شانههایت را برای گریه کردن میخواهم
صحنههایی از لیگ که قلبتان را چنگ میزند
سقوط به لیگ دسته پایینتر بدترین اتفاقی است که میتواند برای یک تیم رقم بخورد.
به گزارش “ورزش سه”، بیایید مرور کنیم، عبدالله ویسی صنعت نفت را نگه داشت و فصل جدید را شروع کرد. اوضاع خیلی خوب نبود ولی انگار همه ته دلشان میگفتند برزیلیها در لیگ برتر خواهند ماند، دوباره یک معجزه سراغشان خواهد آمد.
اما سه شنبه این هفته روز معجزه صنعت نفت نبود. پس زمانی که حسن اکرمی در سوت خود دمید و پایان بازی را اعلام کرد، بغض ستارههای صنعت نفت هم ترکید. درست مثل هواداران آنها که در اصفهان، شهر دوم آبادانیها، آمده بودند که ببرند و امیدوار بمانند.
برای صنعت نفت این اولین سقوط نیست اما انها که دشواری بازگشت را چشیدهاند، خوب میتوانند که نه چیزی سختتر از صعود به دسته بالاتر وجود دارد و نه چیزی تلختر از سقوط به دسته پایینتر.
پیام پارسا روی شانههای محسن فروزان اشک میریخت. او گلر جوان و خوش آتیه نفت آبادان است و شاید چند سال بعد هیچکس یادش نماند که در این تیم سقوط کرده، حضور داشته. اما بغض امروز همیشه ته گلویش را فشار میدهد.
چه افسوس بزرگی برای طالب ریکانی. او که پیشنهادات مهم را در بهترین دوران بازیکنی رد کرد تا صنعت را تنها نگذارد اما حالا تیمش به لیگ یک رفته و باید از جایی شروع کند که از آن بیزار است.
آبادان یک فوتبال شهر واقعی است، مثل انزلی. پس نفتیها حق دارند که خودشان را در خانه حبس کنند و حتی به درخواست مصاحبه هم جواب منفی بدهند. اما این پایان دنیا نیست، صنعت با هوادارانش دوباره برمیگردد، البته به شرط اینکه هواداران تنها پشتیبان این باشگاه پرطرفدار نباشند.