بدون جود و هالند: معجزه‌ای به‌نام دورتموند!

به گزارش "ورزش سه"، اگر تیمی وجود داشته باشد که بتواند سال به سال خودش را اختراع کند، آن بروسیا دورتموند است. بدون داشتن یکی از بالاترین بودجه‌ها در لیگ قهرمانان، بروسیا همیشه فرمول رقابت و لذت بردن از استعداد جمعی از بهترین فوتبالیست‌های اروپا را پیدا می‌کند. در یازده سال گذشته آنها با بهره‌گیری از دو نسل بزرگ بازیکنان به فینال لیگ قهرمانان رسیده‌اند.

آخرین دیدار دورتموند از ومبلی با یورگن کلوپ روی نیمکت و بازیکنانی مانند لواندوفسکی، گوتزه، گوندوگان و رویس بود. امسال با سانچو، آدیمی، فولکروگ یا برنت. 

اما نکته عجیب این است که در این بین، بروسیا تا همین دو سال پیش دو تا از بهترین بازیکنان امروز جهان را در اختیار داشت ولی با آنها به فینال نرسید: هالند و بلینگام. 

سباستین کِل، مدیر ورزشی، می‌گوید: «این به خوبی در مورد ما، از کاری که انجام می‌دهیم، از توانایی ما برای یافتن راه‌حل‌ها صحبت می‌کند. ما پیام بزرگی را به جهان ارسال کرده‌ایم که تیم بزرگی هستیم. ما بدون هالند و بلینگام به فینال رسیدیم، خیلی هم بد نیست، نه؟»

بروسیا دورتموند احتمالاً همراه با رئال مادرید، باشگاهی است که بهترین چشمان اروپا را برای کشف استعدادها دارد. هیچ ستاره و پدیده جوانی در جهان وجود ندارد که از رادار دورتموند فرار کند، موردی که به باشگاه آلمانی اجازه می‌دهد همیشه فوتبالیست‌های بزرگی داشته باشد. مشکل ولی این است که سال به سال می‌بیند تیمش منحل شده است.

کل در این رابطه می‌گوید: «ما می‌دانیم چه باشگاهی هستیم و باید اقتصاد پایداری داشته باشیم. منابع مالی خوب جذب می‌کنیم و از فروش ستاره‌ها نیز ارقام بالایی به دست می‌آوریم، اما با این وجود قدرت مالی سایر باشگاه‌ها را نداریم، این واضح است.»

در سه سال اخیر سانچو، هالند و بلینگام با تقریبا 300 میلیون یورو جدا شده‌اند. اولی با 85 میلیون یورو به منچستریونایتد، دومی به همین میزان (10+75) به سیتی و سومی با 110 و متغیرها به رئال مادرید رفت. 

دورتموند در متقاعد کردن بازیکنان جوان برای عقد قرارداد نیز تبحر بالایی دارد.

آنها اینگونه اهدافشان را قانع می‌کنند: «اینجا جوانان یک اکوسیستم عالی برای بازی و شادی پیدا می‌کنند. ما با فوتبالیست‌هایمان خوب رفتار می‌کنیم تا متحول شوند. سانچو به یونایتد رفت زیرا می‌خواست قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود. این قانون فوتبال است. یونایتد به شما زنگ می‌زند و شما به دنبال رویاهای دیگری می‌گردید، اما اینجاست که او دوباره ثبات پیدا کرد و جایی که برای خوشحالی بازگشت. و ببینید، اکنون او سانچوی واقعی است و با ما در فینال لیگ قهرمانان بازی می‌کند.»

بدون هالند و بلینگام

فوتبال، در عجیب‌ترین شکل ممکن، دورتموند را درست در سالی که ستاره‌های جهانی خود را ندارد، وقتی دیگر هالند و بلینگام نیستند، به فینال لیگ قهرمانان اروپا بازگرداند. 

همه در باشگاه خاطرات خوبی از جود دارند. کل در مورد جود توضیح می‌دهد: «روبه‌رو شدن با او لذت بخش خواهد بود و این داستان واقعاً خوب و جالبی است. او یک برنده است و کسی که از باخت تنفر دارد اما من امیدوارم که در ومبلی آن را تجربه کند. او پسری فوق العاده، با کیفیت و ذهنیتی عالی است. بازیکنی باورنکردنی و ما می‌دانستیم که در مادرید موفق خواهد شد. اما در مقابل ما در فینال، امیدوارم شب بدی را تجربه کند.»

نه کل و نه بلینگام فراموش نمی‌کنند که چگونه بوندسلیگا در فصل گذشته، در آخرین روز، وقتی جود به دلیل مصدومیت نتوانست بازی کند، از دست رفت: «بله، دردناک بود، اما فکر نمی‌کنم آن شکست در فینال به ما آسیب برساند. آن ناکامی در لیگ بود و این چیز دیگری است. آن شکست در لیگ به ما کمک کرد تا درس خوبی بگیریم.»

ومبلی هم بوی انتقام را برای دورتموند را می‌دهد. کل که آن فینال 2013 برابر بایرن را 90 دقیقه از روی نیمکت دید می‌گوید: «احساس می‌کنم که ما باید در ومبلی یک کار نیمه تمام را تمام کنیم، من آن را اینطور درک می‌کنم.»

و رئال هم هنوز شکست در نیمه نهایی برابر دورتموند را فراموش نکرده است. آن باخت 4-1 و سپس بازگشت ناتمام با برتری 2-0. مادریدی‌ها پس از گل‌های بنزما و راموس به دنبال گل سوم بودند و بازیکنان دورتموند با تظاهر به مصدومیت و وقت تلف کردن آب سردی روی برنابئو ریختند. بدون VAR و با زمان‌های اضافه شده بسیار کوتاه، بازگشت رئال ناتمام ماند.

کل به خوبی قدرت رئال را می‌داند: «بله، ما می‌دانیم که رئال در لیگ قهرمانان یعنی چه و طبیعی است که آنها شانس اول قهرمانی هستند. ما هم بدمان نمی‌آید که تیم ضعیف‌تر باشیم، زیرا می‌دانیم که این فقط یک مسابقه فوتبال است. 90 یا 120 دقیقه که در آن هر اتفاقی ممکن است بیفتد.»