وقت آن نرسیده نگاهمان را عوض کنیم؟
سوءاستفاده از داوران به خاطر عشق!
یکی از داوران فعال فصل گذشته لیگ برتری متنی شکوهآمیز را درباره شرایط جامعه داوری در اختیار "ورزش سه"، قرار داده است.
به گزارش "ورزش سه"، همواره بحث دستمزد داوران در فوتبال دنیا یکی از مسائل داغ و چالشی به شمار میرود که در فوتبال ایران با توجه به دستمزدی که برای هر بازی به داوران داده میشود، این چالش به شکل یک بحران و معضل درآمده که تبعات زیادی را هم به همراه داشته است.
اخیرا مقایسهای میان دستمزد داوران در دنیا صورت گرفته که داوران حاضر در لالیگا با 4200 یورو برای هر مسابقه بیشترین دستمزد را میگیرند و در مقابل داوران شاغل در لیگ برتر فوتبال ایران 5 یورو برای هر بازی دستمزد دریافت میکنند!
این موضوع سبب شده تا یاسر همرنگ متنی شکوهآمیز درباره این موضوع منتشر کند و با تیتر "سوءاستفاده از داوران به خاطر عشق"، به این موضوع که ناعادلانه میداند، اعتراض کند.
«داوری در ایران از زمانهای گذشته با کلمه عشق و علاقه عجین شده است و همواره در کلاسهای مختلف بیان میشود که در داوری پول نیست و فقط عشق و علاقه وجود دارد. شاید تا سالهای گذشته با این حرف میشد کسی را در داوری حفظ کرد ولی الان با این شرایط اقتصادی و با این حجم پول که در فوتبال جابجا میشود، فقط برای داوری عشق کافی نیست. نیاز به توجه و هزینه دارد، داوری که در بهترین شرایط در فوتبال ایران سالیانه ۱۰۰ میلیون دریافت نمیکند چطور میتواند برای بازیکنی دارای قرارداد میلیاردی قضاوت کند؟! اصلا قضاوت بکند، آیا روح و روانش آسیب نمیبیند؟! آیا فشار مضاعفی در هر لحظه زندگی به او وارد نمیشور؟! در فوتبالی که همه از آن بهرهمند هستند، چرا داوران نادیده گرفته میشوند؟ تا حدی که در فصل زمستان لباس گرم و آستین بلند به آنها داده نشد! با انگیزههای درونی و عشق و علاقه تا چه زمانی میشود ادامه داد؟! بدترین تهمتها را بشنوی و اجازه دفاع نداشته باشی! آیا به این فکر کردهاید آسیبهای روانی این حرفه در آینده چه بلایی بر سر داوران میآورد!؟ آیا وقت آن نرسیده نگاهمان را عوض کنیم؟ آیا داوران از بدنه این فوتبال نیستند که با آنها چنین بیمهری میشود!؟
به نظر من باید گامهای سریع، مهم و تاثیرگذار جهت بالا بردن انگیزههای درونی و بیرونی داورانمان برداریم که اگر چنین نکنیم با هیچ تکنولوژیای نمیتوانیم جای نیروی انسانی قوی کارامد و علاقهمند را پر کنیم.
نیروی انسانی یک مجموعه مهمترین رکن یک مجموعه است.»