آنژ| جنگنده، سختکوش و تسلیم‌نشدنی!

به گزارش ورزش سه، پوریا نبی، سرمربی سابق تیم نوجوانان ایران که سال‌ها در فوتبال استرالیا بوده و از نزدیک شرایط فوتبال این کشور را رصد کرده، بهتر از آنژ پوستکوگلو برایمان صحبت می‌کند و با توجه به تجربه خود، با شناخت کامل تحلیل‌هایی را درباره سبک و حیطه کاری او به اهالی فوتبال می‌دهد.

گفتگو با نبی را در ادامه می‌خوانید:

* آقای نبی، شما سابقه طولانی مدتی در فوتبال استرالیا به عنوان مربی دارید و قطعاً، بهتر می‌توانید در مورد آنژ اظهار نظر کنید. اصلاً مسیر پیشرفت آنگه از ابتدا تا به امروز چگونه بود؟
اَنژ اصالتا اهل یونان است و خانواده او، از یونان به استرالیا مهاجرت کردند و در واقع یک خانواده مهاجر، به حساب می آمدند. تلفظ اسمش اصلا راحت نیست حتی برای ما. چه برسد به استرالیایی‌ها؛ بنابراین او از همان ابتدا با اسم کوتاه اَنژ فعالیت می‌کرد. آغاز فوتبال آنگه از یک باشگاه یونانی به نام سات ملبورن (South Melbourne) در فوتبال استرالیا رقم خورد و نزدیک به ۹ سال، در آن باشگاه توپ زد. بعد از اتمام دوران بازیگری، به مربیگری در همان باشگاه روی آورد. پس از این تیم، به سراغ تیم‌های ملی پایه استرالیا می‌رود و طی سال‌های 2000 تا 2007، مربیگری تیم زیر هفده ساله و زیر بیست ساله‌های استرالیا را برعهده می‌گیرد.

بعد از اینکه او نتوانست با این دو تیم، توقعات را برآورده کند، از کار برکنار و اغلب کارشناسان فوتبال استرالیا، به دلیل عدم صعود دو تیم به دو جام جهانی، به اَنژ حمله و انتقاد وارد می‌کنند. او در همان سال‌ها، طی یک مصاحبه‌ای اذعان کرده بود که «در فوتبال استرالیا، عده‌ای منتظر هستند که شرایط برکناری و اخراج را فراهم کنند. در اين کشور، فوتبال برای مربیان روی لبه تیغ پیش می‌رود و ماندن و رفتن مربیان، لب به لب است.»
او به فوتبال یونان بازگشت و کار مربیگری را از سطوح پایین‌تر با تیمی به نام NPM آغاز می‌کند.

سپس به مدت سه فصل، سکاندار تیم بریزبن رُوِر می‌شود؛ جایی که بعدها، دستیار سرمربی شدم. او با این تیم قهرمان می‌شود و با بازیکنان جوان و سرشار از انگیزه توانست به این مهم دست پیدا کند. البته باید توجه داشت که باشگاه بریزبن رُوِر، باشگاه متمولی در استرالیا به شمار نمی‌رود و این موقعیت، نشان از با کیفیت بودن انژ در ابتدای راه مربیگری است. اَنژ دوباره نگاه‌ها را در استرالیا به خود معطوف می‌کند و به مدت یک فصل، به تیم ملبورن ویکتوری، یکی از تیم‌های پرافتخار استرالیا، می‌پیوندد.

* او چطور سرمربی تیم ملی شد؟
در سال 2013، هولگر اوسیک، سرمربی آلمانی تبار استرالیا، کانگوروها را به جام جهانی می‌برد؛ در عین اینکه خودش روی نیمکت نمی‌نشیند و به دلیل اختلاف با بعضی از بازیکنان استرالیا همانند تیم کهیل، تیم را ترک می‌کند. اوسیک با باخت‌های سنگین و نتایج عجیب و غریب در دیدارها و تورنمنت‌های دوستانه، زمینه ساز اخراج خود از استرالیا می‌شود. این در حالی است که تنها سه ماه به آغاز جام جهانی 2014 برزیل باقی مانده و پس از برکناری مربی آلمانی، اَنژ چهار سال هدایت استرالیا را برعهده می‌گیرد. نکته قابل تامل در این است که او هیچ نقشی در صعود استرالیا به جام جهانی 2014 نداشت.

* پس درواقع دوران متفاوت مربیگری او از اینجا آغاز شد.
بله. لابد شما هم یادتان هست که او استرالیا را به قهرمانی در جام ملت‌های آسیا 2015 رساند، در حالی که ایران با کی روش در یک چهارم نهایی حذف شد. جالب اینکه پس از رساندن استرالیا به جام جهانی 2018 که از مرحله صعب‌العبور پلی آف برابر هندوراس، از این سمت استعفا داد و این بار او، میدان را برای فن مارویک هلندی خالی کرد.

* چرا؟ جام جهانی که آرزوی همه مربیان است؟
اتفاقا این تصمیم او خیلی جنجالی بود. در نهایت او به کار باشگاهی برگشت و به جی لیگ رفت. یوکوهامای ژاپن، تیم بعدی او در عرصه مربیگری است. تیم اَنژ در فصل اول، با این تیم رتبه چهاردهم جدول را به دست آورد و در فصل دوم، به سبک پپ و به طرز حیرت آوری، تیم را قهرمان جی لیگ ژاپن می‌کند. او همیشه جنگیده و هیچ وقت، تسلیم نشده و زود کنار نکشیده است. او بعد از سه سال کار در فوتبال ژاپن، به اسکاتلند می‌رود و سرمربی سلتیک می‌شود.

* از آسیا به اروپا؛ واکنش‌ها چه بود؟
مصاحبه اول او در باشگاه سلتیک، با واکنش‌های بسیاری از افراد همراه شد. بعد از اولین صحبت‌هایش در باشگاه سلتیک، اَنژ را مورد تمسخر قرار می‌دهند و از او به عنوان یک مربی سطح پایین و آسیایی یاد می‌کردند. رفتن او به سلتیک هم داستان جالبی دارد و در حقیقت، دست سرنوشت پای او را به سلتیک باز کرد. یکی از اعضای هیئت بازاریابی تیم سلتیک، یک شخص ژاپنی بوده که اتفاقا این فرد ژاپنی، تأثیر بسزایی در انتقال اَنژ به سلتیک داشت. پس از مدتی، پیشنهاد مرد ژاپنی به مديران سلتیک، مورد قبول قرار می‌گیرد و در دو فصل، اَنژ پنج قهرمانی از جمله دو قهرمانی در لیگ برتر اسکاتلند و یک قهرمانی در جام حذفی برای سلت‌ها به ارمغان می‌آورد. او در سلیتک بسیار محبوب و موفق بود.

* سبک مربیگری و ویژگی‌های شاخص اَنژ چیست؟
اَنژ در تمرینات و همچنین بازی‌های رسمی، اعتقاد خاصی به بازی پر جنب و جوش دارد و به دنبال پاس‌های کوتاه در عرض نیست و دوست دارد تیمش با چند پاس طولی، توپ را به محوطه جریمه حریف برساند؛ البته که با زیر توپ زدن، اشتباه نشود، تقریبا شبیه همان کاری که یورگن کلوپ در فصل‌های ابتدایی‌اش با ليورپول انجام داد و اَنژ مانند کلوپ، به شدت بازی با ضرباهنگ و ریتم تند و سریع را می‌پسندد. آنژ به کارش اعتماد و اطمینان ویژه‌ای دارد و به همین دلیل هم هست که از موفقیت‌های استثنایی‌اش اصلا جا نمی‌خورد.

* تاتنهام از ۲9 امتیاز ممکن، ۲7 امتیاز به دست آورده و بدون باخت به صدر جدول تکیه زده‌اند. آمار درخشان اَنژ حاکی از چه چیزی است؟
این را شخصا باور دارم که هیچ کسی حتی دستياران او هم فکر نمی‌کردند که او چنین نتايج خارق‌العاده‌ای آن هم با تاتنهام کسب کند. همه جز خودش.

* پوریا، از لحاظ اخلاقی و رفتاری، اَنژ در چه سطحی ایستاده است؟
ببینید اَنژ، مدرس من در زمان دریافت مدرک پرولایسنسم بوده و شاید باورتان نشود که اگر پیش ربات بنشینید، بیشتر با او گپ می‌زنید و خوش و بش می‌کنید تا اَنژ! او یک مربی سرد، پرتلاش و تسلیم ناپذیر است. البته دور از شوخی و مزاح، بسیار انسان متواضع و فروتنی است و در کارش، واقعا حرفه‌ای. یک آدم کاریزماتیک و قوی که شاید همه مربیان بزرگ دنیا را شگفت زده کند.

* پیش‌بینی شما از نتایج تاتنهام و قهرمان لیگ برتر؟
قهرمانی که خیلی سخت است اما راجع به تاتنهام هم باید بگویم که به نتایج آنها با اَنژ خوشبین هستم و شاید اَنژ بتواند طلسم چندین ساله تاتنهام را بشکند اما درباره اَنژ مطمئن باشید که در کنار سرمربیانی همچون میکل آرتتا از آرسنال، روبرتو دزربی از برایتون و چند مربی دیگر، به مربیان کاملا صاحب سبک و مدعی برای فتح پریمر لیگ، تبدیل خواهند شد.

معین احمدوند