صادقی: بازی‌های ما را پخش زنده کنید، خوشتان می‌آید!

به گزارش ''ورزش سه''، تیم فوتبال زنان سپاهان در دو هفته گذشته از فصل جدید لیگ زنان روند موفقیت‌آمیزی را پیش برده و در دو مصاف سخت با گل‌گهر و ملوان با پیروزی میدان را ترک کرده است. یکی از ستاره‌های این روزهای سپاهان بدون شک ثنا صادقی است، هافبک ۲۴ ساله این تیم که در یک سال گذشته روزهای سختی را پشت سر گذاشته اما حالا به نظر دوباره احیا شده است. دختری که به قصد تخلیه انرژی زیادش وارد فوتبال شد اما با دعوت به تیم ملی، سرنوشتش به این رشته گره خورد. طرفدار سرسخت رئال مادرید که وینی را لایق توپ طلا می‌داند و حالا در گفتگو با ما درخواست‌هایش را به صراحت از مسئولین عنوان می‌کند. در ادامه گفتگوی ما و ثنا را خواهید خواند:

تعریف کن چطور وارد فوتبال شدی؟

این را مدیون بیش‌فعال بودنم هستم. واقعیتش برای تخلیه انرژی‌ام مادرم ابتدا من را باشگاه ژیمناستیک ثبت نام کرد. اما فایده‌ای نداشت و انگار به ورزش مهیج‌تری نیاز داشتم. خواهرم طرفدار پر و پا قرص رونالدو بود، همان موقع که رونالدو در منچستر بازی می‌کرد؛ او انقدر به مادرم اصرار کرد تا آن را در باشگاه فوتسال ثبت‌نام کردند و سپس مادرم گفت حالا که توام ژیمناستیک دوست نداری به فوتسال برو. همان جلسه اول تمرینی در سالن دریبل زیدانی زدم و دو گل هم به ثمر رساندم. یادم هست اولین لباسی که داشتم لباس کاکا بود که پدرم برای من خرید و انگیزه مضاعف پیدا کردم. در نهایت در همان جلسه اول عاشق هیجان فوتسال شدم و روزی ۴.۵ ساعت تمرین می‌کردم. پدرم مدیر یک مدرسه ابتدایی پسرانه بود و در همان زمان با او به مدرسه می‌رفتم تا با پسرها فوتبال بازی کنم. یادم هست که آن موقع پسرها مسخره‌ام می‌کردند که دختر را چه به فوتبال! ولی من قرار نبود دست از تلاش بردارم و در نهایت خیلی زود توسط استعدادیاب‌ها به تیم ملی فوتبال دعوت شدم.

طرفدار چه تیمی هستی؟

اصلا مسابقات داخلی را دنبال نمی‌کنم. لالیگا را جدی نگاه می‌کنم و عاشق رئالم. الکس مورگان را خیلی دوست داشتم، الکسیا پوتیاس را هم خیلی دوست دارم.

پس بعد از الکلاسیکو اخیر حسابی ناراحت شدی. همچنین از اینکه وینیسیوس توپ طلا را نبرد.

خیلی حرص خوردم اما به نظرم بارسلونا حقش بود که برنده این بازی باشد. خط دفاعی آن‌ها خیلی هوشمندانه عمل کرد و ۱۲ بار مهاجمان رئال به ویژه امباپه را اسیر تله آفساید کردند. درمورد جایزه توپ طلا هم بله. خودم فکر می‌کردم وینی توپ طلا را می‌برد و به نظرم حقش هم بود اما واقعا نمی‌شود از کیفیت بالای رودری هم گذشت. البته سن وینیسیوس خوب است و به نظرم حداقل دو توپ طلا خواهد برد.

اوضاع سپاهان چطور است؟

چهارمین فصلی است که با این تیم هستم و امسال از هر نظر شرایط خیلی خوبی داریم. من فکر می‌کنم در این فصل، بیشتر از همیشه به جام نزدیک هستیم. دو بازی خیلی خوب انجام دادیم مقابل دو تیمی که واقعا قدرتمند بودند و الان شش امتیاز داریم. برای صحبت کردن در خصوص قهرمانی زود است اما امسال خیلی به کسب جام امیدوارم.

نمی‌خواهم حرف‌های کلیشه‌ای بزنیم اما به نظرت مهم‌ترین تفاوت فوتبال زنان و مردان چیست؟

بزرگ‌ترین فرق ما دیده نشدن است. ما اتفاق‌های بزرگی رقم زدیم ولی هنوز هم خیلی‌ها نمی‌دانند ما فوتبال بازی می‌کنیم. با زحمت و رنج پیش می‌رویم اما اینکه حتی هم‌جنس‌های خودمان نمی‌دانند که تیم‌های زنان وجود دارند؛ ناراحت کننده است. این را هم باید بگویم که در باشگاه‌ها جا افتاده که ما نباید خودمان را با آقایان مقایسه کنیم. چرا؟ مگر ما هم به اندازه آن‌ها وقت نمی‌گذاریم؟ ما هم تمرین می‌کنیم، ما هم قید بسیاری از تفریحات متداول را می‌زنیم، حالا نمی‌گوییم به اندازه پسرها اما در یک اندازه عرف باید به ما هم بها داده شود. یکی دیگر از مشکلات ما نداشتن اسپانسر است، پول کافی تزریق نمی‌شود و شاید باور نکنید اما دخترهای فوتبالیست با همین قراردادهای اندک مخارج خانواده‌هایشان را تامین می‌کنند. آن‌ها حتی توان خریدن ۲.۳ استوک خوب در یک فصل را ندارند.

درمورد تیم ملی بگو، چرا دعوت نمی‌شوی؟

واقعا نمی‌دانم. من به اندازه کافی تلاش کردم و در بازی برای تیم ملی هم رباطم پاره شد. به نظرم در حق ما بی‌مهری زیادی می‌شود. می‌خواهند ما را به باندهای خاص وصل کنند اما من همیشه بی‌حاشیه از رده‌های پایه در خدمت تیم ملی بودم و الان هم به نظر کادر فنی احترام کامل می‌گذارم. همیشه طرفدار تیم ملی هستم و شاید سبک بازی من مورد علاقه کادر فعلی نیست.

از دست دادن ملیکا شاید بتوان گفت بدترین اتفاق سال گذشته بود، و تو به عنوان دوست بسیار نزدیکش انگار خیلی بیشتر از همه اذیت شدی.

از دست دادن ملیکا بدترین اتفاق سال گذشته نبود. این بدترین اتفاق تمام عمر من بود. بعد از فوتش همه با او دوست شدند اما شاید جالب باشد بدانید که ملیکا اصلا شخصیتی نداشت که با کسی صمیمی شود. خط قرمزهای زیادی داشت و با هرکسی نشست و برخاست نمی‌کرد. از سال ۸۹ با او خاطره‌های زیادی ساختم، او عاشق تمرین بود. اجازه نمی‌داد من هم تنبلی کنم، دائم می‌گفت حتی یک روز نباید دور از تمرین باشی، باید سالم زندگی کنی. انرژی ملیکا با من همراه است و خیلی دلتنگ او هستم. اگر بخواهیم درمورد ملیکا صحبت کنیم باید روزها کنار هم بنشینیم و من برای شما از او بگویم.

فکر می‌کنی جای چه چیزی در فوتبال زنان خالی است؟

پخش زنده. این بدیهی‌ترین چیزی است که در هر کشوری مسئولین مربوط به ورزش باید برای ورزشکاران انجام دهند. حجاب ما کامل است، حواس‌مان هم هست. من از مسئولین خواهش می‌کنم مسابقات ما را پخش کنند، شاید خوشتان آمد. بیایید یک بار امتحان کنیم و ببینید که ضرر نمی‌کنید. خانواده‌های ما هم دلشان می‌خواهد ثمره سال‌ها تلاش فرزندانشان را ببنیند و این حق آن‌هاست.