فوتبال ایران فقط یک کاشته‌زن قهار دارد!

به گزارش ورزش سه، رامین رضاییان در ازبکستان و مصاف با آلمالیق این کشور بار دیگر هنر خود در نواختن ضربات ایستگاهی را به رخ کشید. هر دو گل او با استفاده از دو ضربه ایستگاهی به دست آمد و نشان از هوش و تکنیک بالای او داشت.

رضاییان در حالی این دو گل را با دو ضربه هوشمندانه و تکنیکی گل کرد که معمولا در فوتبال ایران گلی از روی ضربه ایستگاهی یا اصلا نمی‌بینیم یا خیلی کم می‌بینیم. در عین حال گل دوم رامین رضاییان که با یک ضربه فنی دقیق به دست آمد از آن دست ضربات ایستگاهی بود که در لیگ برتر ایران هیچ وقت گل نمی‌شود و در تیم ملی‌مان هم نمونه‌اش را به ندرت ندیده‌ایم.

سوال بزرگ اینجاست که آخرین گل تیم ملی که با یک ضربه آزاد تماشایی و فنی به دست آمده باشد مربوط به چه زمانی است؟ شاید ذهن کاوشگر اهالی فوتبال هرچه تلاش کند به نتیجه‌ای نرسد و برای رسیدن به گلی در این سطح باید به ضربه تماشایی جواد نکونام مقابل کره جنوبی در ورزشگاه آزادی و در مقدماتی جام جهانی 2014 برگردیم.

در عین حال این سوال مطرح است که همین الان در تیم ملی کشورمان که کلونی ستاره‌ها و بهترین‌های فوتبال ایران در آن حضور دارند چند بازیکن کاشته‌زن با قدرت نواختن ضربات فنی و حساب شده داریم؟ در واقع غیر از رامین رضاییان چه کسی قادر به گلزنی از این ضربات ایستگاهی است و چرا هر وقت چنین ضرباتی نصیب تیم‌های بزرگ و کوچک باشگاهی یا حتی تیم ملی‌مان می‌شود هیچ کس امیدی به گل شدن آن توپ ندارد؟

در تیم ملی فعلی شاید علیرضا جهانبخش را بتوان نمونه‌ای برای این گزینه انتخاب کرد یا بین چپ پاها احسان حاج صفی قابلیت‌هایی برای نواختن ضربات ایستگاهی دارند اما هیچ کدام از آنها نیز کاشته‌زن‌های قهاری نیستند و شاید فعلا و در حال حاضر فقط بتوان روی نام رامین رضاییان انگشت گذاشت.

در پرسپولیس امید عالیشاه و مهدی ترابی خوب کاشته می‌زنند اما آنها هم در این آیتم فوق‌العاده نیستند. در استقلال بازیکنی مثل مهدی مهدی‌پور قابلیت نواختن این ضربات را دارد یا مهرداد محمدی می‌تواند کاشته‌زن دیگری در این تیم باشد اما اینها نیز بیشتر در ایستگاهی‌هایی که حالت ارسال دارد، متبحرند.

در لیگ برتر و لیگ یک فوتبال کشورمان هم هر وقت می‌شنویم یا می‌بینیم گلی از ضربه ایستگاهی به دست آمده گل‌ها غالبا با ضربات ایستگاهی که حالت ارسال داشته‌اند به دست آمده است و تقریبا هیچ بازیکنی قادر نیست با یک ضربه فنی و عبور دادن توپ از بالا، کنار یا زیر پای بازیکنان دیوار دفاعی توپ را با مهارت به توپ بچسباند و از دیدن گل با ضربه آزاد در فوتبال ملی و باشگاهی‌مان کیف کنیم.

این قحطی کاشته‌زن و بازیکنان خلاقی که بلد باشند از این امتیاز ویژه سود ببرند و تیم خود را پیش بیاندازند در حالی گریبان فوتبال ایران را گرفته که در دوران گذشته تیم ملی و باشگاه‌های بزرگ حداقل یک کاشته زن قهار داشتند. علی پروین، زنده یاد سیروس قایقران، ناصر محمدخانی، حمید علیدوستی و علی دایی نمونه‌های شاخصی در این زمینه بودند که حالا سال‌هاست بازیکنی شبیه آنها نداریم. پرسش نهایی اینکه آیا استعدادهایی مثل محمدخانی و علیدوستی نداریم و چشمه فوتبال خشکیده یا هیچ بازیکنی حوصله نمی‌کند بعد از پایان تمرین یک ساعت بیشتر در زمین بماند و ضربه ایستگاهی فنی تمرین کند؟