مریض تمرین و کاشته و موفقیت: رامین رضاییان!

به گزارش "ورزش‌سه"، پخش مستند جذاب دیوید بکام از نت فیلیکس بار دیگر توجهات را به سمت این فوق ستاره جلب کرد. بازیکنی که در نوع خود اولین سلبریتی فوتبال در دوره مدرن به حساب می‌آید و میزان محبوبیت و عملکرد رسانه‌ای او مربیان بزرگی مثل الکس فرگوسن، فابیو کاپلو و... در مواجهه سردرگم می‌کرد!  

نکته مهم درباره دیوید بکام علاوه بر وجه ستاره گونه، توانایی فنی فوق‌العاده و ضربه به توپ‌ها و پاس‌های گل و ضربات کاشته کارگشایی بود که در این مستند به خصوص مورد توجه قرار گرفته است.

استایل خاص دیوید بکام در زدن ضربات کاشته و نحوه خم شدن او، کج کردن پای چپ به سمت عقب و باز کردن دست‌ها شیوه‌ای است که او از کودکی در بازی‌های ابتدایی و بر اثر تمرین و ممارست همیشگی به دست آورده است و در جایی از مستند کارگردان تصویری از بچگی او را فیکس می‌‌کند که دقیقا دیوید کودکسال را با همان استایل همیشگی به تصویر می‌کشد.

این روزها بازیکنی در فوتبال ایران و در سن بالا (شاید درست مثل دیوید بکام) در حال هنرنمایی است که تقریبا در حال ایفا کردن همان نقش‌هاست. رامین رضائیان که شوقش برای فوتبال و آمادگی بدنی فوق‌العاده و همیشگی‌اش یک الگو برای همه فوتبالیست‌هاست.

رامین در بازی دیروز سپاهان در ازبکستان دو گل به ثمر رساند و در روزی که شاگردان مورایس چندان هم چشم‌نواز فوتبال بازی نکردند، گره از کار تیم باز کرد. او یکبار از روی نقطه کرنر گل مستقیمی را به ثمر رساند، که این گل تقریبا چند دهه‌ای بود مشابهش دیده نشده بود و تنها تعداد کمی از هواداران فوتبال در دهه 1360 فوتبالیستی به نام منصور علی (بازیکن تیم اکباتان) را به خاطر می‌آورند که در تمام بازی‌ها شانس خود را برای گلزنی از روی نقطه کرنر امتحان می‌کرد. البته این گل رامین با اشتباه دروازه‌بان به ثمر رسید، اما وقتی در نیمه دوم پشت ضربه کاشته ایستاد و این توپ را به تیر دروازه زد تا یک گل زیرطاقی تماشایی شکل بگیرد، دیگر ابهامات درباره آن ضربه اول هم تمام شده بود.

نکته جالب درباره رامین سن و سال نسبتا بالای او به عنوان یک مدافع راست سرپنجه است، اما وقتی او در 3 رقابت بین‌المللی متوالی (در بازی ملی اردن و قطر و سپس در بازی آلمالیق) اینچنین می‌درخشد و 3 پاس گل و 2 گل در کارنامه‌اش ثبت می‌کند، دیگر شکی باقی نمی‌ماند که او بهترین دوران فوتبالش را پشت سر می‌گذارد و تبدیل به بازیکنی استثنایی در پست دفاع راست شده است. این در حالی است که دو سال رامین حتی در تیم ملی هم حضور نداشت و دراگان اسکوچیچ سرمربی وقت تیم ملی او را در حدی نمی‌دانست که حتی او را به تیم ملی دعوتش کند! 

این پیشرفت از اراده فوق‌العاده او سرچشمه می‌گیرد. بازیکنی که مریض تمرین و نگه داشتن آمادگی بدنی است و البته تمرینات مفصلی هم برای بهبود مهارتش در ضربه زدن به توپ دارد؛ تا جایی که بدون شک او را می‌شود به عنوان بهترین کاشته‌زن فوتبال ایران پذیرفت؛ بازیکنی که بعد از یک نیم فصل بحرانی که هیچ چیز مطابق میلش پیش نرفت، در سپاهان دوباره متبلور شده و برای مورایس همان کاری را می‌کند که از یک ملی‌پوش و یک بازیکن بین‌المللی انتظار می‌رود.

این بازگشت رامین شبیه همه پایان‌بندی‌های دیوید بام در تیم‌هایی است که در آنها بازی کرده؛ بازیکنی که با وجود گیر افتادن در برخی سیاه‌چاله‌های طبیعی فوتبال باشگاهی و ملی درنهایت خود را به سطحی می‌رساند، چاره‌ای جز تحسینش نداشته باشیم: دیوید رامین جوزف رضائیان بکهام.