حسرت مشترک چندین نسل طلایی: المپیک
چند نسل طلایی و ستارههایی که جام جهانی را تجربه کردند اما حسرت حضور در المپیک طلسم بود که هیچکدام از آنها نتوانستند باطل کنند.
به گزارش "ورزش سه"، 1976 آخرین دورهای بود که تیم ملی امید ایران به المپیک صعود کرد، پس از آن دیگر تیم ملی حضور در المپیک را تجربه نکرد.
در ادامه بررسی خواهیم کرد تیم.های مختلفی که به همراه ستاره.های سرشناس به المپیک صعود نکردند، این ستارهها هرکدام چندین سال پس از حذف تلخ از المپیک به چهرههای تاثیرگذار فوتبال ایران تبدیل شدند.
1980-1984 و تحریم مسابقات
در سال 1980 بار دیگر به المپیک صعود کردیم اما اینبار المپیک با تحریم ایران توام شد و تیم ملی در سالهای 1980 و 1984 از حضور در مسابقات خودداری کرد، ایران به علت اعتراض حمله شوروی سابق به افغانستان بود و در واقع نوع خاصی از جنگ تبلیغاتی دوران جنگ سرد بود به کشور شوروی سابق نرفت.
1992 بارسلونا
المپیک 1992 بارسلونا با ستاره هایی چون خداداد عزیزی، رضا شاهرودی، یحیی گلمحمدی، حسین پورمند، بهزاد داداشزاده، جواد منافی، علیرضا دلیخون و میرشاد ماجدی این تیم شایستهترین برای حضور بود اما روز آخر و درحالیکه بازیها همزمان نبود قربانی تبانی امارات و قطر شد تا از صعود به المپیک بازبماند.
1996 آتالانتا
تیم ملی امید ایران در سال 1996 با نیما نکیسا، مهرداد میناوند، علی چینی، علی آذری، کریم باقری، مهدی پاشازاده، داود نظرمحمدی، داریوش یزدانی، اسماعیل حلالی، ادموند بزیک، مهدی مهدویکیا، احمد مومنزاده و... بازیکنان این تیم بزرگ بودند. به المپیک صعود نکرد، این تیم طلاییترین نسل فوتبال ایران بود که نتوانست به المپیک صعود کند.
2000 سیدنی
برای المپیک 2000 سیدنی ما با بازیکنانی چون رسول خطیبی، اشکان نامداری، یونس باهنر، سبو شهبازیان، فراز فاطمی، حامد کاویانپور، علی کریمی، علی انصاریان، جلال امیدیان، محمد محمدی، جواد نکونام، علیرضا نیکبخت، محسن بیاتینیا، علی سامره و داود سیدعباسی به میدان رفتیم و این سالی بود که هدایت تیم ملی بر عهده مربی خارجی کوردس بود، این تیم با 2 تساوی و یک شکست قاطعانه از حضور در المپیک حذف شد تا حسرتی برای عدم حضور در المپیک باقی نگذارد!
2004 آتن
المپیک 2004 آتن و یکی از جذابترین تیمهایی که در اختیار کادرفنی بود. مهدی رحمتی، وحید طالبلو، امیرحسین صادقی، جلال کاملی، علی بداوی، حسین کعبی، ایمان مبعلی، جواد کاظمیان، ستار زارع، سیدجلال حسینی، سیدمحمد علوی، سیاوش اکبرپور، محمد نصرتی بازیکنانی بودند که برای تیم ملی به میدان میرفتند. این تیم را ابتدا مایلی کهن اداره میکرد و سپس در اختیار حسین فرکی قرار گرفت.
2008 پکن
تیم ملی امید برای حضور در المپیک ۲۰۰۸ پکن انگیزههای زیادی داشت و بازیکنانی نظیر علیرضا حقیقی، سوشا مکانی، حسین کعبی، مهرداد اولادی، حسین ماهینی، مهرداد پولادی، میلاد میداوودی را در اختیار داشت اما آن تیم هم در مرحله مقدماتی حذف شد، شکست مقابل عربستان و استرالیا مانع صعود تیم ملی به مرحله بعد مسابقات شد. هدایت این تیم بر عهده وینگو بگوویچ بود، مربی که پیش از قبول مسئولیت در تیم ملی چندین تجربه ناموفق در ایران را پشت سر گذاشته بود.
2012 لندن
حذف عجیب و غریب از المپیک 2012 لندن شاهکار بود، محسن مسلمان، کمال کامیابینیا، کریم انصاریفرد، حامد لک، حمید علیعسگری، آرش افشین و احسان حاجصفی بازیکنان تیم ملی بودند. تیم ملی امید به دلیل استفاده از بازیکن محروم یعنی کمال کامیابینیا به راحتی بازی برده را با باخت ۳ بر صفر عوض کرد تا در بازی برگشت هم فرصت جبران را نداشته باشیم و به راحتی افسوس این تیم خوب و پرمهره را بخوریم.
2016 ریو
2016 ریو هم مانند دیگر تیمهای امید ایران پرستاره بود. روزبه چشمی، دانشگر، اخباری، مهرداد محمدی، مهدی ترابی، ارسلان مطهری ستارههایی بودند که در اختیار محمد خاکپور قرار گرفته بودند اما این بار با شکست مقابل ژاپن از دور مسابقات حذف شدیم.
2020 توکیو
این بار ناکامی در آستانه المپیک 2020 توکیو، دور اول با 7 امتیاز و به عنوان تیم دوم بعد از عراق صعود کردیم. در دور بعدی تیم امید نتوانست مجوز صعود از گروه کره جنوبی، چین و ازبکستان را بگیرد و به دلیل تفاضل گل، روی پله سوم قرار گرفت. این نفرات برای رسیدن به ژاپن عضو تیم امید بودند: امید نورافکن، مهدی قایدی، امیرحسین حسینزاده، اللهیار صیادمنش، محمد محبی و رضا شکاری.
2024 پاریس
و آخرین حسرت، تیم ملی امید در گروه خود دوم شد و به دلیل کارت زرد بیشتر از حضور در مرحله مسابقات حذف شد تا حسرت ایران کامل شود، در این بازیکنان بااستعدادی حضور دارند که در سالهای آینده تبدیل به ستارههای نامدار فوتبال ایران خواهند شد، درست مثل مرور تیمهای سال اخیر که تعداد زیادی از بازیکنان توانستند با تیم ملی بزرگسالان جام جهانی را تجربه کنند اما حضور در المپیک همچنان برای بازیکنان و جامعه فوتبال ایران تبدیل به یک حسرت بزرگ شده است.