نشانه بزرگ برای دست رساندن به چهارمین جام؛
ماموریت غیرممکن با نسل طلایی انجام شد!
اینکه بتوانی پس از نزدیک به 140 دقیقه در آن فشار خردکنندهای که در بازی ایران و سوریه وجود داشت، پشت ضربه پنالتی بایستی، دل شیر میخواست.
به گزارش "ورزشسه"، قرار نبود بازی ایران مقابل سوریه گره بخورد. کارشناسان با ضریب اطمینان بالایی درباره موفقیت تیم ملی برابر سوریه حرف میزدند و معتقد بودند دیدار مرحله یک هشتم نهایی جام ملتهای 2023 جایی نخواهد بود که امیر قلعهنویی و شاگردانش با دردسر مواجه شوند.
در نقطه مقابل عدهای هم وجود داشتند که درباره دیدار تیم ملی برابر هکتور کوپر و شاگردانش که مقابل استرالیا و ازبکستان بهعنوان دو مدعی جدی مسابقات فقط یک گل خورده بودن، هشدار میدادند و این مسابقه به ظاهر آسان را دشوار پیشبینی میکردند.
مسابقه که شروع شد به نظر میرسید فرضیه گروه اول درستتر از آب درخواهد آمد، اما هر چه از زمان مسابقه گذشت، کار برای بازیکنان تیم ملی ایران سختتر شد و وقتی سوت پایان وقتهای اضافی در حالی که با اخراج طارمی هم روبرو شده بودیم، توسط داور به صدا درآمد، بسیاری از علاقهمندان به فوتبال در ایران خدا را شکر میکردند که در جریان بازی مقابل سوریه بازی را واگذار نکردهایم.
تیم ملی با نسل طلاییای که در اختیار امیر قلعهنویی و دستیارانش قرار دارد، قرار نبود مقابل سوریه اینطور به تقلا بیفتد. پس هر چه از زمان بازی سپری شد و آنها گل تساوی را زدند و سپس با حملات خود موجب اخراج ستاره ایران شدند، دیگر شکست از سوریه شگفتی نبود و بازیکنان این تیم هم باور کرده بودند که میتوانند ایران را خیلی زود از گردونه مسابقات حذف کنند.
بازی که به پنالتی رفت ناخودآگاه ناکامیهای دورههای گذشته این تورنمنت در ذهنها مرور میشد. از ناکامی مقابل عربستان در نیمه نهایی 1996 تا شکست در چین در سال 2004 با آن نسل شایسته؛ از شکستِ امیرقلعهنویی مقابل کرهجنوبی تا جام ملتهای 2015 و آن مسابقه حماسی با عراق که درنهایت با شکست تمام شد. آیا قرار است نسل فعلی فوتبال ایران هم در اوج با ضربات پنالتی از جام ملتها وداع کند؟
به همین لحاظ با مرور کردن تمام این دلایل و اتفاقات تلخ گذشته در انتظار انتخاب 5 پنالتیزن تیم ملی ماندیم. هر لحظه استرس و نگرانی بیشتر میشد و با توجه به اتفاقات مسابقه که روحیه بالاتر سوریه و نمایش نامنظم تیم ملی ایران را نشان میداد، بیم خراب شدن ضربات پنالتی وجود داشت. در این بین اینکه سوریه تیمی ضعیفتر از ایران بود، کار بازیکنان تیم ملی را در ضربات پنالتی سختتر هم میکرد.
با این حال تمام این نگرانیها با گل شدن پنالتی اول تیم ملی توسط کریم انصاریفرد از بین رفت. شماره 10 تیم ملی با یک ضربه مطمئن اولین ضربه که اهمیت بسیار زیادی در روحیه تیمی داشت را به گل تبدیل کرد. کریم سپس به سمت بیرانوند رفت و از او خواست کار همیشگیاش را انجام بدهد.
رامین رضائیان، امید ابراهیمی، مهدی ترابی و احسان حاجصفی زننده 4 پنالتی دیگر تیم ملی بودند که یکی از یکی بهتر توانستند مسئولیت سنگینی که برعهده آنها قرار داده شده بود را به نحو احسن انجام بدهند تا بیرانوند با گرفتن یکی از پنالتیهای بازیکنان سوریه زمینه را برای صعود تیم ملی به مرحله یک چهارم نهایی و فرار از مهلکه سخت برابر سوریه مهیا کند.
در رقم خوردن این پیروزی نقش کادر فنی هم در انتخاب پنالتیزنان و به ویژه ورود امید ابراهیمی و مهدی ترابی به زمین برای زدن پنالتی قابل تمجید است، اما وزن اصلی موفقیت در مقابل سوریه در آن شب سخت را باید به بازیکنان تیم ملی اختصاص داد؛ بازیکنانی که نشان دادند در اوج پختگی و آمادگی قرار دارند و تمام حواشی و اتفاقات ریز و درشت دیدار برابر سوریه نمیتواند روحیه آنها را تحت تاثیر قرار بدهد.
بارها پیش از آغاز جام ملتهای آسیا به این موضوع اشاره شده که نسل فعلی فوتبال که یکی از بهترین نسلهای تاریخ فوتبال ایران به شمار میرود، آخرین تورنمنت آسیایی و جهانی خود را در کنار هم تجربه میکنند و ممکن است تیم ملی در جام جهانی 2026 با تغییرات قابل توجهی مواجه شود. این نسل نشان داد با تمام وجود آماده رقم زدن اتفاق تاریخی و ثبت چهارمین قهرمانی فوتبال ایران در آسیاست. به نظر میرسد این هدف در قطر قابل دسترس است. البته اگر بازیکنان و کادر فنی و در راس آنها امیر قلعهنویی از تمام اتفاقاتی که طی روزهای گذشته در درون و بیرون از زمین تجربه کردهاند، درس بگیرند و اجازه ندهند بار رخدادهای منفی پیرامون تیم ملی از بار مثبت آن پیشی بگیرد.
عکس: پویا قربانی