قهرمانان غیرمنتظره: چه کسی باور می‌کرد!

به گزارش "ورزش سه"، بازی فوق العاده لونین با هشت مهار در بازی و گرفتن دو پنالتی. تمدید قرارداد قریب الوقوع که به شایستگی به آن دست یافته و رودیگر، غول بزرگ دیگر بازی.

از کابوس تا رؤیا

زانو زده و به آسمان نگاه می‌کند، جیغ می‌کشد، نفس می‌کشد. اینگونه بود که لونین یک چهارم نهایی با سیتی را به پایان رساند، دیداری که با سرود لیگ قهرمانان شروع شد و با شاهکار او در پنالتی‌ها به پایان رسید. ضیافتی که در آن همه چیز به شانس و اقبال و البته مهارت گلر بستگی دارد، ضیافتی که در آن شانس موفقیت حداقل است و شکست اجتناب ناپذیر. 

لونین در حالی وارد منچستر شد، که هنوز اشتباه روی گل اول سیتی در بازی رفت او را در یک فضای بلاتکلیف قرار داده بود. یک شوت از راه دور از برناردو سیلوا، یک پرش غیرارادی از وینیسیوس که مسیر توپ را به سمت دروازه تسهیل کرد و یک واکنش بد از لونین که باعث سکوت در برنابئو شد. سکوت در فضایی که ابتدای بازی توام با فریادهای کرکننده بود. لونین روی چمن نشست و رودیگر به او کمک کرد و دستانش را روی شانه اش گذاشت و گفت بلند شو. او شکست خورده بود و این را می‌دانست. پس دیشب، زمان رستگاری فرا رسیده بود. فرصت یک انتقام.

شب انتقام لونین

و اتحاد رسید. فرصتی برای پاسخ به این سوال که ذهن خیلی‌ها را درگیر کرده بود: آیا لونین یک دروازه بان برای یک بازی بزرگ لیگ قهرمانان است؟ بله، کاملاً بله. او این را دیشب امضا کرد،  این غسل تعمید آندری در رئال بود. به این دلیل که یک بازیکن رئال تا زمانی که عملکردی عالی در یک شب لیگ قهرمانان نداشته باشد، غسل تعمید نمی‌گیرد. بازی لونین در منچستر عالی، قهرمانانه و بیش از همیشه حیاتی بود.

و حرکت او در تونل رختکن بعد از پیروزی، منعکس‌کننده حس و حال عصبی و شادی غرورآفرینش بود. آندری در زمین، نمونه اعتدال و آرامش بود. اول بازی با پا و دوم نشان دادن امنیت با دست. استحکام دیوار بر اساس پایداری آن است. او همه چیز یا تقریباً همه چیز را برای سیتی متوقف کرد. در مجموع، هشت مهار عالی، یکی از یکی تعیین‌کننده‌تر. مقابل دی‌بروینه، گریلیش و مشت آهنین مقابل ضربه واکر. آندری، تنها در برابر شوت دی بروینه تسلیم شد، که مهارش غیرممکن بود.

همین امشب با او تمدید کنید

اوج درخشش لونین در ضربات پنالتی بود: مودریچ ضربه‌اش را از دست داد و تیم به پرتگاه نگاه کرد. در آن لحظه به یک قهرمان نیاز فوری حس می‌شد و نور در آسمان روشن شد. همان جا، زمانی که بیشتر از همیشه به لونین نیاز بود، او ظاهر شد. دو معجزه با مهار دو ضربه برناردو سیلوا و کواچیچ و مهر کردن بلیت نیمه نهایی. لونین در شبی قهرمانانه کار کرد که در آن 47 پاس داد و 70 بار در جریان بازی مداخله کرد (بیشترین در تیم). رئال مادرید در چنین شبی به لونین نیاز داشت. تمدیدهایی وجود دارد که با عرق ریختن محقق می‌شوند. اگر حتی ذره‌ای به تمدید با لونین شکی وجود داشت، منچستر آنها را بیرون کرد.

رودیگر، قهرمانی دیگر

و اما مدافع آلمانی، دیشب تایید شد که غیبت او در بازی برگشت فصل گذشته یک اشتباه بزرگ بود. آنچلوتی همیشه به این جمله اشاره می‌کند: "شما از اشتباهات درس می‌گیرید". 

دوباره او سیستم "ضدهالند" را فعال کرد، چیزی که مانند یک طلسم عمل کرد. بازی رودیگر فوق‌العاده بود، مربی مدت کوتاهی قبل به عنوان «احتمالا بهترین مهاجم مرکزی جهان» از او تعریف کرده بود. او رهبر تیم بود و حتی از یک درگیری هم دریغ نکرد. بله، دفع توپ بد او منجر به گل تساوی شد و شاید رزومه او را مخدوش کرد اما برای رودیگر هنوز فرصتی برای جبران وجود داشت.

رمبوی رئال، به دور از ترس، در سخت‌ترین شرایط یک گام به جلو برداشت و داوطلبانه برای زدن پنالتی پنجم رفت. همه تردید داشتند و حتی آنچلوتی ابروی خود را بالا انداخت و در نهایت با نگاه کردن به او، پنجمی را به او داد. برو گلش کن، نگاه میلیون‌ها رئالی به بازیکنی بود که شاید آخرین نفر برای زدن ضربات پنالتی باشد. علی‌رغم ترس و اضطراب طبیعی، شب برای رودیگر و رئال رویایی تمام شد. دیگر کسی از رودیگر به عنوان مهارکننده هالند یاد نمی‌کند. او حالا رئال را با پنالتی خودش به نیمه نهایی رسانده است. در شب اتحاد، رودیگر یک قهرمان دیگر، همراه با لونین بود، قهرمانانی غیرمنتظره.