ملوان تارتار قلب انزلی را ربود؛
کیپ تا کیپ پُر به یاد دهه پنجاه (عکس)
در یک روز سرد و بارانی، طرفداران ملوان یاد و خاطره روزهای درخشان دهه پنجاه و شصت را زنده کردند.
به گزارش "ورزش سه"، در حالی که به عنوان یک ناظر بیرونی انتظار دارید که بعد از پایان بازی صحبت مدیرعامل و سرمربی بیشتر حول محور نمایش تیم، نتیجه و یا حتی داوری بچرخد، اما فهمیده و تارتار، رئیس و سرمربی باشگاه ملوان بیشتر مصاحبه خود را به گنجایش حداقلی ورزشگاه سن سیروس اختصاص دادند و به هوادارانی اشاره کردند که پشت در ورزشگاه ماندند و نتوانستند بازی تیم محبوب خود را نگاه کنند؛ یعنی این اصلیترین نکته در جو امروز استادیوم سیروس قایقران بوده است.
این یک اتفاق معمول در فوتبال ایران نیست. موضوع زمانی جالب میشود که بدانید انزلی اساسا شهری کوچک است و حریف امروز ملوان نیز از قعر جدول میآمد تا مشخص شود همه حاضران در ورزشگاه و مشتاقان بیرون استادیوم، تنها و تنها برای تماشای تیم محبوب خود بلیت تهیه کرده بودند تا در یک روز بارانی به استادیوم واقع در مرکز شهر بروند و قوی سپید را تشویق کنند.
آنطور که از تصاویر تلویزیونی و فریمهای مخابره شده از سوی عکاسان مشخص بود، طرفداران کیپ تا کیپ ورزشگاه را پر کرده بودند تا هیچ صندلی و حتی راهروی خالیای در ورزشگاه نباشد. حتی پشت دروازه که به دلیل مشکل ایمنی بلیتفروشی نمیشود هم با هجوم تماشاگران بدون بلیت باز شد تا آنها بتوانند از این قسمت تیمشان را تشویق کنند.
این پاداش تیمی است که در 180 دقیقه اخیر پرسپولیس را متوقف کرد و سپاهان را شکست داد اما سوال مهم این است که چرا مسئولان انزلی پاداش اشتیاق تمام نشدنی طرفداران ملوان را نمیدهند و سکوهای استادیوم را بیشتر نمیکنند؟ این ورزشگاه امکان این را دارد که حداقل به یک استادیوم 30 هزار نفری تبدیل شود و آرزوی کمی بزرگتر ملوانان این خواهد بود که ورزشگاهی مجهزتر در محلی بهتر با سکوهای بیشتر ساخته شود تا دیگر کسی پشت در نماند.
حضور زنان در استادیوم نیز باعث شده تا سکوهای آنها همیشه پر شود و خیل عظیم مشتاقان نیز پشت در بمانند. آنها شور و حال فرهنگی خاصی را هم به ورزشگاه آوردند و همیشه پای ثابت بخش دوم شعارهای دو تکهای هستند: «ملوان گل بزن، انزلی بیقراره». درخواستی که حداقل در فصل جاری همیشه توسط شاگردان تارتار اجابت شده است.
عکس: علی رفعتی