بازیکنی که بدون بازی باشگاهی ملی‌پوش شد!

به گزارش "ورزش سه"، کاپیتان و ستاره سابق تیم ملی و استقلال، جواد زرینچه، امروز دوباره در یک جمع فوتبالی حاضر شده بود درحالی که نقش او در فیلم پرویزخان یکی از کاراکترهای اصلی این فیلم سینمایی بود.

البته برخلاف چیزی که در فیلم ترسیم شده بود، زرینچه نه یک بازیکن پر سر و صدا و شوخ و سوژه در تیم ملی بلکه یک بازیکن سر به زیر و کم حرف بود. چیزی که خود زرینچه هم چندباری به آن اشاره کرد.

او در گفت‌وگو با خبرنگاران در مورد فیلم پرویزخان چنین گفت: کل این فیلم شخصیت آقای دهداری بود. به نظرم خوب پرداخته بودند ولی اگر با ماها ارتباط نزدیک‌تری داشتند، ما سوژه‌های خیلی بهتری از چیزی که در فیلم است داشتیم و فیلم بهتر می‌شد. روزی که سر تمرین تیم ملی رفتم با لباس سربازی بودم و آقای برزمهری مربی دروازه‌بانان پشت رول یک BMW2002 بود، به شیشه زدم و گفتم با آقای دهداری کار دارم گفتند آقای دهداری ایشان هستند به آن سمت ماشین رفتم شیشه را پایین کشیدند و من خودم را معرفی کردم. از من پرسیدند چرا اینجوری آمدی و من گفتم خب سرباز هستم و صبح‌ها تا ساعت ۲ پادگان می‌مانم. گفتند کفش نداری برای تمرین چه می‌کنی و پاسخ دادم که امروز آمدم تا جریان را توضیح بدهم. آقای اکبر خانزاد تدارکات آن زمان را صدا کرد و به او گفت با جواد پیش سیروس برو و بپرس سایز پای کدام یک از بچه‌ها به جواد می‌خورد به او کفش بده تا سر تمرین حاضر شود.

او درباره واقعی بودن اتفاقات صحنه‌هایی از فیلم توضیح داد: من اصلا بازی باشگاهی نداشتم ۶ یا ۷ تا در تیم پرویزخان خدابیامرز بازی کرده بودم. از ژاندارمری دسته ۴ به تیم ملی دعوت شده بودم و داستان عین واقعیت بود. ما سی چهل تا کنار دریاچه می‌خوابیدیم، تمیز کردنش با خودمان بود و غذا نداشتیم. گوشتی که در فیلم نشان دادند آقای دکتر کلانتری وزیر کشاورزی حواله داده بودند وگرنه یک هفته‌ای بود که گوشت نخورده بودیم. سیب زمینی و برنج و خرما غذای ما بود. بعد از یک هفته گوشت به ما رسید.

زرینچه درباره بازیگر نقش خودش گفت: من ۵۷سالم است و در این ۵۷ سال کوچک‌ترین درگیری چه بیرون و چه داخل زمین نداشتم. فقط شاید لحطاتی عصبانی شده باشم. اگر با ما گفت و گو می‌کردند خیلی بهتر می‌شد.

پیشکسوت استقلال درباره نیاز به ساختن چنین فیلم‌هایی گفت: امثال آقای دهداری هستند و هر چه بیشتر به این مسائل بپردازند ورزش ما ضرر نخواهد کرد. الان اخلاق در ورزش ما صفر است. هرچه آدم کلاهبردار است آن بالا کار می‌کند و آدم اخلاق‌مدار یا در خانه است و یا در پایین مایین‌ها می‌چرخد. موقعی که ما بازی می‌کردیم طرز فکر پرویزخان این بود که ما هیچ موقع در زمین نمی‌توانیم حریف عرب‌ها، کره‌ای‌ها و ژاپنی‌ها بشویم؛ آن‌ها بخاطر ساختار، امکانات و آموزش روی زمین از ما سرترند. فوتبال ما همیشه روی فیزیک و توپ‌های بلند موفق بوده است. اگر ما بخواهیم باز اقای آسیا بشویم، نمی‌توانیم از فوتبال اروپا و آسیا الگو برداریم چون آن امکانات را نداریم و هیچ موقع هم نمی‌توانیم داشته باشیم. تنها چیزی که می‌ماند فیزیک بدنی و سیستم‌ها و نفراتی مثل رامین رضاییان در سمت راست و چپ است.

او ادامه می‌دهد: الان در فوتبال انگلیس خیلی دور می‌زنند، سانتر می‌کنند، ضربات ایستگاهی می‌زنند و بهترین سانتر فورواردها را دارند. ما می‌توانیم دوباره این را احیا کنیم و در فوتبال آسیا آقایی کنیم. ما بهترین ستاره‌ها را در جام ملت‌های آسیا داشتیم. بهترین موقعیت‌ها را برای قهرمانی داشتیم ولی از دست دادیم چون خواستیم رول بازی کنیم. شخصیت فوتبال ما یک چیز دیگر است و هیچ موقع نه الان و نه صد سال دیگر به نحوه بازی تیم‌های اروپا نخواهیم رسید.