رنج و افسوس پا به پای ملیپوشان
انعکاس شکست تلخ در صورت یحیی (عکس)
یک ساعت قبل از بازی تیم ملی بود که آقا یحیی به استودیوی بزرگ ضبط ویژه برنامه آنتن رسید.
به گزارش "ورزش سه"، این دومین برنامه مشترک ما با کارشناسی کاپیتان اسبق تیم ملی و سرمربی پیشین پرسپولیس بود که این بار دوباره وریا غفوری، کاپیتان سابق استقلال، کنار وی حضور داشت و البته حسین ماهینی هم در کنار آنها قرار گرفته بود.
سه نفر روی سه صندلی یک ترکیب دفاعی عالی را شکل میدادند. آقا یحیی به عنوان دفاع وسط بازیساز با شم گلزنی و هوش فوقالعادهاش، وریا به عنوان یک وینگ بک با خصوصیات تهاجمی و حسین ماهینی، مدافع راستی که بخشی از درخشانترین بازیهای فوتبالش را در سمت چپ انجام داده بود.
البته این بار آنها با لباس مرتب و صورتی گریمکرده و موهای آنکاردشده به عنوان کارشناس برای تحلیل بازی تیم ملی اینجا بودند؛ دومین مسابقه در کار بزرگی که آنتن برای جام ملتها آغاز کرده بود.
این برنامه با صحبتهای مجریان (پژمان راهبر و آرش ظلیپور) و همراهی سه کارشناس و سه نوبت مصاحبه با علیرضا فغانی در فواصل بازی (فغانی برای اولین بار با یک رسانه ایرانی درباره اتفاقات پس از جام ملتها صحبت میکرد) دنبال شد و کسانی که پای آنتن نشسته بودند به فراخور از صحبتهای جذاب کارشناسی بهرهمند شدند.
اما در طول دو نیمه مسابقه، اسکواد سه نفره کارشناسی آنتن رو به تلویزیون بزرگ استودیو به تماشای این بازی مشغول بوده و عکاس ورزش سه هم مشغول عکاسی از لحظاتی بود که میتوانست جالب توجه باشد.
این تصویر مربوط به لحظهای است که معز علی، مهاجم مشهور قطری، توپ را وارد دروازه کرد. درحالیکه همه فکر میکردیم این گل آفساید باشد و بازیکنان تیم ملی هم باور نمیکردند شوت شلیک شده از پشت محوطه جریمه به صورت اتفاقی زیر پای معز علی گیر کند و او توپ را به قعر دروازه بیرانوند فرستاد.
خیلی خوب بازی میکردیم و خوردن این گل برایمان هضمناپذیر بود. اما اتفاق تلخ رخ داد و این گل تبدیل به آخرین توپی شد که از خط دروازهها عبور کرد. در حالی که ایران در دقایق ۱۱۳ و ۱۱۴ بازی دو بار میتوانست در دو حمله متوالی دروازه حریف را فرو بریزد و این تازه جدا از بختهایی بود که در طول بازی به دست آورده بود.
وداع تلخی با جام داشتیم و صورت یحیی گلمحمدی آیینهای بر این ناکامی فراموشنشدنی و بزرگ ملیپوشان ایران است. یحیی خودش قبلا این درد را تا مغز استخوان چشیده، زمانی که در بازی ۲۰۰۴ چین ضربه پنالتیاش راهی به دروازه حریف نیافت تا ایران از دور مسابقات کنار برود. این زخمها البته آدم را قویتر میکند اما به عنوان یک فوتبالیست ممتاز ملی وقتی به هر بهانه، آن لحظه به ذهنت خطور میکند، ممکن است به این فکر کنی که بعضی از خراشها هرگز بهبود پیدا نمیکنند.
شاید امروز همه چیز میتوانست طور دیگری رقم بخورد. اما بردی که قرار بود همه ناکامیهای قبلی را از ذهنها پاک کند، به هر دلیلی از راه نرسید…