اشک‌های طلایی جوکوویچ جاودانه شد

به گزارش "ورزش سه"، فینال تنیس انفرادی مردان المپیک 2024 ‏پاریس یکی از جذاب‌ترین فینال‌های این دوره از بازی‌ها بود. دیداری ‏حالا که به یکی از کلاسیک‌های جدید تنیس تبدیل شده: نوواک ‏جوکوویچ مقابل لوکاس آلکاراس. ‏

دیدار مسن‌ترین تنیسور المپیک پاریس با 37 سال سن مقابل ‏جوان‌ترین تنیسور راه یافته به فینال با 21 سال سن. آلکاراس که کمی ‏قبل‌تر در فینال ویمبلدون نوله را شکست داده بود، این بار حریف ‏تجربه و استقامت جوکوویچ نشد و نتوانست از مزیت جوانی خود ‏علیه او استفاده کند. ‏

در ست اول آلکاراس هشت بار به برک پوینت رسید ولی نتوانست از ‏آنها استفاده کند. او در کلیدی‌ترین لحظات مسابقه نتوانست در حد ‏جوکوویچ موفق ظاهر شود تا بعد از 2 ساعت و 51 دقیقه در دو تای ‏برک متوالی با نتایج 7-6 (7-3) و 7-6 (7-2) شکست را بپذیرد. ‏

این بازی همان‌طور که انتظار می‌رفت برای تنیسور صرب بار احساسی ‏بیشتری داشت. او به دنبال تاریخسازی بود. رویایی بزرگ که نوله به ‏آن نرسیده بود: بوسه زدن بر مدال طلای المپیک. تنیسوری که 24 ‏گرنداسلم داشته، هفت بار در مسترز قهرمان شده و یک بار فاتح ‏جام دیویس شده نمی‌خواست مثل راجر فدرر بدون طلای المپیک با ‏تنیس خداحافظی کند. ‏

جوکوویچ در شروع بازی حق داشت نگران باشد. کمی قبل‌تر در چمن ‏ویمبلدون او مقابل آلکاراس هیچ حرفی برای گفتن نداشت اما نباید ‏فراموش کنیم که او در زمان برگزاری ویمبلدون تازه زانویش را به تیغ ‏جراحی سپرده بود. ‏

زمین فیلیپ کارتیه ملک مطلق جوکوویچ بود
از همان شروع بازی مشخص بود که همه تماشاچی‌ها هوادار نوواک ‏هستند. مشخص نیست چرا همه تماشاچی‌ها نوله را بیشتر دوست ‏داشتند. شاید چون می‌دانستند این آخرین تیر ترکش تنیسور صرب ‏است تا به رویای طلایی‌اش برسد. یا شاید به این خاطر که بعد از ‏فینال ویمبلدون گمان می‌کردند آلکاراس شانس اول پیروزی است و ‏بر اساس یک مکانیزم روانی، طرف کسی را گرفته بودند که او را ‏ضعیف‌تر می‌دانستند. ‏

دلیل این هواداری هر چه بود در طول مسابقه بارها در زمین فیلیپ ‏کارتیه یک صدا شاهد فریادهای "نوله، نوله" بودیم. هواداران آلکاراس ‏در شبکه‌های اجتماعی از این وضعیت ناراحت بودند و می‌گفتند این ‏شرایط عادلانه نیست. ‏

جوکوویچ بدهی‌اش را به صربستان ادا کرد
نوله از اولین شکست در المپیک، باختی که در نیمه‌نهایی 2008 ‏مقابل رافائل نادال داشت، احساس می‌کرد دینی به گردن دارد که باید ‏برای کشورش ادا کند. یک مدال طلای باارزش برای صربستان که او ‏هر چه تلاش کرده بود به آن نرسیده بود. ‏

وقتی بازی تمام شد جوکوویچ راکت را رها کرده و فریادزنان روی زمین ‏زانو زد. یک تصویر کلوز‌آپ تلویزیونی نشان داد که انگشت دست ‏راست نوله روی زمین بی‌اختیار می‌لرزد. واکنش عضلانی ناشی از ‏خستگی مفرط و واکنش روانی یک پیروزی تاریخ در ترکیب با هم یکی ‏از عجیب‌ترین صحنه‌های این المپیک را رقم زد. ‏

جوکوویچ که از فرط خوشحالی بی‌قرار بود به سمت سکوها دوید تا ‏این افتخار بزرگ را با دختر خردسالش جشن بگیرد. ‏

نوواک جوکوویچ حالا می‌تواند ادعا کند که تنیس را کامل کرده است. ‏او پنجمین تنیسور در تاریخ این رشته است که به گلدن اسلم ‏می‌رسد: کسی که هر چهار گرنداسلم را فتح کرده و مدال طلای ‏المپیک را هم به گردن آویخته است. ‏

لوکاس آلکاراس جوان در پایان بازی آنقدر احساساتی بود که مقابل ‏دوربین تلویزیون به گریه افتاد و نتوانست مصاحبه‌اش را کامل کند. ‏این جوان اسپانیایی بدون شک سال‌های زیادی مقابل خود دارد تا برای ‏رسیدن به جایگاه بلند جوکوویچ تلاش کند. نگران نباش لوکاس، ‏گلدن اسلم منتظر تو است.