اقدام فداکارانه یا بیمسئولیتی؛
شما بنویسید: تکلِ طارمی برای نجات یا کشتنِ ایران!
اخراج مهدی طارمی در نیمه دوم دیدار برابر سوریه چیزی نمانده بود به حذف زودهنگام تیم ملی و خلق یک شگفتی بزرگ در قطر ختم بشود.
به گزارش "ورزشسه"، دریافت کارت زردهای بیهوده و اخراج از زمین مسابقه طی دهههای گذشته با خاطرات تلخی برای فوتبال ایران همراه بوده و اگرچه در سوی مقابل نیز بارها این اتفاق برای حریفانمان رخ داده، اما به طرز معنیداری به نظر خودزنیهای اینچنینی در فرهنگ فوتبالی ایران نهادینه شده است.
لازم نیست برای یادآوری اتفاقات تلخ گذشته خیلی به خودمان فشار بیاوریم، هنوز زمان زیادی از ناکامی در جام ملتهای 2004 چین و 2015 استرالیا سپری نشده؛ دو جامی که برای فوتبال ایران با اخراج ستار زارع و مهرداد پولادی بهخاطر آورده میشود. چرا راه دور برویم، همین چند ماه پیش در مسابقات انتخابی المپیک و در گروهی که ازبکستان، افغانستان و هنگکنگ حضور داشتند، شاگردان رضا عنایتی در حالی حتی به مرحله نهایی مقدماتی پاریس 2024 نرسیدند که در مقایسه با مالزی کارت زرد بیشتری دریافت کرده بودند. تصور کنید؛ چنین ناکامی بزرگی آن هم با بیاحتیاطی مقابل تیمهای نه چندان قدرتمند فوتبال آسیا نظیر تاجیکستان و هنگکنگ.
در مصاف با سوریه چیزی نمانده بود که خاطرات تلخ جام ملتهای چین و استرالیا تکرار شود. تیم ملی پس از پنالتی شاگردان کوپر بینظم بازی میکرد و در این بین اینکه باتجربهترین بازیکن تیم تصمیمات اشتباه بگیرد، دورترین احتمالی است که به ذهن هواداران تیم ملی میرسید! با این حال طارمی در دقیقه 81 مسابقه در محوطه جریمه سوریه به گمان گرفتن پنالتی دوم نقش بر زمین شد، اما داور کرهای مسابقه بلافاصله به دلیل تمارض او را با کارت زرد جریمه کرد.
پس از این صحنه کسی تصور نمیکرد که طارمی 10 دقیقه بعد در متن یک درگیری خطرناک در زمین تیم ملی ایران قرار بگیرد، اما چند اشتباه پی در پی ستاره تیم ملی را در موقعیتی قرار داد که احساس کرد اگر مهاجم سوریه از او رد بشود، شاید گل دوم این تیم هم به ثمر برسد. پس تصمیم گرفت با خطا او را متوقف کند و اخراج شدن از زمین و غیبت دوباره مقابل ژاپن را به جان خرید.
بلافاصله پس از اخراج طارمی نقدهای زیادی درباره اقدام او آغاز شد. عدهای تکل دوم طارمی را نشانه از خودگذشتگی او توصیف کردند و برداشت فدارکارانه از کار او داشتند. عدهای هم او را بازیکنی آماتور، غیرحرفهای و بیمسئولیت قلمداد کردند و معتقد بودند نیازی نبود طارمی آن بازیکن را متوقف کند، تا امیر قلعهنویی مهمترین بازیکن خود را در سختترین بازی جام از دست بدهد.
یک انتقاد قدیمی هم درباره طارمی و مهارتش در گرفتن پنالتی از مدافعین حریف وجود دارد که به کارت زرد اول او برمیگردد. بسیاری معتقدند یک بازیکن حرفهای نباید در چنین تورنمنتهای حساس و نفسگیری که دریافت دو کارت زرد منجر به محرومیت از مسابقه بعدی میشود، اینقدر راحت کارت زرد دریافت کند. طارمی 5 سال پیش هم با دو کارت زرد ساده مقابل عمان و چین مصاف نیمه نهایی مقابل ژاپن را از دست داد و جای خالی او به شدت احساس شد.
انتقادها از طارمی وقتی بیشتر میشود که خودش به خوبی از کارکرد سیستم کمک داور ویدئویی آگاه است و حتی اگر داور اشتباه کرده باشد، تصمیم او عوض خواهد شد.
با تمام اینها همچنان درباره تصمیمی که مهدی طارمی در دقیقه 1+90 دیدار مقابل سوریه گرفت، اتفاق نظر وجود ندارد. برخی اقدام او را فداکارانه و برخی غیرمسئولانه توصیف میکنند.
برای قضاوت مهدی طارمی البته باید فرضیات مختلف را در نظر گرفت. شاید اگر طارمی روی مهاجم سوریه خطا نمیکرد،
آن حمله سریع سوریها به گل تبدیل شد بود و فقط 8 دقیقه زمان برای جبران نتیجه و حذف نشدن باقی بود! از سوی دیگر میتوان به فرضیاتی پرداخت که آن حمله را چندان موثر نمیدانند و حتی تاوان اخراج طارمی و نبودنش مقابل ژاپن را بیشتر از گل خوردن در دقیقه 1+90 میدانند.
دوباره صحنه خطای مهدی طارمی را مشاهده کنید و بنویسید که شما در کدام طیف قرار دارید؟