بی‌انصافی آنچلوتی در حق ستاره رئال

به گزارش "ورزش سه"، فرقی نمی‌کند رودریگو چه کاری انجام دهد، چگونه بازی کند، چند گل زده باشد و در چه مرحله‌ای قرار دارد. فرقی نمی‌کند تعیین کننده باشد یا در حال افت. اینکه دروازه برایش بزرگ به نظر برسد یا کوچک. اینکه برای تیم خوب کار کند یا نه. اینکه به نظر برسد به تیم متصل است یا قطع. اگر قرار باشد یکی از سه بازیکن خط حمله تعویض شود، کسی که بدون شک به نیمکت می‌رود همیشه رودریگو گوئس است. حتی اگر بهترین در میان این سه نفر باشد. این تعویض اجتناب‌ناپذیر است. گاهی غیرقابل توضیح. اغلب غیرقابل دفاع. یک عادت و یک بی‌عدالتی.

به نظر می‌رسد آنچلوتی فریاد می‌زند: "مرگ بر شایسته‌سالاری!" به همین دلیل مهاجم برزیلی این فصل در مقطعی ناراحت تر از همیشه بود. تفاوت رفتاری که او نسبت به دو هم‌تیمی‌اش دریافت می‌کند، آشکار است. 

دیشب دوباره این اتفاق افتاد. ساعت دقیقه ۸۷:۲۰ را نشان می‌داد. نتیجه ۱-۱ بود. مربی تصمیم گرفت براهیم را برای پنج یا شش دقیقه باقی‌مانده وارد زمین کند تا ببیند آیا می‌تواند از بن‌بست در یک دربی که تیم میزبان به وضوح تحت کنترل داشت خارج شود یا نه.

تابلو الکترونیکی شماره ۱۱ رودریگو را نشان داد. این اتفاق قابل پیش‌بینی بود. وینیسیوس می‌توانست به کار خود ادامه دهد، زمانی که توپ به او می‌رسید دریبل بزند و وقتی تیمش توپ را نداشت، به عقب هم برنگردد. جالب اینجاست که دقیقاً در حرکت بعدی پس از این تعویض، کارلو با حرکاتی نمایشی از وینیسیوس به خاطر انجام ندادن کارهای دفاعی انتقاد کرد.  امباپه حداقل یک گل زد و بسیار فعال‌تر نشان می‌داد.

رودریگو در ۱۲ بازی اخیر هفت گل زده و چهار پاس گل داده است. وینیسیوس در هشت بازی اخیر سه گل زده است، زیرا به دلیل اعتراضات مکرر سه بازی را از دست داده است. فراتر از آمار، وضعیت فعلی این دو بازیکن مانند شب و روز است. اینکه آنچلوتی به وینیسیوس این‌قدر ایمان دارد منطقی است، زیرا او بازی‌های زیادی را برای تیم تعیین کرده و بسیاری از آن‌ها مهم بوده‌اند، از جمله فینال‌های لیگ قهرمانان. اما امسال نه.

رئال مادرید همچنان نتوانسته در یک بازی بزرگ بر رقیبش پیروز شود. همان‌طور که آلبرت اینشتین می‌گفت: اگر به دنبال نتایج متفاوت هستی، همیشه کارهای یکسان را تکرار نکن.