به قیمت کنار رفتن از سنگرتوری؛
دروازه‌بان‌هایی که برای جهانی شدن باید از جهنم بگذرند
در فوتسال ایران، دروازه‌بان‌ها بر خلاف سالیان گذشته از دریچه کاملا متفاوتی دیده می‌شوند و این طیف، انقلاب توسعه‌ای را پشت سر می‌گذارند و این پیشرفت شاید تقاص بزرگی را برای‌شان به همراه داشته باشد.
به گزارش "ورزش سه" چهره‌ها و سبک‌وسیاق دروازه‌بان‌های فوتسال ایران در سالیان اخیر به شکل تدریجی پیش می‌رفت. در حالی که تاکتیک و فلسفه گلری در فوتسال جهان روز به روز گسترده‌تر و شکل‌وشمایل جدیدی به خود می‌گرفت، اما در ایران تنها چیزی که اولویت اصلی به شمار می‌رفت، واکنش‌ها و مهار توپ‌ها بود. اما در فصل جدید، سنگربانان ایرانی به جهانی شدن روی آوردن و وظایف بیشتری را بر عهده گرفته‌اند. حالا بازیسازی و خلق موقعیت به حیطه کاریشان اضافه شده است تا انقلاب توسعه‌ای را پشت سر بگذراند و البته بارها نیز تقاص چنین پیشرفتی را داده‌اند، حتی به قیمت از دست دادن جایگاه‌شان باید با این سبک گلری خو بگیرند.
پیش از این، دروازه‌بان‌ها میزان چرخش توپ و مسیرش را دنبال می‌کردند، قوسی یا محدب بودن توپ را، کِی فرود خواهد آمد و کجا، همچنین باید انعطاف خود را به قدری بالا می‌بردند که در لحظه‌ای تمامی دروازه را با پاهایشان می‌پوشاندند. در این بازه زمانی، شروع مجدد و پرتاب دروازه‌بان‌های ایرانی به شدت روی به ارتقا بوده است و آن‌ها در نقش گل‌ساز و پاس‌گل دهنده ظاهر شده‌اند.
با این وصف، همه چیز در فصل جدید تغییر یافت. ۹۹ درصد گلر‌های فوتسال ایران شلوار را کنار گذاشتند و همانند دروازه‌های کلاس جهانی با شورت درون دروازه ایستادند. به غیر از مسعود محمدی دروازه‌بان تیم‌ملی و باشگاه گیتی پسند، تقریبا تمامی نگهابانان مطرح در قفس توری با شورت به میدان رفته‌اند. (سپهر محمدی، سعید مومنی و علی صمیمی) در فصل جدید شلوارهایشان را فراموش کردند
در تاکتیک روز دنیا، دروازه‌بان‌ها با سرعت به حمله اضافه می‌شوند و در سیستم پاورپلی خودشان ایفای نقش می‌کنند. پیش از این، دروازه‌بان‌ها برای اجرای بازی پنج نفره با بازیکن تعویض می‌شدند و پس از هدر رفتن موقعیت، بلافاصله به درون دروازه خود باز می‌گشتند که این مسئله ریسک بالایی داشت و تیم‌ها بارها آسیب دیدند.
در ضربات ایستگاهی (اوت و کرنر) برخی از مربیان در پلن‌هایی، دروازه‌بان‌ها را شریک طراحی و برنامه خود کرده‌اند که باید فاکتورهایی چون؛ توانایی‌های تکنیکی، هوش وخلاقیت، آمادگی جسمانی و ذهنیِ یکسانی داشته باشند و از سویی باید دارای ویژگی‌هایی مانند، سرعت، مهارت و داشتن هارمونی و هماهنگی و درک متقابل و بازی‌خوانی باشند.
دروازه‌بان‌ها در گذشته، لب خط دوخته شده بودند. همین موضوع باعث می‌شد که تیم‌ها کمتر به پِرس کردن از باکس حریف اقدام کنند. به‌دنبال آن و تاکید و اصرار مربیان، دروازه‌بانان مجبور شدند که در بازی با پا عالی و بی‌نقص باشند و تمرینات مداوم را در دستور کار خود قرار دهند، تا بدین ترتیب به صورت یک مدافع پوششی (سوئیپر) عمل کنند تا بتواند پشت عقب‌گیر خودی را پوشش دهند.
*البته امروزه این مدل بازی به شکل مدرنی، دردسرهای فراوانی را هم داشته که در این مطلب به نمونه‌ای از آن‌ها پرداخته‌ایم.
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
