چهره جنجالی فولاد آره‌نا: استقلالی‌ها مرا ببخشند

به گزارش "ورزش‌سه"، مصاف استقلال خوزستان و استقلال تهران در ورزشگاه فولاد آره‌نا با پیروزی یک بر صفر آبی‌پوشان اهوازی تمام شد که حواشی این مسابقه بی‌شمار بود و پیش از آغاز مسابقه شروع شده بود و پس از پایان دیدار نفس‌گیر دو تیم همچنان ادامه داشت.

اما یکی از حواشی این مسابقه در وقت‌های اضافی با حرکتی تهییج‌کننده‎‌ای که ابوالفضل کوهی بازیکن جوان استقلال خوزستان آغاز کرد، ایجاد شد و نزدیک به 10 دقیقه فضای ورزشگاه را تحت تاثیر خود قرار داد و مسابقه دو تیم را تا آستانه تعطیلی هم برد.

با این بازیکن 19 ساله که بلافاصله پس از پایان مسابقه به کمیته انضباطی دعوت شد، گفت‌وگویی درباره این مسابقه و حواشی پرتعداد آن و همینطور اتفاقات پیرامون خودش داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

* از بازی استقلال شروع کنیم که با پیروزی عجیب شما در اهواز تمام شد. نتیجه‌ای که باورش سخت بود؟
اول از هر چیزی می‌خواهم از همه بازیکنان استقلال، هواداران این تیم و اهالی فوتبال عذرخواهی کنم. من از خانواده‌ای هستم که برای رسیدن به موقعیت فعلی خیلی سختی کشیدم و خیلی تلاش کردم تا به لیگ برتر رسیدم. اصلا منظوری نداشتم. تا روزی که فوتبال بازی می‌کنم دیگر حاشیه این‌چنینی از من نخواهید دید.

* بردن استقلال کار خیلی سختی بود
او سپس درباره بازی و پیروزی بزرگ برابر استقلال بیان اینطور صحبت کرد: «بازی بسیار سختی بود. شک نکنید استقلال یکی از مدعیان اصلی قهرمانی است و بردن این تیم کار بزرگی بود که خدا را شکر موفق به انجام آن شدیم.»

* پیش از وارد شدن به مسابقه اصلا به این فکر می‌کردید که بازی را ببرید؟ 
بله ما قبل از بازی دور هم جمع شدیم و اصلا فکر مساوی و باخت نبودیم. همه دور هم جمع شدیم و اتحاد خیلی خوبی شکل گرفت که دو بازی قبل را به‌طور کلی فراموش کردیم. جو بازی هم خیلی وحشتناک بود. این جو را پیش‌تر تجربه نکرده بودم. خیلی انگیزه داشتم. برای من 18 ساله بازی بزرگی بود. می‌خواستم هر طور می‌توانم به تیمم کمک کنم و خدا را شکر می‌کنم که درنهایت با پیروزی از زمین مسابقه خارج شدیم.

* به نظرت چقدر حواشی پیش از مسابقه در اتفاقاتی که در طول مسابقه رخ داد، تاثیرگذار بود؟
برای ما اصلا فرقی نداشت. مربی هم گفت برای برای ما تفاوتی ندارد کجا بازی کنیم. تمرکز ما فقط روی تمرین بود. اصلا من شخصا تا روز آخر نمی‌دانستم این حواشی ایجاد شده. در روز آخر بچه‌های تیم به من گفتند. به هر حال خدا را شکر در اهواز بازی کردیم. دم هواداران هم گرم که در روزی که به آنها نیاز داشتیم حضور پرشوری داشتند و خیلی به تیم کمک کردند. 
قبلا این کار را کرده‌ام. برای روحیه خودم و هم تیمی‌هایم. واقعا قصد بی‌احترامی به استقلال و هوادارانش را نداشتم. مطمئن باشید این تجربه بزرگی شد تا دیگر وارد این حواشی نشوم. در ادامه هم این رفتار را تکرار کردم. به نظرم به روحیه تیم کمک می‌کند. در بزرگ‌ترین بازی‌های دنیا هم چنین حرکاتی دیده می‌شود. مالرسلو توپ آرین روبن را زد و همین کار را کرد ولی باز هم از هواداران استقلال عذرخواهی می‌کنم اگر ناراحت شدند. همینطور جامعه فوتبال.

* درباره آن حرکت جنجالی خودت صحبت کنیم که فضای بازی را به طور کلی تحت تاثیر قرار داد و نزدیک به 10 دقیقه بازی به دلیل پرتاب بطری و اشیا مختلف از جریان افتاد.
من معمولا برای بالا رفتن روحیه خودم و هم تیمی‌هایم این کار را در مسابقات مختلف انجام می‌دهم، اما قصدی نداشتم که خدایی ناکرده به تیم بزرگ استقلال بی‌احترامی بشود. اصلا چنین قصدی نداشتم. در ادامه بازی هم پس از تکلی که روی پای بازیکن استقلال زدم، این کار را تکرار کردم. در برخی از لحظات مسابقات چنین رفتاری به نظرم برای بالا رفتن روحیه تیمی نیاز است. خودتان دیده‌اید در فوتبال اروپا این حرکت دیده شده است. یادم می‌آید در بازی رئال مادرید و بایرن مونیخ مارسلو توپ آرین روبن را زد و همین خوشحالی را انجام داد. اگرچه این رفتار در فوتبال دنیا امری طبیعی به‌شمار می‌رود، اما من همین‌جا بار دیگر به دلیل اتفاقاتی که در ادامه رخ داد، از هواداران استقلال و جامعه فوتبال اگر از دست من ناراحت شدند عذرخواهی می‌کنم. بعد از بازی خیلی پشیمان شدم که چنین فضایی ایجاد شد. امیدوارم من را ببخشند.

* بعد از این اتفاق بازی تا آستانه تعطیلی هم رفت. خودت در آن لحظات که بازی از جریان افتاده بود چه حسی داشتی؟
خیلی پشیمان شدم که شرایط آنطور پیش رفت. اصلا فکر نمی‌کردم چنین اتفاقی بیفتد. اصلا حواسم به هواداران استقلال نبود. یک‌بار دیگر هم این‌کار را کردم که مقابل هواداران و نیمکت خود ما بود. باز هم تاکید می‌کنم که قصد بی‌احترامی به هواداران استقلال و بازیکنان این تیم را نداشتم. آخر بازی هم از آقا رامین (رضائیان) عذرخواهی کردم. خیلی دوست دارم اگر هنوز ناراحت هستند، من را ببخشند. به هر حال من هم جوان هستم و برای اولین مرتبه بود که در چنین فضایی بازی می‌کردم. یک مقدار بازی کردن در آن جو برایم سنگین بود. بعد از بازی هم سریع عذرخواهی کردم تا هر چه بوده همان‌جا تمام شود.

* یک تماشاگر هم در همان حین وارد زمین شد و به سمت تو آمد. چه اتفاقی افتاد؟
بله. من خیلی متوجه اینکه چطور آمد نشدم. یک لحظه دیدم که آمد و شماره‌ام را نگاه کرد و بعد من را هل داد و روی زمین افتادم. من کاری نکردم، بلند شدم و به سمت نیمکت خودمان رفتم. دیگر نفهمیدم چه شد. فکر می‌کنم او را از زمین بیرون بردند.

* چون این تماشاگر در زمین چمن وارد حریم بازیکنان شده بود، آیا به این فکر نکردی که برخوردی با او داشته باشی؟
نه نه اصلا. هوادار است و احترامش خیلی واجب است. من سریع خودم را کنار کشیدم و رفتم. فیلم‌هایش هم هست که من بلافاصله به سمت نیمکت خودمان رفتم.

* برسیم به تکلی که در ثانیه‌های پایانی مسابقه روی پای علیرضا کوشکی زدی. فکر می‌کنم با این تکل سه امتیاز را برای تیمت حفظ کردی و البته خوشحالی جنجالی‌ات را تکرار کردی.
بله خدا راشکر. من دوست داشتم به تیمم کمک کنم و خدا را شکر تکلی که زدم، ضربه مهاجم استقلال را منحرف کرد. این‌ها همه لطف خدا است که سه چهار متر عقب‌تر از او بودم ولی رسیدم. خودم این نوع تکل‌ها را دوست دارم. آن خوشحالی هم برای روحیه خودم و سایر اعضای تیمم بود. خدایی ناکرده قصد بی‌احترامی به تیم حریف را نداشتم.

در ادامه این گفت‌وگو با ابوالفضل کوهی گپ و گفتی درباره نحوه طی شدن مسیر سال‌های گذشته تا رسیدن به لیگ برتر داشتیم.

* چطور شد که فوتبالیست شدی؟
من در شهر خیلی کوچکی به نام گله‌دار (از توابع شهرستان مهر فارس) که هیچ امکاناتی واقعا نداشت و هنوز هم ندارد، کارم را شروع کردم. هر چه دارم از برادر بزرگترم است. همه چیز من و همه کاره فوتبال من اوست. از برادرم واقعا ممنونم، چون اگر نبود معلوم نبود الان کجا بودم. خیلی هوای من را دارد. واقعا دمش گرم. من نوجوانان پارس جنوبی بودم. دو سال در این تیم بودم بعد به جوانان استقلال خوزستان آمدم و بعد با نظر آقای پورموسوی به تیم بزرگسالان آمدم. همان سال به لیگ برتر آمدیم و الان دومین سالی است که در لیگ برتر بازی می‌کنم.

* در چه پست‌هایی بازی می‌کنی و چه پستی را خودت بیشتر ترجیح می‌دهی؟
پست من دفاع راست و وینگر راست است. البته خودم بازی کردن در پست وینگر را بیشتر دوست دارم.

* چه هدفی برای خودت ترسیم کرده‌ای و در ذهن داری؟
هدف اصلی من این است که دو سال دیگر برای تیم ملی در جام جهانی بازی کنم و مطمئنم این اتفاق می‌افتد.

* واقعا؟ یعنی منظورت همین جام جهانی 2026 است!؟ 
بله من به خودم ایمان دارم و مطمئن باشید که این اتفاق رخ خواهد داد.

* به نظر می‌رسد هدف بسیار سختی را ترسیم کرده‌ای. واقعا کار سختی است. می‌دانی که در پست‌های دفاع راست و وینگر راست ترافیک زیادی در تیم ملی وجود دارد و بازیکنان بزرگی در دسترس امیر قلعه‌نویی قرار دارند.
من اصلا به این‌ها فکر نمی‌کنم. تمام نام‌هایی که تیم ملی حضور دارند، بازیکنان بسیار بزرگی هستند، ولی من اینطور فکر نمی‌کنم که منتظر بمانم تا بازیکن بزرگی مثل آقای جهانبخش خداحافظی کند و بعد من جای او را بگیرم. این چیزی نیست که غیرممکن باشد. من تمام تلاشم را می‌کنم که در جام جهانی 2026 عضو تیم ملی باشم و امیدوارم که این اتفاق رخ بدهد.

* مسیر باشگاهی‌ات را چطور ترسیم کرده‌ای؟
باید ببینیم آینده چه می‌شود؟ با این حال خودم به اروپا فکر می‌کنم. دوست دارم در سطح اول فوتبال اروپا بازی کنم. می‌دانم که توانایی‌اش را دارم. به خودم ایمان دارم و همه چیز به تلاش خودم بستگی دارد.

* طرفدار چی تیمی در فوتبال اروپا هستی؟ 
آرسنال.

* چرا آرسنال؟
به‌خاطر تیری هانری عاشق آرسنال شدم. ویدئوهای او را می‌دیدم و طرفدار آرسنال شدم. الان هم بازی‌های آرسنال را هر وقت بتوانم دنبال می‌کنم.

* تیم خوبی هم در این فصل دارند؟
بله. سه چهار سال پیش تیم خوبی نبودند، اما حالا خیلی خوب شده‌اند. آقای آرتتا واقعا تیم را دگرگون کرده؛ از خریدهایی که داشته تا بازیکن‌سازی. همه‌جوره تیم را ساخته و امیدوارم امسال مثل دو فصل قبل نشود و این‌بار قهرمان بشود.

* در رویاهایت می‌بینی که برای آرسنال بازی کنی؟
(با مکثی معنادار) خیلی دوست دارم. همیشه خودم را با لباس آرسنال تصور می‌کنم. یکی از بزرگ‌ترین آرزوهایم در این دنیاست. امیدوارم بتوانم به آن برسم.