جام قهرمانی، تیم برنده را فرا میخواند؛
الکلاسیکوی جذاب فوتسال: لایی بزنید، دعوا ممنوع!
ساعت ۱۶ بعد از ظهر ۲۸ دی ۱۴۰۳، در تبریز. در سالن پورشریفی. بزرگترین نمایش فوتسال ایران با بهترین، برجستهترین و یاغیترین بازیکنان دوران، مالامال از افتخارات، به روی پرده خواهد رفت.
به گزارش "ورزش سه"، چراغ هفته گذشته که خاموش شد، مربی و ستارههای گیتی پسند از نبرد بزرگتری یاد میکردند و صفآرایی با مس سونگون را با هیچ جدال دیگری یک وزن نمیدانستند. ارباب رودرروی ارباب. غول برابر غول. ستاره مقابل ستاره. خیر و شر. سیاه و سفید. آتش و آب. لبخند و اشک. شادی و حسرت. پیروزی و شکست. حقیقت این است که نبرد مس سونگون و گیتی پسند فراتر از دویدن دنبال توپ و چسباندن آن به تور دروازه بوده است. تیمهای ملی، همیشه به حال و هوای این دو تیم گره خورده و در اعصار مختلف هر بار که غولها تشنهتر و بیترحم بودهاند، تیم ملی سرحالتر و دردندهتر در آوردگاههای بین المللی حریفان را بلعیده است.
در چنین قابی، شما هر چه را که میخواهید، کشف میکنید. ارزشمندترین و بزرگترین را. بسیاری از ستارههای فوتسال اینجا هستند. بهترینها بر مبنای اعداد و ارقام و سوپراستارها از زاویه کیفیت و عملکرد. خوش قریحه و خوش تکنیک تا جنجگو و سختترین. لحظات نمادین و داستانهای جذاب دو تیم که بیش از یک دهه جامها را چنگ زدهاند. سعید احمدعباسی در یک سو و مهدی جاوید در سوی دیگر. باقر محمدی در یک سو و مهدی رستمیها در سوی دیگر. مسعود یوسف، محمدحسین درخشانی و امیرحسین داوودی در یک سو و علیاصغر حسن زاده، مجتبی پارساپور و فرهام فخیم در سوی دیگر. مردان سپیدپوش در یک سو و سربازان نارنجیپوش در سوی دیگر.
همه اینجا هستند. مرد سال آسیا ۲۰۲۴ اینجاست. آقای گل تاریخ لیگ برتر به میدان میرود. آقای گل فصل گذشته و بهترین مدافع عصر فعلی حضور دارد. پدیدههای شکوفا در هر دو جبهه طنازی میکنند. بهترین دروازهبان آسیا درون سنگرتوری میایستد. رکوردار توپ طلای آسیا چشمگرد میکند. بزرگترین کاپیتان یک دهه بازوبند را در دست خود خواهد بست. مربیان پرآوازه در کنار خط تیمشان را هدایت میکنند. همه هستند، همه.
در تاریخچه نبردها، با آماری نیشدار، مس سونگون ۱۳ بار میدان را فتح کرده و گیتی پسند هفت بار. همچنین پنج مرتبه مسابقه بدون برنده و بازنده و با نتیجه تساوی به پایان رسیده.
با بیاعتنایی به سایر رخداد و دیدارها. همه فوتسال ایران به این نبرد چشم میدوزند.
ابوالفضل کریمآبادی