کنایه بونوچی به آلگری: به خاطر تو فرار کردم!

به گزارش "ورزش سه"، لئوناردو بونوچی بدون نام بردن از مکس آلگری، به دلیل جدایی از یوونتوس، سرمربی سابق خود را مورد حمله شدید قرار داد.

مدافع سابق یوونتوس با پادکست پاسا دال بی‌اس‌ام‌تی مصاحبه‌ای انجام داد که طی آن درباره دلایل خود برای جدایی از بیانکونری‌ صحبت کرد.

بونوچی گفت: "من مجبور شدم تقریباً فرار کنم، چون کسی تصمیم گرفته بود که باید اینگونه پیش برود، این تصمیم از سوی فردی بود و من لیاقت چنین چیزی را نداشتم. بعد از گذشت بیش از 500 بازی، اخراج شدن به این شکل برای من تقریباً یک شوخی به نظر می‌رسید. شاید سفرم در یوونتوس هنوز تمام نشده باشد، وقتی به این فکر می‌کنم که می‌خواهم مربی شوم، به نیمکت یووه فکر می‌کنم. رویا؟ بله، برای اینکه روی نیمکت مهمی مثل یوونتوس بنشینم، دوست دارم فکر کنم که داستانم هنوز تمام نشده است."

جدایی از یوونتوس؟

با جونتولی صحبت کردم چون گزینه دیگری نداشتم و او به من گفت "ببین، تو دیگر در برنامه ما نیستی. تو از تیم خارج شدی." در ابتدا تقریباً برای من یک شوخی به نظر می‌رسید، اما در عوض همه چیز واقعی بود. با این حال در 17 جولای به تمرین برگشتم و در ساعت 7:30 عصر که تیم تمرین می‌کرد یا صبح زود یا حتی بعد از ظهر که آن‌ها تمرین نمی‌کردند، تمرین کردم. من با بچه‌های دیگری بودم که وضعیت مشابهی با من داشتند و شاید فصل قبل به صورت قرضی در باشگاه دیگری بودند یا از مصدومیت برمی‌گشتند. هنوز نمی‌دانم چگونه آن را امروز توضیح دهم. یا بهتر است بگویم که توضیح آن را می‌دانم: این یک بازی قدرت بود.

قبل از اینکه جونتولی تصمیم باشگاه را به من بگوید، از قبل آن را حس کرده بودم. مقالاتی شروع به انتشار می‌کردند که سیگنال‌هایی می‌فرستادند. وقتی از ماننا تماسی دریافت کردم که به من گفت برای صحبت با من به خانه‌ام می‌آیند، با همسرم صحبت کردم و گفتم "ببین، آن‌ها می‌آیند چون  چیزی در حال رخ دادن است که ما انتظارش را نداشتیم." بنابراین من آماده بودم، اما شما هرگز برای چنین چیزهایی آماده نیستید، به خصوص زمانی که تمام دوران حرفه‌ای شما بر پایه یوونتوس است.

شکایت از یوونتوس پس از جدایی؟

عصبانیتی که در درون داشتم باعث شد انتخاب‌های اشتباهی داشته باشم، چون از روی عصبانیت این کار را انجام دادم. مدیرانی که این مسئولیت را بر عهده گرفتند قدرت نداشتند و از تصمیمات دیگران پیروی می‌کردند. اما ناگهان به خودم گفتم "دارم چه کار می‌کنم." در نبردی که می‌دانستم پیروز می‌شوم، توقف کردم. این شکایت هیچ کاری  برای من نمی‌کرد، در نهایت عصبانیت نسبت به کسی بود که این تصمیم را گرفت و نه یوونتوس. یوونتوس برای من همیشه همه چیز بوده و در آینده هم همه چیز خواهد بود. پس از گفتگو با همسرم و افراد باارزش، پس گرفتن شکایت بهترین تصمیم بود.