الگوی بازی‌سازی که تکرار می‌شود؛
تاکتیکی‌ترین گل تیم ملی در دوران قلعه‌نویی!
گل دوم تیم ملی ایران در بازی مقابل هنگ‌کنگ یکی از تاکتیکی‌ترین گل‌های چند سال اخیر تیم ملی بود.
به گزارش ورزش سه، قضیه اما زمانی جالب می‌شود که ببینیم تیم ملی گلی مشابه این را در دیدار مقابل آنگولا هم به ثمر رسانده بود و هم در این دیدار، هم در دو دیدار مقابل اردن و قطر و هم در بازی‌های سپتامبر مقابل بلغارستان و آنگولا از همین الگو موقعیت‌های جدی خلق کرده بود.
اگر نگاهی جزئی‌تر به گل دوم ایران در این دیدار داشته باشیم، یک آرایش ۴-۲ را در عقب زمین و در فاز اول بازی‌سازی می‌بینیم. ۲ مدافع وسط ایران که پشت سر خود دروازه‌بانی با قدرت بازی‌سازی بالا، علی‌رضا بیرانوند را می‌بینند و یک خط بالاتر هم از حمایت دو هافبک میانی و دو مدافع کناری بهره‌مند هستند.
بدین ترتیب تیم ملی سعی می‌کند با حضور ۷ بازیکن در مرحله‌ی اول بازی‌سازی خود، تیم حریف را تا جای امکان بالا بکشد و فاصله‌ای بین خط دفاع و هافبک حریف ایجاد کند. بعد از ایجاد این فضا، نوبت به مرحله‌ی دوم می‌رسد.
جایی که سردار آزمون و مهدی طارمی، پست ۹ و ۱۰ ایران، خود را بین خطوط قرار می‌دهند تا در آن فضای آزاد توپ را دریافت کنند. حال نوبت وینگر‌های ایران است که در عمق فرار کنند تا از فضای احتمالی ایجاد شده توسط آزمون و طارمی استفاده کنند.
نکته مهم در این الگوی بازی‌سازی، حفظ ضرب‌آهنگ لازم بعد از رساندن توپ به فضای آزاد و مرد آزاد است تا بتوان بیش‌ترین بهره را از موقعیت ایجاد شده برد. موضوعی که به نظر می‌رسد بازی به بازی در تیم ملی بهتر می‌شود.
این شاید امید‌بخش‌ترین مورد بازی ایران در مقابل هنگ‌کنگ بود؛ چرا که ایران احتمالاً در مرحله‌ی حذفی جام ملت‌ها، با تیم‌های بیش‌تری روبه‌رو خواهد شد که از بالا تحت پرسینگ قرارش دهند و بهبود در این بخش از بازی می‌تواند کمک شایانی به ما کند.
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
