او رئیس ماست و حرفهایش طعم متفاوتی میدهد
توخل انتقاد هوینس را توی صورتش زد!
لحظاتی پیش از بازی روز شنبه بایرن مونیخ مقابل آینتراخت فرانکفورت، توماس توخل به اظهارات عجیب اولی هوینس واکنش نشان داد.
به گزارش "ورزش سه"، توماس توخل در برخی از مصاحبه امروزش در مورد اظهارات هوینس گفت: «اگر بخواهم این صحبتها را بپذیرم و یا از آنها چشمپوشی کنم، قطعا این کار را انجام خواهم داد.» اما در آن لحظه کاملا مشخص بود که او هیچ علاقهای برای نادیده گرفتن و یا پذیرفتن صحبتهای هوینس ندارد.
هوینس روز جمعه گفته بود: «توماس توخل را سرزنش نمیکنم، او اغلب در تگرنسی با من شام میخورد، من با او خیلی خوب هستم.
البته او نگرش متفاوتی دارد. او فکر نمیکند که بتواند روی پیشرفت بازیکنانی مانند دیویس، پاولوویچ یا موسیالا کار کند. اگر جواب نداد باید یک بازیکن دیگر بخرید. من فکر میکنم باید روی بازیکنان سخت کار کنید و به آنها اعتمادبهنفس بدهید.»
«اینکه این صحبت از سمت رئیس ماست، طعم دیگری به این موضوع میدهد»، این را توخل درباره صحبتهای هوینس گفت. او در صحبت با اسکای گفت: «این صحبتها آنقدر با واقعیت فاصله دارد که انگار اصلا وجود ندارند. من حتی نمیدانم چگونه به آن پاسخ دهم. من بهخاطر مربیگریام مصدوم شدهام. اگر در ۱۵ سال گذشته چیزی را با دستیارانم ثابت کرده باشیم این است که ما همیشه به بازیکنان جوان، بهخصوص از آکادمی، در تمرینات و در زمین مسابقه فرصت میدهیم و با آنها برای پیشرفت کار میکنیم. سه نمونه در دوران مربیگریام وجود دارد که میتوانید ببینید. محتوای نادرستی است. من نمیتوانم آن را درک کنم، من این صحبتها را کاملاً بی اساس میدانم.»
توخل این احتمال را رد کرد که آیا او به دنبال گفتگو با هوینس است یا خیر. «اگر از طرف اولی نبود، من اصلاً به آن واکنش نشان نمیدادم. از آنجایی که از طرف رئیس ماست، و چهار روز قبل از بازی ما مقابل رئال مادرید است، باعث میشود طعم و لحن متفاوتی بگیرد.»
در تمامی باشگاههای گذشته او در ماینتس، دورتموند، پاری سن ژرمن، در چلسی و یا اکنون در مونیخ، او همیشه باعث پیشرفت استعدادها شده است. پس از آوردن مثالهای فراوانی از ماینتس، و سپس از آندره شورله تا کریستوفر انکونکو در پیاسجی، توخل اظهار کرد: هفته گذشته ما لوورو زونارک را به تیم اصلی آوردیم تا بابت تلاشی که در تمرینات انجام میدهد به او پاداش بدهیم.» آخرین حرف توخل درباره اظهارات هوینس این بود: «واقعا عجیب!»