سریع نه، باید محکم برگردم
برزگر: من و یاسین و باویه بدشانسهای پارسال بودیم
آریا برزگر آخرین بازیکنی بود که در سال ۱۴۰۲ طعم تلخ مصدومیت از ناحیه رباط صلیبی را چشید. مهاجم نساجی از روحیه خوبش برای بازگشت به میادین صحبت کرد.
به گزارش "ورزش سه"، در این فصل بازیکنان زیادی درگیر مصدومیت از ناحیه رباط صلیبی شدند که آخرین آنها آریا برزگر، مهاجم جوان تیم ملی امید و نساجی بود.
آریا برزگر بازیکن ۲۱ ساله نساجی مازندران در بازی مقابل صنعت نفت تنها ۸ دقیقه بازی کرد و با مصدومیت شدید از زمین خارج شد و خیلی زود مشخص شد که باید زانویش را به تیغ جراحان بسپرد. او که حالا حدود دو هفته پیش جراحی موفقیتآمیزی داشته، با خبرنگار ما در مورد وضعیتش گفتوگو کرد.
سال ۱۴۰۲ برایت تلخ تمام شد.
نمیدانم از کجا شروع کنم. در این فصل همه چیز بود و همه جور بازیای بود از جام باشگاههای آسیا، لیگ برتر، جام حذفی و بازیهای تیم ملی امید تا رسیدیم به اینجا که این مصدومیت اتفاق افتاد.
وضعیت نساجی در جدول چندان جالب نیست. در مورد تیمت صحبت کن.
الان از لحاط فوتبالی برای تیم نساجی هیچ چیزی تمام نشده و همچنان بازیکن تیم نساجی هستم. قطعا بهترین اتفاقات برای تیم نساجی میافتد و نتیجه نساجی میشود نتیجه کار من. من در حال حاضر واقعا کاری غیر از دعا کردن و انرژی مثبت دادن به بچهها و کادرفنی نمیتوانم بکنم و از ته قلب میخواهم نساجی به جایگاه واقعی خود برگردد چون جایگاه واقعیاش اینجا نیست و خیلی بالاتر است.
به نظر تو نساجی در لیگ میماند؟
شک ندارم نساجی در لیگ میماند. با درایت کادر فنی و تمام تلاش بازیکنان خوبمان و با حمایت مدیریت باشگاه قطعا این اتفاق میافتد.
از روز مصدومیتت صحبت کن. آیا با کسی برخورد داشتی؟
بازی با صنعت نفت مهم بود و ما به ۳ امتیاز نیاز داشتیم. علیرغم فشار روحی و روانی، همه از ته قلب میخواستیم این بازی را با برد تمام کنیم. وقتی رفتم داخل زمین فقط قصدم این بود که به تیم کمک کنم و اتفاقی مثل مصدومیت از قبل به آدم خبر نمیدهد. برخورد خاصی نداشتم و نمیدانم باید از دست چمن بد ورزشگاه تیم آبادان شاکی باشم یا نه! اگر کوتاهتر بود یا آب داده بودند پایم در زمین گیر نمیکرد. من سابقه بازی در زمینهای حرفهای در سطح بینالملل را دارم و میدانم زمین بد در مصدومیت خیلی تاثیر دارد. با پیگیری تمام تیم پزشکی نساجی، حمایت کامل باشگاه و سرمربی که همه جوره پشت من ماندند و از اول به من قوت قلب دادند و حمایت کردند و روحیه دادند و همینطور بازیکنان تیم، الان حال و روحیهام خوب است. در این شرایط تنها کاری که میتوانم بکنم انرژی مثبت و دعا کردن است. عمل جراحی کردم و طبق گفته دکتر و کادر پزشکی تیم عمل خیلی خوبی بود.
به نظرت به ابتدای فصل آینده میرسی؟
تمام تلاشم این بود که قبل سال جدید عمل را انجام بدهم و برای فصل آینده حاضر باشم. طبق گفته فیزیوتراپهای محترم و زحمتکش کادر پزشکی، جلوتر از چیزی هستم که فکر میکردند. تمام فکر و ذکرم این است که خوب برگردم. سریع برگشتن مهم است ولی محکم برگشتن مهمتر است که دوباره بیرون نروم و بمانم و به تیمم کمک کنم.
تو سومین بازیکن از تیم امید هستی که از ناحیه رباط صلیبی مصدوم شدی.
بله من، یاسین سلمانی و علیرضا باویه بدشانسهای این فصل بودیم. من ادامه فصل را از دست دادم ولی برای دوستان آرزوی سلامتی میکنم که سریعتر برگردند. امیدوارم که برای هیچ ورزشکاری این اتفاق نیفتد. اتفاق سختی است و خصوصا از بعد روانی خیلی آزار میداد ولی باید کنار آمد و یک روزی هم تمام میشود. مصدومیتی که برای یاسین اتفاق افتاد واقعا متاسف شدم و خیلی خیلی ناراحت شدم. ما باهم در ارتباط هستیم و تمام تجربیاتش را در اختیار من گذاشته است. تقريبا اواخر مصدومیتش است و به زودی در زمین حاضر میشود. خیلی از رفقا مثل مرتضی پورعلی گنجی و بقیه کسانی که امسال دچار این مصدومیت بد شدند به من مشورت دادند و تجربیاتشان را در اختیارم گذاشتند. جا دارد که تشکر کنم و امیدوارم اتفاقات خوب بیفتد و به زمین برگردند.
بازیکنان تیم هم به یادت بودند و از تو حمایت کردند.
تشکر میکنم از تمام بازیکنان و کادر فنی که در بازی مقابل شمس آذر از من حمایت کردند. بعد از گل زدن، آقای مهرداد عبدی و تمام بازیکنان پیراهن من را نشان دادند و به یاد من بودند. بازیکنان تیم نساجی، بازیکنان شریفی هستند و لیاقتشان خیلی بیشتر از اینها است. اتفاقات سختی را پشت سر گذاشتند و بازیهای زیادی را امسال انجام دادند که برای هر بازیکنی سخت است. مطمئنم از پس این سختیها برمیآیند. فقط میتوانم آرزوی موفقیت بکنم.
روحیهات چطور است؟
خدا را شکر رفته رفته بهتر میشوم. خانوادهام کنارم هستند. پدرم و مادرم تمام تلاششان را میکنند که شرایط خوبی را در روزهای سخت پشت سر بگذارم. روزگار همیشه روی یک پایه نمیچرخد. در پایان از آقای ساکت الهامی و مدیریت و آقای حدادیان، مالک نساجی تشکر میکنم که پشت من را خالی نکردند و در این مدت پیگیر وضعیت سلامتی من بودند و روحیه دادند.