نیکو ویلیامز: مادرم اجازه نمی‌داد پورشه بخرم!‏

به گزارش "ورزش سه"، نیکو ویلیامز، ستاره اتلتیک بیلبائو و تیم ملی ‏اسپانیا که شایعات درباره پیوستنش به بارسلونا او را مدت‌ها سوژه ‏شماره یک رسانه‌ها کرده بود در مصاحبه‌ای مفصل با ال‌موندو شرکت ‏کرد. نیکو ویلیامز از شهرت ناگهانی گفت: "قبلا که برای اتلتیکو ‏صحبت می‌کردم در اسپانیا همه من را می‌شناختند ولی بعد از یورو ‏همه چیز تغییر کرد. خیلی فرق دارد که همه دنیا بشناسندت. باورم ‏نمی‌شد که در کشورهای دیگر به مغازه همبرگرفروشی می‌رفتم و ‏عکسم را روی پوستر مغازه می‌دیدم". ‏

نیکو در این مصاحبه گفت می‌خواهد از این فرصت و از شهرتش برای ‏جلب توجه مردم به یک موضوع ویژه استفاده کند. مسئله مهاجرت و ‏نژادپرستی: "همه باید بدانند که خیلی‌ها برای این به اسپانیا و اروپا ‏مهاجرت می‌کنند که یک لقمه نان دربیاورند و زندگی‌شان را بسازند. ‏خانواده من همین کار را کردند. آنهایی که با مهاجران دشمنی می‌کنند ‏در اقلیت هستند و من از این بابت خوشحالم. نژادپرستی در این ‏جامعه جایی ندارد. من به سهم خودم به مهاجرانی که از آفریقا و ‏جاهای دیگر می‌آیند کمک می‌کنم چون خودم شرایطی مشابه آنها ‏داشته‌ام". ‏

ال‌موندو سوالی دشوار از نیکو ویلیامز پرسید: "حرف وینیسیوس را ‏قبول داری که اسپانیا کشوری نژادپرست است؟" ویلیامز در پاسخ ‏گفت: "من جای وینیسیوس نیستم و نمی‌دانم او چه حسی دارد. ‏شکی نیست که در فوتبال توهین‌ها زیاد است. به خصوص در این ‏اواخر و در دربی مادرید تنش‌ها واقعا زیاد شده و من درک نمی‌کنم. ‏باید احترام همه رعایت شود". ‏

در ادامه مصاحبه نیکو ویلیامز به رابطه ویژه و صمیمی‌اش با لامین ‏یامال پرداخت: "من و لامین شخصیت مشابهی داریم و علایق‌مان ‏مشترک است. لامین در 17 سالگی ستاره‌های جهانی است. واقعا ‏بی‌نظیر است. اتفاق‌هایی که برایش می‌افتد خوشحالم می‌کند. ‏فوتبالیستی درجه‌یک که دارد پخته‌تر می‌شود و هیچ حد و مرزی برای ‏بهتر شدن ندارد. جالب‌تر اینکه او هنوز همان پسربچه‌ای است که ‏بوده و شهرت تغییرش نداده. من از دوستی با او واقعا خوشحالم". ‏

نیکو ویلیامز در ادامه به موضوعی جالب اشاره کرد و گفت: "قبل از ‏یورو با برادرم شرطی بستم. البته با کسب اجازه از مادرم! قرار بود که ‏اگر قهرمان یورو شدم به من اجازه بدهند که ماشین پورشه بخرم. ‏می‌دانید که قهرمان شدیم و بالاخره پورشه را خریدم. خیلی وقت بود ‏که با یک ماشین معمولی این طرف و آن طرف می‌رفتم چون خانواده ‏اجازه نمی‌داد ماشین لوکس بخرم. خیلی وقت بود که این ماشین را ‏می‌خواستم چون خیلی ماشین‌بازم. البته خوشحالم که خانواده‌ام ‏نمی‌گذاشت سریع پورشه بخرم چون با این کارشان فهمیدم ارزش ‏تلاش برای رسیدن به خواسته‌ها چیست". ‏