در نقش ژاویستا: کاش ماشاریپوف ایرانی بود!

به گزارش "ورزش سه"، پنجشنبه هفته گذشته در میان آلودگی و دود و دم عجیب و غریب و سکوت سکوهای خالی از تماشاگر ورزشگاه قلعه حسن خان، استقلال در خانه میزبان تیم لیگ یکی مس کرمان بود و شاگردان پیتسو موسیمانه موفق شدند با تک گل مهاجم آرژانتینی خود، علی سامره و تیمش را از جام حذفی حذف کنند تا به جمع شانزده تیم مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی صعود کنند.

نکته جالب این دیدار برای آبی‌ها، تفاوت دو نیمه با حضور و بدون حضور هافبک خلاق ازبکستانی خود بود. در نیمه اول آبی‌های پایتخت تقریبا یک نیمه آرام و ساکت را پشت سر گذاشتند و بدون داشتن موقعیت گل جدی، نیمه اول را به پایان رساندند. دفاع فشرده و منظم و البته انتخاب سبک لو بلاک از سوی تیم مس کرمان، از دلایلی بودند که باعث شد استقلالی‌ها آن طور که شاید و باید نتوانند موقعیت گل دلخواه خود را ایجاد کنند. هرچند خواسته موسیمانه به این نحو بود که به مهره تأثیرگذار ازبک خود استراحت دهد و از جوانان در چنین میدان‌هایی بیشتر استفاده کند. البته که خواسته و تفکرات موسیمانه در جای خودش بسیار باارزش و محترم شمرده می‌شود، اما وقتی ماشاریپوف نیمه دوم به میدان آمد، ورق بازی برگشت و دیگر با حضور ستاره ازبک در زمین، از بازی خسته‌کننده آبی‌ها خبری نبود.

در واقع آن حالت کرختی و بدون خلاقیت در نیمه دوم به محض آمدن هافبک خلاق ازبکستانی کاملاً از بین رفت و ماشاریپوف به خوبی نشان داد که می‌تواند تفاوت‌های بزرگ و زیادی را در زمین رقم بزند.

هنوز پنج دقیقه از حضورش در زمین به عنوان مهره تعویضی نگذشته بود که با پاس در عرض گائل کاکوتا صاحب توپ شد و با یک پاس در عرض عالی گوستاوو بلانکو را در موقعیت دروازه خالی قرار داد تا مهاجم آرژانتینی بعد از گذشت بیش از دویست روز از آخرین گل خود، پایش در جام حذفی به گلزنی باز شود.

البته این پایان هنرنمایی ماشاریپوف در زمین نبود و در اواسط نیمه دوم با یک پاس سرضرب، استثنایی و رباح ماجری، یک تک به تک عالی برای میلاد زکی‌پور ساخته و پرداخته کرد که وینگ بک چپ پای استقلالی‌ها قدر این فرصت گل را ندانست و از فراهم شدن چنين موقعیتی نتوانست نهایت استفاده را ببرد.

ماشاریپوف در استقلال نقش ژاویستا را به خوبی در میانه زمین ایفا می‌کند. همان نقشی که ژاوی هرناندز و آندرس اینیستا در دوران طلایی حضور خود در بارسلونا داشتند و آن را به زیباترین شکل ممکن اجرا می‌کردند.

البته این قضیه را نباید فراموش کرد که نسخه کنونی ماشاریپوف، بهترین نسخه ستاره ازبک استقلال نیست و او همچنان راه و فاصله زیادی تا آماده‌ترین و ایده‌آل‌ترین شرایط خود در زمین دارد. هنوز با وجود این اوصاف و برخی مصدومیت‌های جزئی و سرماخوردگی، نمایش ملی پوش ازبک در ترکیب استقلال خیره‌کننده بوده و بازی به بازی خط دفاعی حریفان را با عملکرد عالی خود سوپرایز می‌کند.

موسیمانه بر خلاف نکونام این قضیه را فهمیده و به خوبی متوجه شده که ماشاریپوف باید به همه نقاط زمین سرک بکشد و آزادانه و بدون ایجاد ذره‌ای محدودیت برای او، از تمام پتانسیل ستاره و کاپیتان تیم ملی ازبکستان، بهترین استفاده ممکن را داشته باشد. در کنار این موارد، هوش سرشار، کیفیت بالا در ارسال پاس و ضربات نهایی، آگاهی محیطی مناسب و داشتن چشم عقاب و نگاهی متفاوت به جریان هر بازی، سبب شده تا هافبک سابق النصر عربستان و پاختاکور ازبکستان، در هر دیدار به شدت تأثیرگذار ظاهر شود.

نبض بازی استقلال کاملا در دستان اوست و با اضافه شدن مسعود جوما و جوئل کوجو به ترکیب استقلال و احتمالا خرید یک فوروارد دیگر، به احتمال زیاد باید منتظر تماشای یک خط هجومی ترسناک در تیم پیتسو موسیمانه باشیم.

به هر روی ماشاریپوف به شکل انکارناپذیری اثرات زیادی در سبک بازی استقلال دارد و یادمان نرود که فصل گذشته، نکونام در ابتدای استفاده از ماشا در سیستم 3-5-2 خود در پست شماره نه در کنار بلانکو از مهره سی و یک ساله ازبکستانی بازی می‌گرفت و با وجود بازی در پست غیرتخصصی، گاهی اوقات بیشتر از سایر مهاجمان تیم بر گل‌ها اثرگذار بود.

درک و فهم ستاره ملی‌پوش ازبک آبی‌ها از شرایط بازی، به خودی خود شگفت‌انگیز است و در لیگ برتری که هرچند فصل یک بار در برخی تیم‌ها بازی‌ساز‌های نادری ظهور می‌کنند، ارزش و اعتبار ماشاریپوف نزد استقلالی‌ها بیش از پیش دوچندان می‌شود.

معین احمدوند