حرف‌های جالب صادق بوقی: این شهرت را نمی‌خواستم

به گزارش "ورزش سه"، یکی از چهره‌های مطرح این روزهای فضای مجازی، پیرمردی با لهجه شمالی است که آهنگی را در یکی از خیابان‌های رشت و در کنار تعدادی از اطرافیانش می‌خواند. نام او صادق بوقی است که سال‌ها به عنوان لیدر، به تشویق تیم‌های شهرش پرداخته است.

دیدار امروز داماش گیلانیان و خوشه طلایی فرصتی بود تا صادق بوقی در استادیوم حاضر شده و به تشویق نماینده رشت بپردازد. او در پایان بازی مقابل میکروفن خبرنگاران قرار گرفت و به صحبت درباره وضعیت این روزهایش و ویدیویی که از وی وایرال شده، پرداخت.

صادق بوقی صحبت‌هایش را در جمع خبرنگاران اینگونه آغاز کرد: اول سلام می‌گویم به همه آنهایی که من را پشتیبانی می‌کنند و دوستم دارند. من همه را دوست دارم. من ۵۰ سال است در همین استادیوم تا آنجا که توانستم از حنجره‌ام استفاده کردم که مردم را شاد کنم‌ آرزوی من فقط شادی مردم است اما الان در دلم غم افتاده است. شادی بیش از حد هم امکان دارد آدم را اذیت کند.

زمانی‌که خبرنگار از صادق بوقی درخواست کرد تا شعر معروفش را بخواند، او در جواب این شعر را خواند:

ایران ایران 
ایران ایران
مردم گیلان...

لای لای لالای لای
لای لای لالای لای
لای لای لالای لای
لای لای لالای لای

هلهله کن، ولوله کن
منو وله کن، منو وله کن

صادق بوقی سپس رو به خبرنگاران گفت: «من این آهنگ را از ۳۵ سال پیش می‌خواندم. حالا ورد زبان مردم شده و مثل اینکه کم کم عشق و زندگی‌مان می‌شود. من لیاقتش را ندارم که از این‌همه مردم تشکر کنم. فقط می‌توانم برایشان تعظیم کنم.»

در شرایطی که صادق بوقی رو به دوربین‌ها تعظیم کرده بود، با سوال دیگری مواجه شد. یکی از خبرنگاران از وی پرسید که آیا حاضر است برای بازی‌های تیم ملی نیز به استادیوم برود؟ او جواب جالبی به این سوال داد.

صادق بوقی گفت: من جانم را برای فوتبال می‌دهم، هر جا که می‌خواهد باشد. بارها شده در استادیوم آزادی من و محمد بوقی خدابیامرز تا جایی که توانستیم پرچم ایران را پخش کردیم. من حنجره‌ام را گذاشتم. بوقم از کار افتاده و سوراخ‌هایش انقدر آب دهان ریخته، از بین رفته و در خانه است و دیگر آن را نمی‌آورم. از حنجره‌ام استفاده می‌کنم و هفته گذشته هم همین‌جا پیش دوستان بودم. آدم یک‌هو ببیند همه نگاهش می‌کند، برای من مقداری سنگین است.

وقتی که خبرنگار از صادق بوقی پرسید که فکر می‌کند تا چند سال دیگر می‌تواند در استادیوم‌ها حاضر شده و تیم‌ها را تشویق کند، پاسخ داد: اگر خدا بخواهد، من ۱۰ سال دیگر. الان ۴۹ سال شده و ۱۰ سال دیگر می‌شود، اگر عمری باقی باشد.

سوال پایانی خبرنگاران درباره میزان رضایت صادق بوقی از شرایط کنونی‌اش بود. موضوعی که البته به نظر می‌رسد چندان باب میل او نیست و بابت وایرال شدن ویدیوهایش، راضی به نظر نمی‌رسد.

او گفت: من انقدر محبوبیت نمی‌خواستم. هیچ‌کس در استادیوم من را نمی‌شناخت و فقط بیرون از زمین می‌شناختند. من بیرون شرمنده مردم هستم و نمی‌دانم چرا ما را انقدر... . من فکر می‌کنم دارم اذیت می‌شوم. من دوستتان دارم و آرزوی موفقیت می‌کنم. انشالله که پیروز و موفق باشید.