دونده بریتانیایی با پای شکسته ماراتن المپیک را تمام کرد!

به گزارش "ورزش سه"، هاروی با وجود تحمل درد شدید، توانست در دمای ۲۴ درجه سانتیگراد به مقام ۷۸ رسید و مسابقه را در زمان ۲ ساعت و ۵۱ دقیقه و ۳ ثانیه به پایان برساند. سيفان حسن از هلند با زمان ۲ ساعت و ۲۲ دقیقه و ۵۵ ثانیه رکورد المپیک را شکست و به مدال طلا دست یافت.

این ورزشکار بریتانیایی گفت که از حدود دو مایل ابتدایی مسابقه صبح یکشنبه متوجه شد که پای او که سه هفته قبل شروع به درد کرده بود، دوباره درد گرفته است، در نهایت با پای شکسته به خط پایان رسید.

هاروی به بی‌بی‌سی گفت: "واقعاً سخت بود. سربالایی‌ها سخت بودند، سراشیبی‌ها عذاب‌آور بودند و دائما بدتر و بدتر می‌شد. در نیمه راه می‌دانستم که بسیار دردناک خواهد بود."

با وجود درمان پا قبل از المپیک، به نظر می‌رسید آسیب دیدگی بهبود نیافته است. پزشکان و فیزیوتراپ‌ها به هاروی گفته بودند که دویدن ماراتن اوضاع را بدتر می‌کند، اما احتمال داشت بتواند آن را تحمل کند و به تمرینات خود پاداش دهد.

هاروی می‌گوید تیم بریتانیا رزرو برای جایگزینی او نداشت، بنابراین تصمیم گرفت مسابقه را امتحان کند و روی خط شروع احساس مثبتی داشت. اما پس از شش مایل، او از گروه عقب افتاد.

او گفت: "انرژی المپیک چیزی بود که مرا تا خط پایان نگه داشت. در هر مسابقه دیگری متوقف می‌شدم، زیرا نمی‌توانستم مثل همیشه بدوم... و درد واقعاً شدید بود، اما من فقط باید به خط پایان می‌رسیدم، باید ماراتن المپیک را می‌دویدم."

هاروی می‌گوید اکنون نمی‌تواند هیچ فشاری روی پای خود وارد کند، بنابراین نمی‌داند چگونه مسابقه را تمام کرده است. اما این ورزشکار در نهایت از هواداران و خانواده‌اش تشکر کرد.

او گفت که فکر کردن به چارلی تولیه، نامزدش باعث شد که برای ادامه دادن انگیزه پیدا کند.

"در هر مایل، فقط فکر می‌کردم 'خوب، فقط برای دیدن چارلی بدو، برای زمانی که بتوانم او را ببینم بدو'."

"فکر می‌کنم چیز مهم دیگر این است که من می‌دانستم اگر دست بردارم تا ابد به این فکر می‌کنم که "اگر می‌توانستم فقط یک مایل دیگر بدوم چه می‌شد؟" و می‌دانستم این فکر مرا دیوانه می‌کرد."

آقای تولیه که مسابقه را تماشا می‌کرد، گفت: «می‌دانم که او چقدر برای این کار تلاش کرده است. رز همچنین دقیقاً نشان داد که چرا انتخاب شده است، و روحیه المپیک واقعی، عزم، مصمم بودن، قدرت، مقاومت بسیار زیاد را نشان داد.»

مسیر این ورزشکار بریتانیایی برای تبدیل شدن به یک المپیکی غیرمعمول بود، زیرا او پس از از دست دادن شغل خود به عنوان یک وکیل در طول اولین قرنطینه کووید در اوایل سال ۲۰۲۰، به دویدن علاقه‌مند شد.

او گفت که قبلاً برای جلوگیری از رفت‌وآمد با قطارهای شلوغ مترو، از دفتر خود در لندن می‌دوید، اما ساعات کاری طولانی او مانع از اختصاص زمان زیادی به ورزش می‌شد.

پس از اخراج شدن در آغاز همه‌گیری کرونا، او می‌خواست چیزی برای سرگرم کردن خود داشته باشد - و دویدن یکی از معدود فعالیت‌های مجاز بود.