابقه، دیاخابی که جایزه بهترین بازیکن میدان را دریافت کرده بود، همچنان در اوج احساسات قرار داشت و گفت:«احساسات زیادی داشتم. بعد از تمام چیزهایی که تجربه کردم، این لحظه برایم بسیار خاص بود. دوباره جو فوتبال را حس کردم. تمام مدتی که در سالن بدنسازی تمرین می‌کردم و برای بازگشت می‌جنگیدم از جلوی چشمم گذشت. به خانواده‌ام فکر کردم، به لحظه مصدومیتم و تمام سختی‌هایی که کشیدم. خانواده‌ام در آن زمان خیلی ناراحت بودند. وقتی هواداران فریاد زدند «دیاخابی دوستت داریم»، تمام تلاشم را کردم. وقتی ما همه توانمان را می‌گذاریم، هواداران هم کنار ما هستند. حالا در لیگ وضعیت خوبی داریم، اگرچه سال سختی است، اما در خانه سه برد متوالی کسب کرده‌ایم. باید به همین روند ادامه دهیم و برای پیروزی در ویارئال تلاش کنیم.»

از همان روزی که دیاخابی دوباره به زمین بازگشت، در جستجوی این گل بود. او در دیدار قبلی مقابل سلتاویگو هم نزدیک بود گل بزند. بارها در ضربات کرنر به حمله اضافه می‌شد و حتی گاهی توپ را جلو می‌برد تا به هم‌تیمی‌هایش برتری عددی بدهد.
او در این بازی همچنین نشان داد که هنوز سرعتی را که قبل از مصدومیت داشت، حفظ کرده است. در دقایق پایانی بازی، او توانست با یک استارت سریع یک ضدحمله خطرناک سلتاویگو را خنثی کند.

در آخرین دیدار کوپا دل ری مقابل بارسلونا، دیاخابی در ترکیب اصلی قرار گرفت و ۶۲ دقیقه بازی کرد. اما شکست سنگین ۵-۰ باعث شد که بازگشت او چندان مورد توجه قرار نگیرد. حتی دکتر برتران سونری کوتِت، پزشک جراح او، نیز در مصاحبه‌ای با مارکا، بازگشتش را یک «معجزه» توصیف کرد.

در دقیقه ۵۸ آن بازی، دیاخابی کاملاً خسته و از نفس افتاده بود، اما با تشویق ایستاده هواداران مستایا از زمین خارج شد. بازگشت او به میادین، نه فقط برای والنسیا، بلکه برای خودش و تمام هواداران تیم، یک پیروزی بزرگ بود.