مدال‌هایی که روی آنها حساب نکرده بودیم
8+1 چهره ویژه ورزش ایران در هانگژو
نُه قهرمان ملى خاص زن و مردى ايرانى كه يا تاريخ سازى كرده‌اند يا كسى روى آنها حساب نمى‌كرده و كارى كرده‌اند كارستان!
به گزارش ورزش سه، ٩ زن و مرد خاص يا كسب ٩ مدال خاص در كاروان اعزامى ورزش ايران در نوزدهمين دوره بازيهاى آسيايى ٢٠٢٠ هانگژوى چين كه با يك سال تأخير به بهانه كرونا در حال برگزارى است.
دقيقا ٩ مدال خاصى كه تا پايان روز سيزدهم نوزدهمين دوره بازيهاى آسيايى و شكست‌هاى غمگين كننده متعدد و اعصاب خرد كن؛ دلمان را آرام كرده و ملتى را شاد تا نشان دهنده‌ى گوشه‌اى از توانمندى‌هاى تحسين برانگيز جوانان بى بديل اين مرز و بوم باشد.
شش دختر و پسر دهه‌ى هفتادى، يك دختر دهه هشتادى، يك دختر دهه شصتى و يك مرد دهه پنجاهى، ٩ نفرى هستند كه قصه‌ى خاص بودن را در بازيهاى آسيايى با تاريخ سازى خود به زيباترين شكل ممكن، نوشتند.
قصه‌ى مدال آورى در ماده‌هاى كمتر شناخته شده‌ى ورزشى مانند كراس كانترى، تالو، اسلالوم اسپيدِ فرى استايل، اسپيد كلايمبينگ، پرش خرك و تپانچه ١٠ متر بادى در رشته هاى دوچرخه سوارى، ووشو، اسكيت، سنگنوردى، ژيمناستيك و تيراندازى قصه‌ى پر غصه‌اى است كه براى ما در هانگژو خاطره‌ها و جذابيت‌هاى ويژه‌اى به جا گذاشت.
و بالاخره در كنار اين رشته‌ها، دوبل تنيس روى ميز.
ورزشكارانى كه از استان‌هاى آذربايجان شرقى، اصفهان، چهارمحال بختيارى، فارس، قزوين، گلستان و مازندران، خاص‌ترين مدالهاى كاروان ورزش ايران را به گردن آويختند.
يوسين بولت ايران، روى ديوار عمود مى‌دود
رضا على پور شنازندى فرد در هانگژو به مانند اينچئون ٢٠١٤ كارى ديدنى انجام داد و براى دومين دوره‌ى متوالى مدال طلاى سنگنوردى سرعتى را در بخش اسپيد كلايمبينگ به گردن آويخت،
پسر متولد ١٣٧٣ شنازند استان قزوين كه ركورد دار جهان بوده در سال ٢٠١٧ عنوان بهترين ورزشكار غير المپيكى دنياى ورزش را به خود اختصاص داد.
او كه مانند يوسين بولت، افسانه‌ى دوى ١٠٠ متر اما برروى ديوار عمودى مى‌دود مدال طلاى جهان و طلاى بازيهاى جهان و طلاى قهرمانى آسيا را هم در كارنامه دارد.
برنزى تاريخى با طعم طلا و دخترى پا در ركاب
فرانك پرتو آذر دختر شيرازى دوچرخه سوارى ايران مهندس ارشد عمران است، گرفتن اولين مدال تاريخ دوچرخه سوارى زنان ايران در بازيهاى آسيايى حتى اگر به رنگ برنز هم باشد طعمى به لذت طلا داشته و شيرينى‌اش عين عسل است.
فرانك در دوره قبل بازيهاى آسيايى هم مى‌توانست چهار سال زودتر از اين سكو نشين باشد اما امان از پاره شدن زنجير دوچرخه‌اش.
دختر دهه شصتى كاروان ايران كه متولد ١٣٦٧ است در رشته كراس كانترى كوهستان يعنى عبور از مناطق طبيعى سخت توانست مدال برنز هانگژو را به گردن آويزد.
پرتو آذر در اروپا بصورت باشگاهى ركاب مى‌زند و دو برنز انفرادى قهرمانى آسيا و دو برنز تيمى قاره كهن را نيز در كارنامه دارد تا پرافتخارترين دوچرخه سوار دختر تاريخ ورزش ايران نام بگيرد.
پروازهاى دلفريب با نشستن‌هايى عقاب وار
چه كسى فكرش را مى‌كرد در ژيمناستيك و وسيله‌ى پرش خرك ايران بتواند در بازيهاى آسيايى براى اولين بار روى سكو بايستد. اما اين رويا و آرزو را پسرى متولد ١٣٧٩ با پروازهاى دلفريب و فرودهاى عقاب گونه‌اش با مدال نقره‌ى خود به واقعيت تبديل كرد.
مهدى الفتى در گرگان استان گلستان به دنيا آمده اما اصالتى سيستانى دارد و پدرش زاده‌ى زابل است، او در محله‌ى كى سجاديه جرجان در گرگان زندگى مى‌كند و در باشگاهى تمرين مى‌كند كه زير زمين خانه‌اش است.
او با مهربانى، نگاه جذاب، خنده‌هاى دلنشين و چهره فوتوژنيك خود، كمى هم شباهت به همفرى بوگارت بازيگر مشهور دنياى سينما دارد كه با حمايت بيشتر، مى‌توان شاهد موفقيت‌ها و مدالهاى متعددش در يكى از رشته‌هاى پايه ورزش، در عرصه بين المللى باشيم.
معجون ژيمناستيك و ووشو براى سلطنت دخترى در تالو
اجراى فرم‌هاى ووشو با چوب و شمشير و نيزه و حتى بدون آن نامش مى‌شود تالو، چيزى شايد شبيه كاتا در كاراته اما بسيار متفاوت.
زهرا كيانى نقره‌ى اينچئون خود را در هانگژو هم تكرار كرد اما اين بار به لطف اغماض داوران به حريف فيناليست چينى كه چشم بر لغزش ميزبان در روزهاى ابتدايى بازيهاى آسيايى بستند. دختر هرچگانى استان چهار محال و بختيارى هم دهه هفتادى است و متولد ١٣٧٨ كه با ژيمناستيك پا به عرصه ورزش گذاشت و همين انعطافى كه از ورزش پايه در سن كودكى به ارث برد به او براى سلطنت در تالوى ووشوى ايران به عنوان پرافتخارترين تالو كار زن و مرد كشورمان كمك چشمگيرى كرده است. او يك نقره و دو برنز جهان را هم در كلكسيون بيشمار مدال‌هايش به يادگار دارد، موزه‌اى كه تعداد مدالهاى بين المللى‌اش در رده‌هاى مختلف سنى بزرگسال و رده‌هاى سنى آسيا و جهان به عدد ٢١ رسيده است.
افسانه‌ى دو برادر؛ يكى چپ دست و ديگرى...
نوشاد و نيما عالميان پسران دهه هفتادى بابلى تنيس روى ميز ايرانند كه بايد آنها را به الماس‌هايى چون كوه نور و درياى نور تشبيه كرد
نوشاد متولد ١٣٧٠ و چپ دست است، نيما هم متولد ١٣٧١ و راست دست.
هر چند اين دو در كنار اميرحسين هدايى بعد از ٦٥ سال مدال برنز تيمى را در بازيهاى آسيايى تكرار كردند اما كسب مدال برنز دوبل مردان تنيس روى ميز كه براى اولين بار در تاريخ ورزش ايران توسط اين دو برادر رقم خورد ارزشى كم از طلا نداشت.
يادمان نرود آسيا خواستگاه تنيس روى ميز جهان است و اين دو برادر در چين يعنى مهد اين رشته در دنيا چهار مدال برنز را به خانه‌ى پدر خود عالميان بزرگ بردند.
سربزير، بى ادعا، خجالتى اما قهرمانى هشتادى
ترانه احمدى متولد ١٣٨١ در نجف آباد اصفهان كم سن و سال‌ترين عضو اين فهرست خاص است. آن هم در رشته‌اى خاص يعنى فرى استايل در رشته‌ى اسكيت و بخش سرعت اسلالوم.
اولين مدال بازيهاى آسيايى اسكيت در اولين دوره حضور اين رشته در بازيهاى آسيايى را دختر بى ادعايى به دست آورد كه نقره ايست با عيار ٢٤ طلا.
بيشترين چيزى كه در خاطر مانده چهره‌ى مظلوم دخترى است كه نقره گرفت آن هم در جنگ با صدم‌هاى ثانيه و حريف بصورت توأمان.
برنزى با ارزش از همكارى زن و مردى متفاوت
هانيه رستميان دختر دهه هفتادى ساروى استان مازندران و امير جوهرى خو مسن‌ترين فرد اين فهرست خاص متولد ١٣٥٩ از تبريزِ آذربايجان شرقى.
اين مدال برنز ميكس تيمى تپانچه بادى ١٠ متر با همكارى يك زن و مرد ايرانى به دست آمد تا بيشتر از اهميت ورزشى آن پيامدهاى مهم و تعيين كننده‌ى مثبت اجتماعى با ارزشى براى جامعه‌ى كشورمان به همراه داشته باشد.
رستميان دخترى متولد ١٣٧٧ و جوهرى خو مردى دهه پنجاهى با همكارى هم و كسب مدال برنزى مشترك نشان دادند، جنسيت، تفاوت نسلى، اختلاف فيزيكى و بسيارى واژه‌هاى ديگر مى‌تواند فقط كلماتى دهان پر كن باشد براى خالى نبودن عريضه و توجيه و بهانه‌ى بخشى از جامعه از تلاش مشترك براى پويايى.
پوريا تابان
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
