مرثیه‌ای بر پیراهن‌های سه‌خط: جواب پسرم را چه بدهم!‏

به گزارش "ورزش سه"، فیلیپ لام آخرین آلمانی‌ای است که جام ‏جهانی را بالای سر برده است. کاپیتان سابق مانشافت که در جام ‏جهانی 2014 آخرین قهرمانی ژرمن‌ها را جشن گرفت در یادداشتی ‏انتقادی، فدراسیون فوتبال این کشور را برای قطع همکاری با آدیداس ‏و قرارداد با نایک به باد انتقاد گرفت. او همچنین از یولین ناگلزمان، ‏سرمربی فعلی آلمان، که گفته می‌شود خواهان افزایش دستمزد خود ‏شده انتقاد کرد و گفت او در استخدام یک نهاد غیرانتفاعی به نام ‏فدراسیون فوتبال است نه باشگاهی مثل منچسترسیتی. متن ‏یادداشت فیلیپ لام را در ادامه می‌خوانید:‏

شراکت آدیداس و فوتبال آلمان به مدت چند دهه برای هر دو طرف ‏پروژه‌ای بسیار موفق بود، چه از نظر اقتصادی و چه از نظر ورزشی. در ‏سال 1954 و بعد از معجزه برن آلمان بیرون آمده از خاکستر ویرانی ‏جنگ دوم جهانی خودش را در تیم ملی فوتبال کشور پیدا کرد و البته ‏در برند آدیداس. ‏

آدی داسلر، در آن جام جهانی، مسئول تجهیزات تیم ملی آلمان بود و ‏با استوک‌های پیچی‌اش که ابداعی خلاقانه بود از طرف ستاره‌های ‏آلمان غربی مثل فریتز والتر و هلموت ران ستایش و تشویق شد. ‏داسلر بعدها شرکتی در کلاس جهانی ساخت.‏

شرکتی در یک شهر کوچک که حتی ایستگاه قطار نداشت. شهرت ‏آدیداس خیلی زود مرزهای آلمان را در نوردید و سر و کله مسئولان ‏آرسنال و آژاکس در شرکت آدی داسلر پیدا می‌شد. تیم ملی آلمان ‏برای شرکت در یورو آماده می‌شد و اولین همکاری دو طرف از همان ‏زمان آغاز شد. ‏

قهرمانی در برن در 1954 اولین قهرمانی آلمان بعد از جنگ بود. ‏ژرمن‌ها بعد از آن در سالهای 1974، 1990 و 2014 سه بار دیگر فاتح ‏جام جهانی شدند و هر کس آن قهرمانی‌ها را به خاطر بیاورد، ‏پیراهن‌های آدیداس را هم به یاد خواهد آورد. ‏

ولی بر خلاف انتظار تیم ملی آلمان حالا بعد از هفتاد سال در حال ‏جدا شدن از آدیداس است. هر هوادار فوتبال آلمان که بیشتر از سی ‏سال سن داشته باشد مانشافت و آدیداس را دو کلمه مترادف و ‏جدانشدنی می‌داند. من (فیلیپ لام) هم از این قاعده مستثنی ‏نیستم. من 113 بازی ملی برای آلمان انجام داده و 20 سال در بایرن ‏مونیخ بازی کردم. من با پیراهن‌های سه‌خط آدیداس قهرمان دنیا ‏شدم و در بایرن کاپیتان تیمی بودم که آدیداس سهامدارش بود. من ‏با این برند قرارداد شخصی داشتم و با لباسها و تجهیزاتش ‏موفقیت‌های زیادی به دست آوردم. ‏

این روزها شرایط فوتبال با دورانی که ما در اوج بودیم تفاوت کرده. ‏کفش‌ها و پیراهن‌های آدیداس به راحتی 200 یورو فروخته می‌شود و ‏این در حالی است که قیمت تمام‌شده آنها برای شرکت پنج تا 10 ‏درصد قیمت فروش است. چه سودی! بله، تجاری شدن ‏افسارگسیخته فوتبال تبعاتی دارد به خصوص برای جوانترها. این ‏روزها بر خلاف دوران جوانی من هر جوانی را که سر تمرین‌ها یا در ‏استادیومها می‌بینید پیراهن‌های اوریجینال به تن دارد. میلیونها ‏امباپه، رونالدو، مسی و هالند هر روز در سراسر دنیا در خیابانها و ‏کوچه‌ها با این پیراهن‌ها فوتبال بازی می‌کنند. ‏

نایک و آدیداس از مدتها پیش بر سر این بازار جهانی دوئل می‌کردند. ‏یک دهه پیش دو شرکت همچنان برابر بودند ولی به تدریج نایک از ‏آدیداس پیشی گرفت و فروشش در حال حاضر بیش از دو برابر است. ‏برای اینکه علت را بدانید به این جمله توجه کنید: نایک از حمله‌های ‏بزرگ نمی‌ترسد و گفته می‌شود به فدراسیون فوتبال آلمان 100 ‏میلیون یورو پیشنهاد داده، دو برابر رقم پیشنهادی آدیداس. حالا برای ‏اولین بار نهادی غیرانتفاعی، فدراسیون فوتبال آلمان، در حال انتفاع ‏است. در اساسنامه فدراسیون به صراحت آمده که این نهاد تنها ‏وظیفه نمایندگی از منافع حدود 24هزار باشگاه و هفت میلیون عضو ‏در سراسر آلمان را دارد. اگر فدراسیون از این پول تازه واقعا برای ‏حمایت از باشگاه‌های آماتور، فوتبال نوجوانان، آموزش داوران و ‏فوتبال زنان استفاده کند، تصمیم شروع همکاری با نایک ارزشش را ‏خواهد داشت. ‏

تنها در این صورت است که شاهد اتفاقی مثبت خواهیم بود. همه ‏این پولها را آن هوادار می‌پردازد، هواداری که پول می‌دهد و ‏محصولات آدیداس و نایک را می‌خرد. حالا وقت آن است که این پول ‏به جایی برگردد که از آن آمده است: به مردم و هواداران. ‏اگر سرمربی تیم ملی بعد از این قرارداد درخواست افزایش دستمزد ‏کرده باشد درست نیست. او در استخدام منچسترسیتی نیست بلکه ‏نهادی غیرانتفاعی به نام فدراسیون فوتبال آلمان استخدامش کرده ‏است. ‏

درهای آدیداس همین امروز به روی من باز است، به عنوان کاپیتان ‏قهرمان دنیا و کاپیتان افتخاری تیم ملی آلمان. کافی است زنگ بزنم تا ‏جدیدترین مدل‌ها مجانی به خانه‌ام ارسال شود. از این بابت متشکر و ‏قدردانم ولی باید این سوال را از خودم بپرسم که آیا شایسته این ‏امتیاز هستم؟

من پسری یازده ساله دارم که فوتبال بازی می‌کند. او سوالهای دیگری ‏هم در ذهن دارد. پسر من مثل هم سن و سالهایش قیمتهای ‏پیراهن‌ها و کفش‌های آدیداس را دقیقا می‌داند ولی از پس‌زمینه ‏قیمت‌ها و آنچه در پشت صحنه می‌گذرد بی‌اطلاع است. چطور باید ‏این را برای پسرم توضیح بدهم؟ چطور باید ارزش‌های اصلی این ‏ورزش، ارزش‌های ناب و خالص فوتبال را به او انتقال بدهم؟