این سیتی برای هر تیمی نگرانکننده است
آنالیز دربی منچستر: نبوغ تاکتیکی پپ برای فتح دربی
منچسترسیتی دیشب با یک نمایش تاکتیکی درخشان موفق شد منچستریونایتد را در هم بشکند. نمایشی تاکتیکی که بار دیگر از نبوغ پپ گواردیولا خبر داد.
به گزارش "ورزش سه"، شب گذشته شاگردان پپ گواردیولا توانستند در دیدار مقابل منچستریونایتد از سری مسابقات هفته بیست و هفتم لیگ برتر فوتبال انگلستان، با غلبه بر آنها در ورزشگاه اتحاد به سه امتیاز مهم دست یافته و خود را در کورس مدعیان قهرمانی لیگ جزیره حفظ کنند.
در این گزارش سعی داریم یک بررسی اجمالی از وضعیت تیم فوتبال منچسترسیتی در این دیدار به لحاظ فنی ارائه دهیم و شرایط یکی از مدعیان جدی قهرمانی را بررسی کنیم.
سیتیزنها بازی را با آرایش پایه 1-4-2-3 آغاز کردند. این آرایش امروزه به شدت مورد علاقه پپ واقع شده و از طرفی به نظر میرسد پپ در برابر تیمهایی که احتمالا در پرسینگ از بالا عملکرد موثرتری دارند از این آرایش استفاده میکند.
استفاده از یک عرض سه نفره و همچنین حضور دو بازیکن به عنوان هافبک دفاعی پست (6 Double Pivot) در فاز یک بازیسازی، قابلیت پرسشکنی خوبی را برای تیم به وجود میآورد.
حضور کایل واکر و ناتان آکه به عنوان مدافعان میانی رونده (حمل کننده توپ) به هنگام بازیسازی، که عمدتا در نیم فضا (Half-Space) جایگیری میکنند و علاوه بر آن در انتقال پاس، با دو هافبک خط جلوتر که بسته به شرایط بیشتر در کانال میانی جایگیری میکنند کاملا همپوشانی دارد.
علاوه بر تمامی موارد فوق این پنج بازیکن در کارهای دفاعی بسیار موفق و هماهنگ عمل کرده و یک ساختار خوب با آرایش 2-3 از منظر Rest Defence را به وجود آوردهاند.
در حقیقت Rest Defence وضعیتی مهم در زمان انتقال است؛ هنگامی که تیم در جلوی زمین به بن بست میخورد و نیاز است که پاس رو به عقب بدهد و یا توپ را در جلوی زمین از دست داده تا چه حد میتواند توپ را پس بگیرد و در موج بعدی حملات تاثیر مثبت داشته باشد و نیز اینکه اگر توپ از دست رفت؛ تیم با چه شرایطی میتواند از ضدحملات حریف جلوگیری کند.
در تصویر فوق، دوکو توسط تعدادی از بازیکنان یونایتد محاصره شده است؛ در چنین وضعیتی با پاس رو به عقب با یکی از پیوتها یا مدافعان میانی با حفظ ساختار، بازیسازی از نقاط دیگر زمین انجام میشود. همچنین حضور فیل فودن به عنوان بازیکن آزاد (Free man) در کانال کناری سمت مخالف، شرایط ایدهآلی را برای سوئیچ و تعویض منطقه به وجود آورده است.
برناردو سیلوا در نیم فضا سمت چپ و کوین دی بروینه اغلب در نیم فضای راست جای گیری میکنند. دلیل این امر این است که بتوانند با ایجادOverload (اضافه بار) در کنار وینگرها شرایط ارسال را هم در جناح خود به وجود آورند. البته این دو بازیکن شعاع حرکتی بسیار گسترده و وظایف پیچیدهتری نیز دارند و موتور تیم به حساب میآیند.
از طرفی دوکو و فودن دو وینگر کاذب (False Winger) تیم هستند؛ آنها علاقه ای به بازی در کانالهای کناری ندارند و عمدتا به داخل نفوذ میکنند؛ چرا که هر کدام در خلاف جهت پای تخصصیشان به کار گرفته شدهاند. گل اول سیتیزنها توسط فیل فودن دقیقا از همین طریق به ثمر میرسد.
یکی از راههای موثر برای شکستن بلاک و رسیدن به دروازه یونایتد در این دیدار، ارسال از جناحین است. به هنگامی که قرار باشد توپ توسط وینگرها و یا هافبکهای دفاعی ارسال شود؛ مبدأ ارسال نیم فضاست و این ارسالها عمدتا به نقطه کور مدافعان، یعنی تیر دورتر فرستاده میشود که در ادامه با یک ضربه سر، توپ به منطقه شش قدم پاس داده شده تا ضربه نهایی زده شود.
این دیدار یکی از درخشانترین نمایشهای پپ و شاگردانش در این فصل محسوب میشود چرا که آنها با خلق امید گل (xG) 33/3 و وارد کردن 27 ضربه به سمت دروازه حریف که 8 مورد آنها در چارچوب بوده عملکرد بسیار خوبی در یک دربی حساس داشتهاند.
همچنین xGA (امیدگل متحمل شده) آنها عدد 25/0 را در وضعیتی نشان میدهد که قرمزهای میهمان تنها 3 شوت به دروازه تیم سیتی وارد کردهاند.
رد و بدل کردن 736 پاس توسط سیتیزنها با دقت 92 درصد و نیز نرخ مالکیت توپ 73 درصدی آنها، نشانگر تسلط کامل بر رقیب بوده و از حیث آماری شرایط ایدهآل تیم را در تمامی فازها نشان میدهد.
به هنگام دفاع و مشخصا پرسینگ آنها بسیار منظم و دقیق عمل میکنند؛ در زمانی که توپ از دست میرود و امکان بازپسگیری آن از طریق کانترپرس نباشد آنها به سرعت ساختاری مشابه با تصویر زیر را ایجاد میکنند و معمولا تله پرس روی یک گزینه پاس قرار داده میشود.
برای مثال در صحنه گل سوم سیتیزن ها، هالند با یک زاویه بدن مناسب اقدام به پرس سایه(Pressing Shadow) می کند و علاوه بر فشار روی بازیکن، عملا دو گزینه پاس سمت راست دروازه بان را مسدود کرده است. پس دروازه بان به ناچار باید با بازیکن سمت چپ (لیندلوف) بازی کند.
در تصویر فوق، امرابط در تله پرس بازیکنان سیتی گرفتار شده است؛ همانطور که ملاحظه میشود لیندلوف به عنوان یک گزینه پاس رو به عقب، به دلیل جایگیری خوب دیبروینه به لحاظ Cover Shadow (پوشش سایه) عملا از دسترس خارج شده است. حتی اگر امرابط بخواهد دیگو دالو را به عنوان یک گزینه پاس در نظر بگیرد؛ برنالدو سیلوا مسیر پاس را به راحتی قطع میکند. این مسئله همچنین درمورد رافائل واران هم به عنوان یک گزینه پاس صدق میکند؛ یعنی آلوارز و هالند در وضعیتی هستند که میتوانند آن گزینه پاس را نیز قطع کنند.
در ادامه رودری با ایجاد یک مداخله، توپ را پس گرفته و هالند را در موقعیت گل قرار میدهد تا در نهایت غول نروژی آخرین ضربه را بر شیاطین سرخ وارد کند.
در پایان باید اشاره داشت نمایش شب گذشته شاگردان پپ گواردیولا، یک خط و نشان جدی برای سایر رقباست و عطش آنها برای قهرمانی علیرغم نتایج درخشان فصول گذشته، همچنان زیاد است و اگر بتوانند این روند را حفظ کنند این میتواند زنگ خطری برای لیورپول، آرسنال و شاید استون ویلا باشد.
تحلیل و آنالیز: امیرحسین شادمان