پایان آقا بهزاد در استقلال، وداع با باشگاه محبوب

به گزارش "ورزش سه"، بهزاد غلامپور در 57 سالگی و بعد از چندین سال حضور مداوم روی نیمکت استقلال از این باشگاه جدا شد. اتفاقی که غلامپور خودش درباره علت آن اظهار بی‌اطلاعی کرده و می‌گوید: «یک روز به من گفتند موسیمانه تو را می‌خواهد و یک روز دیگر گفتند او گفته تو را نمی‌خواهد.» با این حال شنیده شده که مصدومیت غلامپور و عدم اجرای کامل تمرینات دروازه‌بان‌ها باعث شده تا مرد آفریقایی تصمیم به پایان همکاری با عضو قدیمی آبی‌ها بگیرد.

فارغ از ابعاد فنی این تصمیم موسیمانه، برای کسانی که فوتبال را از زاویه کلاسیک دنبال می‌کنند حضور غلامپور روی نیمکت استقلال وجهه‌ای نوستالژیک داشت و خواه ناخواه خاطرات زیادی را در ذهن تداعی می‌کرد. خاطراتی که ثبت آن از دهه 70 آغاز شد؛ درست در روزهایی که بهزاد روی خط دروازه پاس نقشی تعیین‌کننده در معادلات قهرمانی ایفا می‌کرد و نقش شماره یک قهرمانی آسیا بود. هر چند مقدماتی جام جهانی 1994 روزهای افت غلامپور را رقم زد. 

بعدها او به استقلال آمد و واکنش‌هایش در دربی‌ها تماشایی شد. مثل عکس‌العمل خاصش روی موقعیت دایی و پیوس در دربی مرداد 74 که با ضربه قیچی برگردان توپ را از روی خط دروازه استقلال بیرون کشید. واکنشی که خیلی‌ها آن را به "تولد دوباره بهزاد" تعبیر کردند.

پسر شماره یک آن روزهای آبی‌ها هر چه تلاش کرد نتوانست به تیم ملی برگردد تا روزی که منصور پورحیدری بعد از جام جهانی 98 هدایت ملی پوشان را بر عهده گرفت. بازی‌های آسیایی آن سال در حالی با قهرمانی ایران به پایان رسید که غلامپور با کلین‌شیت‌هایش مهره تعیین‌کننده جامی بود که تا به امروز آخرین دستاورد آسیایی فوتبال بزرگسالان ایران در عرصه ملی به حساب می‌آید.

غلامپور بعد از آویزان کردن کفش‌هایش خیلی معطل نماند و بلافاصله در قامت مربی گلرها ظاهر شد. جایگاهی که بهزاد را به تیم رقیب هم برد و او را به استقلالی ترین مرد تاریخ تبدیل کرد که روی نیمکت پرسپولیس نشسته است. شاید اگر تعبیر یاغی برای مربیان کاربرد داشت، بهزاد تنها کسی بود که صاحب این عنوان شده بود. در هر صورت رفاقت او و علی دایی که از دوران حضورشان در تیم ملی آغاز شده بود، به مربیگری پرسپولیس کشیده شد. بهزاد غلامپور بخش زیادی از دوران مربیگری خود را در استقلال سپری کرده اما علاوه بر آن همکاری با باشگاه‌های راه آهن، صبای قم، پرسپولیس، سایپا و نفت تهران را هم تجربه کرده است. تجربه‌هایی متفاوت از آبی‌ها که تنها دلیل آن رابطه نزدیکش با علی دایی بود.

بهزاد که با شادی پس از گلش به یاد آورده می‌شود و معمولا با غافلگیر کردن سرمربی یا بازیکن گلزن از پشت روی شانه‌هایش می‌پرد بارها این کار را با علی دایی، فرهاد مجیدی، ریکاردو ساپینتو، جواد نکونام و حتی آندرا استراماچونی انجام داد. شادی خاصی که هیچوقت تکراری نشد.

او که بر خلاف دوران بازیگری‌اش، در مربیگری چندان به قهرمانی نرسیده بود، بعد از قهرمانی لیگ برتر با فرهاد مجیدی و قهرمانی سوپرجام با ساپینتو، در حالی که به نظر می‌رسد انگار به تازگی مسیر جام آوری‌هایش در این عرصه باز شده است، به صورت ناگهانی از استقلال جدا شد تا از حالا به بعد ماجراجویی‌های جدیدی را آغاز کند. 

البته گذر عمر و کار فیزیکی مربی گلری کمی کار آقا بهزاد را سخت می‌کند اما عجیب نیست که دوباره او را در استقلال ببینیم. مردی که چنان با استقلال گره خورده که کمک‌های معروف فوتبال جهان با تیم‌هایشان.