پیروزی و انتقاد، چیزی که تیم ملی به آن عادت دارد!

به گزارش "ورزش سه"، عملکرد فنی بازیکنان دو نیمه کاملاً متفاوت را برای تیم ملی رقم زد. تیم ملی نیمه اول را با نمایشی هجومی و چشمگیر پشت سر گذاشت؛ به‌ویژه در خط حمله، که درخشش سه بازیکن بوشهری – مهدی طارمی، محمد محبی و مهدی قایدی – مشهود بود. اما در نیمه دوم، با اخراج شجاع خلیل‌زاده و فشار کره شمالی، ایران به مشکل خورد و گل‌هایی دریافت کرد که می‌توانست سرنوشت بازی را تغییر دهد

نیمه اول - بازی هجومی به رهبری طارمی

ایران در نیمه اول با استراتژی هجومی و هماهنگی تاکتیکی بالا، توانست در 45 دقیقه سه گل به ثمر برساند. مهدی طارمی با رهبری خط حمله و خروج‌های هوشمندانه از باکس هربار یک یا دو مدافع کره شمالی را از جریان بازی خارج میکرد و فضاهایی برای قایدی و محبی ایجاد کرد. او با حرکت‌های بدون توپ و پاس‌های عمقی به بازیکنان سرعتی تیم، موقعیت‌های متعدد گلزنی را فراهم کرد. گل‌های قایدی و دو گل محبی محصول همین هماهنگی بود که بارها دفاع کره شمالی را در نیمه اول سردرگم کرد.

نیمه دوم - اخراج خلیل‌زاده و شوک دو گل مشابه

اما نیمه دوم به‌کلی تغییر کرد. اخراج شجاع خلیل‌زاده در دقیقه 51 نظم دفاعی تیم را برهم زد و تیم را تحت فشار قرار داد. این اخراج نتیجه بی‌دقتی و تصمیم اشتباه خلیل‌زاده بود؛ او می‌توانست مهاجم کره را مدیریت کند و اجازه ندهد بازی با اخراج او دشوار شود. حتی اگر در آن موقعیت یک گل دریافت می‌شد، تیم با 11 نفر شرایط بهتری برای حفظ بازی داشت. پس از این اخراج، ایران دو گل مشابه دریافت کرد که روی ارسال‌های کره شمالی به ثمر رسید. این گل‌ها ضعف ساختاری دفاع ایران را در مقابله با سانترها و نیز نبود تمرکز کافی در خط دفاعی پس از خروج خلیل‌زاده نمایان کرد.

از دست رفتن پنالتی و فرصت برای گل چهارم

لحظه کلیدی دیگر در نیمه دوم، زمانی بود که ایران یک پنالتی به دست آورد. اگر طارمی این ضربه را به گل تبدیل می‌کرد، شرایط بازی کاملاً به نفع ایران تمام می‌شد. ولی طارمی پنالتی را از دست داد تا برخلاف عملکرد فوق‌العاده‌ش در نیمه اول، نیمه دوم برای او یک نیمه بسیار تلخ را رقم زند. تشابه نمایش تیم ملی در دو نیمه این بازی بابت عملکرد طارمی نکته قابل توجه این بازی بود.

*در مجموع تیم ملی در این بازی نشان داد در خط حمله از کیفیت و هماهنگی بسیار بالایی برخوردار است و عملکرد سه بازیکن بوشهری در نیمه اول، پایه‌گذار پیروزی بود. با این حال ضعف‌های دفاعی که پس از اخراج خلیل‌زاده نمایان شد نشان‌دهنده نیاز تیم به تمرکز و هماهنگی بیشتر در خط دفاع است؛ هماهنگی که با تغییرات پی در پی نفرات خط دفاعی به نظر سخت به دست خواهد آمد. 

البته نباید به طور کلی نقش شرایط نامساعد زمین و هوای شرجی کشور لائوس که میزبان بازی بود، در کنار فرصت کم تمرین تیم ملی برای این بازی، در ایجاد این شرایط را نادیده گرفت. بازی در شرق آسیا هرگز برای ما ساده نبوده است حتی با بهترین مربیان و البته بازیکنان افسانه‌ای.

نکته جالب، تفاوت کیفی این بازی و مسابقه مقابل قطر بود که با نتیجه 4 - 1 به پایان رسید اما هرگز مورد تشویق جامعه کارشناسی فوتبال ایران قرار نگرفت. انگار این سرنوشت تیم ملی (مثل دوره اسکوچیچ) است، پیروزی و تحمل انتقاد. و باز پیروزی، تا روز صعود.