نکونام خالص! ملاقات با چهره اول دربی

به گزارش "ورزش سه"، تیم فوتبال استقلال با یکی از بی‌داستان‌ترین اسکوادهای سال‌های اخیر خود در لیگ برتر، به طرز غیرمنتظره و غیرقابل پیش‌بینی‌ای صدرنشین لیگ ایران است و بی‌تردید جایگاه کنونی این تیم حاصل تغییر رویکرد نکونام است. جایی که او از موضع انتقادی پیش از شروع فصل، با شروع لیگ عقب نشست و ترجیح داد با آنچه که در اختیار دارد، بسازد.

رویه‌ای که به خوبی جواب داد و نکونام در چند هفته متوالی با استقلال امتیازاتی را جمع کرده که به این تیم شخصیت قهرمانی داده است. البته که منظور از تیم گروه کنونی بازیکنان حاضر در تیم است، چه اینکه باشگاهی با اسم و رسم استقلال در فوتبال ایران همیشه مدعی قهرمانی است و هر نتیجه‌ای جز این برای هواداران آنها اگر ناکامی هم به حساب نیاید، جای خوشحالی ندارد.

جواد در همه سال‌های اخیر چه در نساجی و چه در فولاد، سبکی از بازی فشرده و درگیرشونده را به نمایش گذاشته که به نوعی امضای مربیگری او محسوب می‌شود و توانست با همین روش از کار تاکتیکی، نساجی را به لیگ برتر رسانده و با فولاد سهمیه آسیایی، صعود به مراحل حذفی لیگ قهرمانان و قهرمانی در حذفی و سوپرجام فوتبال ایران را تجربه کند.

او هربار که با انتقاداتی در خصوص سبک بازی تیمش مواجه می‌شد، جمله مشخصی در جواب داشت :«در فوتبال دو تیم با هم بازی می‌کنند که ببرند؛ فلسفه من همین است و دو تیم بازی می‌کنند که ببرند و هرکدام بتوانند می‌برند. هر طور هم که دلم بخواهد بازی می‌کنم.»

این برشی از صحبت‌های نکونام پس از بازی فصل گذشته فولاد و پرسپولیس در آزادی بود که کاپیتان سابق تیم ملی به راحتی آب خوردن در حضور شصت هزار تماشاگر پرسپولیسی یک موقعیت گل هم به حریفش نداد و هفته بعد هم در فولادشهر با همین تدبیر و تاکتیک، سپاهان قدرتمند مورایس را یک بر صفر شکست داد.

اما برگردیم به بازی حساس دربی و جایی که نکونام مسابقه را از نشست خبری شروع کرد: «هیچ نگرانی‌ای نداریم، ما از جنس خودشان هستیم.»

بی‌پروایی جواد نکونام در پاسخ‌دادن به سوالات شاید هواداران پرسپولیس را ناراحت کند، آن هم درست چندساعت پس از آنکه سرمربی تیم آنها تمام تلاش خود را کرده بود با احترام به استقلال و تیمش، تا حد ممکن از تنش پیش از بازی جلوگیری کند اما نکونام انگار باکی از هیچ جنجالی ندارد. روحیه‌ای که او در دوران بازی هم از آن برخوردار بود و نه جنگ تن به تنی را درون زمین و روی توپ واگذار می‌کرد، نه اجازه می‌داد بازیکنان حریف بخواهند داور مسابقه را تحت تاثیر قرار بدهند.

نکونامی که در ابتدای فصل با تحلیل و آنالیز کامل از داشته‌های تیمش، سبک بازی استقلال سال گذشته ساپینتو را از یک بازی پرواکتیو و تمام هجومی تغییر داده، در دوران بازی هم استاد تطبیق با شرایط بود. نکونام هیچ وقت بازیکن سرعتی‌ای نبود اما هیچ کس هم تصویری از او در جا ماندن از یک بازیکن در کورس‌های سرعتی به خاطر ندارد چون در عوض سرعت نداشتن، هوش فوق‌العاده‌ای در بازی‌خوانی و پیش‌بینی حرکات بعدی بازیکنان داشت و با جایگیری و لحظه‌شناسی، اغلب در قطع ارتباط بازیکنان حریف به عنوان مهم‌ترین وظیفه هافبک دفاعی، بی‌نقص بود.

او همین هوش را در مربیگری هم دارد و شاید نتواند به واسطه ترکیبی که در اختیار دارد، هرنوعی از فوتبال تهاجمی را به نمایش بگذارد اما به خوبی از پس خنثی‌کردن هر نوع تاکتیک هجومی حریفانش برمی‌آید. بازی سپاهان استقلال را اگر مرور کنید، احتمالا بی‌موقعیت‌ترین سپاهان فصل را می‌بینید. اتفاقی که برای تراکتور هم افتاد و البته پرسپولیسِ دیشب هم به خصوص در نیمه دوم، فرصت ایده‌آلی برای گلزنی نداشت.

مهارت دیگر نکونام اما گذشته از مسائل فنی، به تبحر عجیب او در نفوذ فوق‌العاده روی ذهن بازیکنانش برمی‌گردد. جایی که او چه در فولاد و چه حالا در استقلال، ذهن بازیکنان را در دست خود می‌گیرد و کاملا آنها را شبیه خودش می‌کند؛ موضوعی که در بازی دیشب هم مشهود بود و یازده نکونام با کیفیت‌های فردی مختلف در تیم استقلال می‌دیدید که شاید از نظر توانایی‌های تکنیکی متفاوت بودند اما همه آنها از نظر جنگندگی همان چیزی بودند که نکونام در دوران بازی درون زمین و حالا در دوران مربیگری روی نیمکت دارد و البته این موضوع به فضای بعد از بازی هم کشیده شده و بازیکنان هم حالا دقیقا حرف‌هایی را مقابل خبرنگاران می‌زنند که سرمربی در نشست خبری می‌گوید!

او دیشب هم در لحظاتی از بازی برای نباختن دست به کار مرسومی زد که نمی‌توان گفت نمونه آن در فوتبال ایران و اروپا دیده نشده اما گردن‌گرفتن آن کمتر دیده شده است! نکونام همان طور که خودش در نشست خبری پس از بازی اذعان کرد، از دروازه‌بان تیمش خواست تا برای لحظاتی پس از گل استقلال خودش را روی زمین بیندازد تا او بتواند تغییر تاکتیک فوری متناسب با شرایط بازی را برای بازیکنانش تشریح کند.

کاری که البته شاید برای فوتبال‌دوستان اتوکشیده امری عجیب جلوه کند اما برای اهالی نزدیک‌تر به فوتبال امر پیش پا افتاده‌ و رایجی است. برای نگارنده اما جذاب‌ترین حرکت نکونام، خوشحالی عیان و بی‌محابای او، نه پس از گلزنی که پس از اعلام پنالتی بود. جایی که او یک درصد هم به گل‌نشدن پنالتی فکر نمی‌کرد و آنچنان مطمئن دست‌ها را یکی پس از دیگری بالا و پایین می‌برد که انگار اپسیلونی شانس برای دستاویز تمسخر قرار گرفتن این شادی نزد هواداران پرسپولیس پس از خراب‌شدن احتمالی پنالتی قائل نبود. و البته که پنالتی خلاف جهت گل شد تا مشخص شود «این خوشحالی به جواد می‌رسید!»