عجیب‌‌ترین بازی ملی تاریخ علی دایی! (عکس)

به گزارش "ورزش سه"، انتشار ویدیویی از یک بازی دوستانه قدیمی در فوتبال ایران مربوط به تابستان سال ۱۳۷۲ شمسی، علی دایی را در فضای مجازی ترند کرده است. این رقابتی تدارکاتی میان تیم ملی ایران و باشگاه گرمیوی برزیل است که علی دایی در اوایل نیمه دوم در آن به زمین می‌آید و جهانگیر کوثری، گزارشگر مسابقه، با اعلام اینکه علی دایی امروز در رقابت‌های باشگاهی تهران هم به میدان رفته و در آن مسابقات دو گل به ثمر رسانده درباره دومین بازی او در یک روز صحبت می‌کند.

این شرایط شاید امروز عجیب باشد، اما علی دایی که در آن زمان مهاجمی تازه‌کار در سطح ملی بود، پس از حضور در یک رقابت باشگاهی در چارچوب مسابقات باشگاهی تهران خود را با تاکسی از ورزشگاه شیرودی به استادیوم آزادی رسانده و با رفع خستگی در نیمه دوم آن مسابقه به میدان رفته بود.

ناصر ابراهیمی، مربی وقت تیم ملی فوتبال ایران، در پاسخ به خبرنگار "ورزش سه"، درباره آن مسابقه می‌گوید: بله این چیزی بود که آن موقع در فوتبال ایران مرسوم بود. بازیکنان شور و شوق زیادی داشتند و خیلی از آنها در مسابقات مسابقات کارگری یا زمین‌های خاکی یا مسابقات دست‌گرمی بازی می‌کردند و ممکن بود در یک روز دو یا سه بازی انجام بدهند.

ناصر خان ادامه می‌دهد: دقیقاً خاطرم نیست که ما از موضوع اطلاع داشتیم یا نه، اما مسابقات باشگاهی تهران مسابقات معتبری بود و با توجه به اینکه در آن زمان تیم فقط برای آن مسابقه دوستانه تشکیل شده و بازیکنان همان روز دور هم جمع شده بودند، ممکن است که این مسئله به ما اطلاع داده نشده باشد. البته همان‌طور که گفتم در نسل فوتبالیست‌های قدیمی این یک موضوع مرسوم بود و خود من سابقه بازی در سه مسابقه در یک روز را هم دارم. موضوع جالب هم این بود که مربی قبل از بازی از ما سوال می‌کرد برای امروز در جای دیگری بازی کردیم و ما پاسخ منفی می‌دادیم. البته هر دو می‌دانستیم که داریم دروغ می‌گوییم!

ابراهیمی با انتقاد از فوتبالیست‌های امروزی می‌گوید: به نسبت گذشته ما امروز فاقد فوتبالیست به معنای واقعی هستیم. در همان بازی اگر علی دایی را ببینید، با وجود اینکه در یک بازی دیگر به زمین رفته، به محض ورود به زمین انواع و اقسام کارهای سنگین برای مهاجم را انجام می‌دهد. پرس می‌کند، روی مدافع خراب می‌شود، شوت می‌زند و... او واقعا مهاجم برجسته و درجه یکی بود که به سختی در طول تاریخ مثلش را داریم. البته به نظر من البته به نظر من بازیکنانی مثل علی پروین، ابراهیم قاسم‌پور، ناصر حجازی، محمد صادقی، پرویز قلیچ و... را هم داریم که دیگر فوتبالیست روی دستشان نخواهد آمد.

ابراهیمی درباره علی دایی خاطره جالبی هم نقل می‌کند: یک روز آقای منوچهر نظری، داور قدیمی، پیش من آمد و گفت بازیکنی در تیم دانشگاهشان (صنعتی شریف) پیدا شده که می‌تواند یک ستاره باشد. من ابتدا روی فامیلی علی دایی با او شوخی کردم چون این بازیکن برای من آشنا نبود. در آن زمان من در تیم فتح بودم و در جاده کرج تمرین می‌کردیم. به منوچهر خان گفتم دایی را برای تمرین پیش من بیاور. آنها یک روز بعد با هم به تمرین آمدند و من او را دیدم و پسندیدم. البته چون فهرست تیمم پر شده بود نتوانستیم علی دایی را به خدمت بگیریم. اما به او گفتم اگر می‌خواهد فوتبال باشگاهی را شروع کند به تیم تاکسیرانی در دسته چهارم تهران برود که علی دایی پذیرفت و فوتبال تقریباً حرفه‌ای‌‌اش را از آنجا آغاز کرد و سرمربی تیم هم آقای پرویز مظلومی بود.

این را هم بگویم که شما همین امروز اگر به فوتبالیستی بگویید که برود از دسته چهارم تست بدهد و خودش را به فوتبال ایران تحمیل کند حتما به شما پاسخ منفی خواهد داد چون همه دوست دارند در استقلال و پرسپولیس باشند اما علی دایی با این روحیه مبارزه جویانه از دسته ۴ تهران کارش را شروع کرد و حقش را از فوتبال ایران گرفت. بعدها هم به تجارت رفت و آنجا امیر عابدینی بازی او را پسندید و دایی را به پرسپولیس آورد و در نهایت هم علی دایی آقای گل جهان شد و همین بازیکنی که الان می‌بینید.

ابراهیمی می‌گوید: علی دایی در سال قبل از جام ملت‌های ۹۲ در تیم بانک تجارت ۲۰ گل زده بود اما ما مجاب نشدیم که او را به تیم ملی دعوت کنیم و بنابراین با مهاجمان قدیمی‌تر مثل فرشاد پیوس و صمد مرفاوی به آن تورنمنت رفتیم اما بعد از حذف در آن مسابقات، علی پروین در هواپیما گفت شش نفر را خط زدم و بازیکنان جوان بیایند و این شروعی بر حضور علی دایی در تیم ملی شد. آن بازی علی دایی مقابل گرمیو هم یک سال بعد از این تصمیم علی پروین است که تیم ملی را برای مسابقات مقدماتی جام جهانی آماده می‌کردیم.

ما بعد از جام اکو، علی دایی را در بازی عمان بازی دادیم که او در همان اولین بازی جوری درخشید که دیگر نمی‌شد نیمکت نشینش کرد.

ناصرخان با تمجید از دایی ادامه می‌دهد: علی دایی در همان مسابقات اول دل همه مردم ایران را به دست آورد. یادم هست در بازی ترکیه که با اخراج محمد خاکپور ما 10 نفر شدیم، دایی از پست مهاجم در نقش دفاع راست بازی کرد و در آن بازی سنگین عالی کار کرد. بعد هم که در تیم ملی تبدیل به ستاره شد و تا پایان دوران ما در تیم ملی (دور دوم مقدماتی جام جهانی 94) او بهترین نمایش خود را ارائه کرد و به نظر من همان وقت می‌توانست به بایرن مونیخ برود اما این موضوع به تعویق افتاد.

ابراهیمی که درد دل زیادی از شرایط امروز فوتبال ایران دارد در دهه نهم زندگی در جایی دور از تهران زندگی می‌کند. او می‌گوید: اینکه تهران در تیم ملی و پرسپولیس و استقلال بازیکن ندارد واقعا ناراحتم می‌کند و به خاطر خشکیدن این چشمه جوشان معرفی بازیکن، گاهی به خودم می‌گویم دیگر فوتبال تماشا نکنم و مصاحبه هم انجام ندهم!