آنچلوتی: اشتباه بزرگم درخواست حقوق بالا از رئال بود

به گزارش "ورزش سه"، کارلو آنچلوتی در دومین دوره حضورش روی نیمکت رئال مادرید هم توانسته است نتایج بسیار خوبی را با این تیم به دست آورد و نامش را با کسب دو قهرمانی در رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا و همچنین قهرمانی در رقابت‌های لالیگا برای همیشه در تاریخ این باشگاه جاودانه کرد.

این مربی ایتالیایی پس از کسب دو عنوان قهرمانی در لالیگا و لیگ قهرمانان فصل گذشته به عنوان بهترین مربی سال ۲۰۲۴ از سوی مجله فرانس فوتبال انتخاب شد، مراسمی که پس از انتخاب جنجالی رودری به عنوان برنده توپ طلا و ناکامی وینسیوس جونیور در کسب این جایزه، هیچ نماینده‌ای از رئال مادرید در آن حضور نداشت.

آنچلوتی گفت‌وگویی مفصل با فرانس فوتبال به عنوان مربی برتر سال ۲۰۲۴ انجام داده است که در زیر می‌خوانیم.

بهترین قهرمانی: 
اولین چیزی که به ذهنم می‌رسد اولین قهرمانی من در رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپاست که در سال ۲۰۰۳ با میلان به دست آوردم. تا آن زمان بارها نایب قهرمان شده بودم و پس از آن هم می‌توانم به دهمین قهرمانی با رئال در سال ۲۰۱۴ و قهرمانی چهاردهم در سال ۲۰۲۲ اشاره کنم. پس از این که به اورتون و ناپولی رفتم همه فکر می‌کردند که دوران حرفه‌ای مربیگری من رو به افول است، اما ما قهرمان شدیم و اتفاقی فوق العاده و بسیار خاص بود.

قدرتمندترین تیمش به عنوان مربی: 
انتخاب چنین تیمی آسان نیست. به عنوان بهترین باشگاه‌ها می‌توانم بگویم میلان و رئال مادرید اما انتخاب بهترین تیم سخت است. افتخار مربیگری بازیکنان و تیم‌های فوق‌العاده‌ای را داشتم. حتی نمی‌توانم بهترین بازیکنانی که مربی‌شان بودم را نام ببرم. ترکیب برتر ۱۱ نفره برای من وجود ندارد چون انجام چنین کاری غیرممکن است. شاید بی‌احترامی هم باشد. فقط توجه کنید که من به‌عنوان دروازه‌بان با بازیکنانی مانند ایکر کاسیاس، مانوئل نویر، پتر چک، جانلوییجی بوفون و تیبو کورتوا کار کردم. عجب بازیکنان فوق العاده‌ای!

اشتباهاتی که اگر به گذشته برگردید تکرار نمی‌کنید: 
غیر ممکن است که در طول ۳۰ سال فقط تصمیمات درست بگیرید. برای مثال، من یک تصمیم بد پس از اولین سال حضورم در رئال داشتم. در آستانه تمدید قرارداد بودم و باشگاه می‌خواست من را حفظ کند، اما من خیلی روی افزایش حقوقم اصرار کردم و آنها منصرف شدند. این اشتباه و بدترین اشتباهی بود که می‌توانستم مرتکب شوم. اما درس مهمی به من داد.

رابطه با افراد جوان: 
آنها سبک و نگاه متفاوتی به زندگی دارند. شرایط برای آنها بسیار سخت‌تر است. همیشه مسئولیت زیادی دارند و خیلی زیاد بازی می‌کنند. فشاری که روی بازیکنان جوان است با گذشته قابل مقایسه نیست. وقتی که من کارم را شروع کردم هیچ فشاری روی من نبود و مجبور نبودم که به خاطر خانواده‌ام بازی کنم. مادرم حتی دوست نداشت که من بازی کنم و می‌ترسید که مصدوم شوم. اما شرایط برای نسل جوان متفاوت است و فشاری که روی آنهاست بسیار زیاد است. مشکل دیگری هم که وجود دارد مربوط به اعتیاد به گوشی‌های همراه است. من مجبورم علیه چنین اتفاقاتی بجنگم. یک روز به شوخی به آنها گفتم که از تماشای گوشی در دست‌هایشان در رختکن خسته شده‌ام و از حالا به بعد هیچکس حق ندارد در تمرینات گوشی به همراه داشته باشد. بازیکنان از من پرسیدند که آیا شوخی می‌کنم و من به آنها گفتم که نه خیلی جدی هستم و از فردا شرایط به همین صورت خواهد بود. پس از آن رختکن را ترک کردم و کاپیتان پس از تمرین به دفتر من آمد و گفتش که نمی‌توانم چنین کاری انجام دهم چون این دیوانگی است و نمی‌تواند انجام شود. تصور کنید...

بازیکنانی که بیشترین تاثیر را روی آنچلوتی داشته‌اند: 
پائولو مالدینی. او بازیکن خاصی برای من بود. این بازیکن هم‌تیمی من بود و سپس کاپیتان تیمم شد و در میلان کمک زیادی به من کرد. ما ارتباطی بسیار عمیق و فوق العاده داشتیم. البته که ابراهیموویچ هم با شخصیت قدرتمند و فوق العاده‌اش برای من مهم بود. به صورت کلی مهم‌ترین بازیکنان کسانی هستند که ارتباط با آنها راحت است. شاید غرور زیادی داشته باشند اما همین می‌تواند انگیزه آنها باشد. داشتن غرور و خودبزرگ‌بینی مشکلی نیست، اگر بتوانید خودتان را در زمین ثابت کنید و خوب رفتار کنید. هم‌تیمی‌ها از شما پیروی خواهد کرد و به شما کمک می‌کند. هدایت تیم فصل گذشته ما آسان‌ترین کار بود چون بازیکنان غرور زیادی نداشتند. بازیکن باتجربه مانند لوکا مودریچ و تونی کروس و دنی کارواخال و ناچو همگی بدون غرور و خودبزرگ‌بینی بودند. آنها برای همه مثل الگو بودند. هیچ بازیکنی گلایه‌ای از بازی کردن نداشت و این واقعاً برای من مثل یک رؤیا بود.

امباپه و غرور او: 
نه، اصلا. به هیچ وجه. او به اینجا آمد و خیلی زود با تیم سازگار شد و ارتباط خوبی با بازیکنان گرفت. او با روحیه عالی و رفتار خیلی خوبی به جمع ما اضافه شد.

چالش‌های آینده: 
دوست دارم پیش از آن که از دنیای مربیگری خداحافظی کنم، یک بار دیگر قهرمانی در رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا را تجربه کنم. هر مربی دوست دارد به بالاترین سطح برسد. اما مربیگری در رئال مادرید واقعاً فوق العاده است. این باشگاه خاص است و به خاطر تاریخ و جو و محیطی که دارد و همچنین هوادارانش بهترین باشگاه دنیاست. بنابراین هدف همه این است که روزی در چنین جایگاهی قرار بگیرند. البته که باید به میلان هم اشاره کرد چون بهترین باشگاه برای تحقیق و بررسی درباره فوتبال است. من این افتخار و موقعیت را داشتم که به عنوان مربی در هر دوی این تیم‌ها حضور داشته باشم.

خداحافظی احتمالی: 
بله، به این موضوع فکر می‌کنم. من ۴۸ سال قبل حضور در فوتبال را آغاز کردم و باید کم‌کم به روزی فکر کنم که حضورم در دنیای فوتبال به پایان برسد. چه چیزی ممکن است باعث شود از فوتبال بروم؟ شاید پاسخم این باشد که اگر رئال اخراجم کند از فوتبال خداحافظی خواهم کرد. نمی‌دونم چه چیزی باعث این اتفاق خواهد شد. همسرم دوست دارد که من ادامه دهم. در حال اطمینان دارم که روزی که بخواهم از دنیای فوتبال خداحافظی کنم روزی فوق العاده خواهد بود. کارهای زیادی برای انجام دادن دارم و چیزهای زیادی است که باید ببینم. دوست دارم که به آرژانتین بروم و به مالدیو و استرالیا سفر کنم. سفر کردن را دوست دارم. پنج فرزند دارم که یکی از پسرهایم اینجا در کنار من است. شاید بتوانم تیمی را تمرین دهم. مطمئناً پسرم را دنبال خواهم کرد و فشار زیادی روی او خواهم گذاشت تا بداند روزی که من از فوتبال بروم روز غمگینی نخواهد بود.

جشن گرفتن به خاطر انتخاب به عنوان بهترین مربی سال: نه، خبری از جشن نیست. حقیقت این است که من سیگار نمی‌کشم و این کارها فقط برای عکس است. البته که سیگارهای زیادی دارم اما به این روش جشن نمی‌گیرم.