دست و پا زدن آموریم در باتلاق ترسناک پریمر لیگ!

به گزارش "ورزش سه"، بعد از آمدن آموریم به شهر منچستر و کسب پیروزی در دربی شهر منچستر مقابل گواردیولا و سیتیزن‌ها، طرفداران فکر می‌کردند که آرام آرام همه چیز با وجود آموریم اصولی، درست و اصلاح خواهد شد و آنها دوباره به جمع مدعیان برای فصول آتی بازخواهند گشت اما نتيجه حضور موقت آموریم در یازده دیدار ابتدایی، عکس و خلاف تصورات، رویاپردازی و خیال بافی هواداران شیاطین سرخ به وقوع پیوست. منچستری‌ها نه تنها با آموریم موفق به ایجاد تغییر وضعیت نشدند؛ بلکه نتایج و عملکرد کلی تیم تن هر طرفدار منچستریونایتد را به لرزه می‌اندازد.

آموریم تا به اینجا در یازده بازی اخیر، تنها موفق به کسب چهار برد شده و در هفت دیدار مابقی، شش باخت و یک مساوی را تجربه کرده است. این آمار در حالی به ثبت رسیده که اریک تن‌هاخ سرمربی سابق منچستری‌ها در یازده دیدار اول خود، نتایجی به مراتب بهتر از آموریم کسب کرده و هفت برد و چهار باخت نشان می‌دهد که سرمربی هلندی، آنچنان خیلی بد کار نکرده و حداقل شروع امیدوارکننده‌ای در الدترافورد داشته است.

اوضاع فعلی یونایتدی‌ها وقتی اسفناک‌تر می‌شود که متوجه شوید فاصله زیادی با سقوط ندارند و با وجود ایستادن در رتبه چهاردهم جدول و فاصله هفت امتیازی تا منطقه سقوط، بدترین عملکرد خود در یک سال میلادی را پس از سی و پنج سال به نمایش گذاشته‌اند.

یادآوری اینکه شیاطین سرخ آخرین بار به چنین وضعیت ترسناکی مواجه شدند، سخت و دردناک است. برای هواداران این تیم چنین‌ قضیه ای به هیچ وجه هضم نمی شود و به نوعی نمی توانند باور کنند بر سر پرافتخارترین تیم پریمر لیگ-که از قضا روزی روزگاری در لیگ برتر با اسطوره‌های خود آقایی می‌کرد-این بلا نازل شده باشد.

ضمن اینکه تماشای سه شکست خانگی از آن دسته موضوعاتی برای هواداران به حساب می‌آید که تمایلی به شنیدن و تحلیل آن ندارند و این جور تحقیر شدن و قبول شکست‌های متعدد در تئاتر رویاها، قلب هر عاشق یونایتد را به درد و رنج می‌آورد و کنار آمدن با این حقیقت به هیچ وجه برای هواداران ساده و آسان نیست.

از دیگر فجایع شاگردان آموریم می‌توان به مقوله ضعف عمده در فاز دفاعی اشاره‌ای داشت. آنها در ماه دسامبر هجده گل دریافت کرده و این آمار مسبوق به سابقه بوده و آخرین مرتبه ای که رکوردی اینچنین برای شیاطین سرخ به ثبت رسید، مارس 1964 بود. به عبارتی رکوردهای منفی نیم قرن پیش منچستری‌ها اکنون در هزاره سوم در حال تکرار شدن است و معلوم نیست این دژاوو تاریخی افسارگسیخته قرمزهای منچستر، چه زمانی و دقیقا در چه روزی و در کدام دیدار به انتهای راه خود می‌رسد.

وقتی این قبیل از آمار و ارقام منفی پس از گذشت سال‌ها و دهه‌ها، مجدداً به ثبت رسیده و مطبوعات و رسانه‌ها دائماً در حال پرداختن به آن هستند، پرده از این موضوع برمی‌دارد که مشکل منچستری‌ها عوض کردن مربیان و تغییر و تحولات زود به زود بر روی نیمکت نیست؛ بلکه عملکرد انفرادی بسیار ضعیف اکثر بازیکنان، روحیه از پیش باخته و شکنندگی روحی و روانی، ضعف شدید تیم در فاز دفاعی و سردرگمی در سیستم‌ها و تاکتیک‌های مختلف و البته رختکنی با اتمسفر نه چندان جالب، دلایلی هستند که هر سرمربی با بهترین سابقه و رزومه در تیم‌های قبلی را به ورطه باتلاق می‌کشاند و روبن آموریم هم فعلاً در حال دست و پا زدن و پیدا کردن راه نجات برای خود و تیمش است. مشخص نیست چرا در منچستریونایتد، شرایط به یکباره زیر و رو می‌شود و به افتضاح‌ترین نحو ممکن، تغییر پیدا می‌کند.

سر الکس فرگوسن، افسانه جاودانه دنیای مربیان، در سی و یک دسامبر 2024 تولد هشتاد و سه سالگی‌اش را جشن می‌گیرد و هواداران یونایتد لحظه‌ای ولو اندازه سر سوزنی به ذهنشان خطور نمی‌کرد که دوران پسا فرگوسن را این طور در ناامیدی محض و مطلق سپری کنند.

يک دهه‌ای از جدایی فرگی می‌گذرد و پس از رفتن و فرا رسیدن دوران بازنشستگی پيرمرد اسکاتلندی، طرفداران یونایتد جز در مقاطعی کوتاه، آب خوشی از گلویشان پایین نرفته و روزگار بدون فرگی تیمشان، سیاه و تباه شده است.

نتايج و عملکرد اخیر فعلی تیم، هواداران منچستر یونایتد را تنها و تنها یاد یک داستان احساسی و البته یک سوال بسیار مهم می‌اندازد: دلتنگی برای فرگوسن و اینکه چگونه بدون حضور و تداعی خاطرات بسیار خوش پیرمرد اسکاتلندی، می‌توان از این بحران خارج شد و دوران جدیدی را در تاریخ باشگاه رقم زد؟

معین احمدوند