تلخ‌ترین شب تراکتور، بدتر از باخت هفت گله!

به گزارش "ورزش سه"، طرفداران تراکتور احتمالا دیروز عمق شکست سنگین مقابل استقلال را فهمیدند، زمانی که در بدو ورود به استادیوم آزادی با شعار «هفتاییا» از سوی هواداران تیم میزبان مواجه شدند تا دریابند باخت در بازی تشریفاتی فصل گذشته، یک شکست زودگذر و ساده نبوده است.

سنگین‌ترین شکست تاریخ تراکتور پس از آن رقم خورد که قرمزها یک بار دیگر در ورزشگاه آزادی به استقلال باختند و در استادیوم خانگی، بازی را به پرسپولیس واگذار کردند. در تمام این روزها هدایت تراکتور برعهده پاکو خمس بود، مردی که در ادامه شکست برابر سپاهان و پرسپولیس را در لیگ بیست و سوم تجربه کرد و سومین بار در ورزشگاه آزادی مقابل استقلال تسلیم شد.

البته منصفانه نیست اگر به برد او برابر سپاهان و استقلال در فصل گذشته اشاره نشود اما در مجموع تصویری که خمس از خود ساخته، یک مربی شکست‌خورده در بازی‌های بزرگ است و با تمام محبوبیت سرمربی اسپانیایی، این از دایره تحمل طرفداران تراکتور خارج خواهد بود.

اما مسئله حتی تاب‌آوری هواداران تراکتور هم نیست چرا که او همچنان محبوبیت و مقبولیت قابل‌توجهی نزد تماشاگران تبریزی دارد و همچنان محبوب‌ترین عضو تیم فوتبال این باشگاه محسوب می‌شود. مسئله این است که چرا او مدام در بازی‌های بزرگ مرتکب اشتباه می‌شود؟ حتی اگر نامش را اشتباه نگذارید، او باید پاسخ بدهد که چرا دامنه تغییرات ترکیب اصلی تیمش هرگز متوقف نمی‌شود و چرا همیشه بازیکنی هست که در پست غیرتخصصی قرار بگیرد و چرا همیشه در طول بازی چینش تیم او با تغییر همراه است؟

تراکتور در دیدار با استقلال اولین‌های زیادی را تجربه کرد اما شاید مهم‌ترینش، استفاده از مهدی شیری در پست وینگر راست بود. خمس که عارف رستمی را «وینگر» خوانده بود، در پست مهاجم نوک قرار داد. در مرکز زمین نیز حداقل در نیمه نخست نوعی آشفتگی خاص به چشم می‌خورد که تراکتور را بی‌شباهت به تیم موردنظر سرمربی‌اش تبدیل کرده بود.

اینکه سیدمهدی حسینی، امیرحسین حسین‌زاده، محمد حسینی و حتی مهدی عبدی بازی را از روی نیمکت آغاز کردند، تعجب بسیاری را به همراه داشت. چرا که به عنوان مثال عبدی و حسینی مهاجم و مدافع تخصصی خمس هستند اما سرمربی اسپانیایی ترجیح می‌دهد یک بازیکن غیرتخصصی را در پست آن‌ها به کار بگیرد. مهدی حسینی نیز باوجود شایستگی در تمام این بازی‌ها کم‌تر موردتوجه او قرار دارد و امیرحسین حسین‌زاده هم بر اساس آنچه از تمرینات مخابره می‌شود، کاملا از پازل تاکتیکی سرمربی خارج است.

بعید است طرح این پرسش‌ها از سرمربی تراکتور با پاسخ قانع‌کننده‌ای مواجه شود. او بیشتر شبیه فیلسوف برج عاج‌نشینی است که دائم با تئوری‌ و نظریه دست به گریبان است. خمس حتی در تمرینات هم تیمش را دستخوش تغییر متوالی و متعدد می‌کند و تقریبا هیچ کدام از بازیکنان نسبت به جایگاه خود در ترکیب اصلی اطمینان ندارند (این موضوع در کنار وجه مثبت، بار منفی شدیدی را هم به دنبال دارد).

نشست خبری پاکو خمس نیز نکات خاص خود را داشته است. اینکه او تیمش را کاملا از دایره مدعیان خارج کرد و برای دومین بار گفت که پرسپولیس، استقلال و سپاهان مدعیان قهرمانی هستند. البته این بار ادبیات خود را تندتر کرد و گفت: «قطعاً فکر می‌کنم کاندیداهایی که بتوانند قهرمان لیگ شوند، پرسپولیس و استقلال و سپاهان هستند و اگر کسی این موضوع را نبیند، یعنی کور است.»

کافی است به یاد بیاورید علاوه بر طرفداران تراکتور، چه کسان دیگری تراکتور را در حد قهرمانی دانسته بودند تا به عمق تندی ادبیات پاکو پی ببرید.

البته موضوع به اینجا ختم نمی‌شود. تراکتور این شب تلخ را با 60 درصد مالکیت توپ، سه برابر تعداد پاس نسبت به استقلال و امید به گل بیشتر از تیم برنده به پایان رساند تا مشخص شود که چه پتانسیل فوق‌العاده‌ای در تیم پاکو خمس وجود دارد.

به عبارتی نقدی که نسبت به خمس وجود دارد در عین اعتقاد به شایستگی او و تیمش است. تیمی که برای اولین بار هواداران تراکتور را نسبت به یک تیم بازنده امیدوار کرده و باعث شده تا آن‌ها با امید شعار «عیبی یوخ» را سر بدهند. پس نقد به خمس، به منزله درخواست برای اخراج یا برکناری او نیست، بلکه نشان از انتظاری دارد که از سرمربی اسپانیایی می‌رود؛ اینکه او تیم باثباتی بسازد، احاطه خود را از مستطیل سبز فراتر ببرد و البته امید گل را به گل زده تبدیل کند.

محمد همتی