اخبار حاشیهای از زندگی فوتبالیستها
حاشیه 3: روزی روزگاری، ستاره بود!
اگه دوست دارین بدونین فوتبالیستها موقعی که تو زمین بازی نیستن، چی کار میکنن، این صفحه رو دنبال کنین.
به گزارش "ورزش سه"، یه زمانی فوتبالیستها رو فقط هفته به هفته تو زمین بازی میدیدیم و تمام، اما الان با اومدن شبکههای اجتماعی، هر روز و هر ساعت میتونیم بفهمیم که ستاره موردعلاقهمون چی کار میکنه، کجا رفته، چی خورده و اوضاع زندگیش چه جوریه. این صفحه قراره همین اتفاقات رو پوشش بده. اگه واسهتون جذابه، همراه ما باشید:
اینم سورپرایز آخر برنامه واسه اون دوستایی که یاد عکسهای آدامس پرستو و آیدین افتادن. رفتم از آرشیوم عکس همه ستارههایی که امروز گذاشتم رو واسهتون پیدا کردم.
اینو عمرا بتونین تشخیص بدین: آلن سوتر، اون ستاره مو بلند سوئیس تو جام جهانی 94 که قبل از ظهور امانوئل پتی کلی واسه خودش طرفدار پیدا کرده بود.
نمیشه در مورد ستارههای دهه 90 حرف بزنیم و از خورخه کامپوس اسم نبریم، عجیبترین دروازهبان دنیا با اون لباسای عجیب و غریبش.
تو اون تیم اواخر دهه 80 ناپل که رو انگشت مارادونا میچرخید، دو سه تا بازیکن دیگه بودن که مکمل دیهگو بودن و بدون حضورشون اون تیم لنگ میزد. از جمله آنتونیو کارهکا که واقعا ستونی بود.
پیر شدن بعضیها رو نمیشه باور کرد. مثلا اینکه اون پسر ظریف با صورت بچگونه آرژانتین تو جام جهانی 90 الان مرد میانسالیه که داره به 60 سالگی نزدیک میشه، خیلی قابل باور نیست. تو ذهن خیلیها کلودیو کانیجیا هنوز پسر باده!
یکی از حیفشدهترین استعدادهای تاریخ، ستارهای که قدر خودشو ندونست: سلطان پل گاسکویین. با اینکه سالهاست تو فوتبال نیست و گاهی فقط با مشکلات زندگی شخصیش میاد تو خبرا، اما انگار سایهش همیشه رو فوتبال انگلیس هست، انگار هیچوقت بازنشسته نشده. انگار که شاعر واسه خود خودش خونده که: "غایب همیشه حاضر، تو رو باید از چی پرسید؟/ از ته دره ظلمت یا نوک قله خورشید؟"
والتر زنگا از اون دروازهباناییه که نه فقط به خاطر دروازهبانیش، که به خاطر کاراکترش طرفدار داشت. هرچقدر دینوزوف به عنوان دروازه بزرگ نسل قبل، جدی و عصا قورت داده بود، زنگا عاشق شو دادن و جلب توجه بود و همین جذابش میکرد.
یکی از خفنترین بازیکنای دهه ۸۰ و ۹۰، استاد انزو فرانچسکولی، اینقدر خفن که زیدان اسم یکی از پسراشو به خاطر این گذاشت انزو. البته اینکه ستاره المپیک مارسی، تیم شهر زیدان، هم بود، بیتاثیر نبود.
روژه میلا مصداق این ترانهس که میگه "مثه یه نور کوچولو اومدی و ستاره شدی". وقتی تو 38 سالگی تو جام جهانی 90 به عنوان بازیکن ذخیره واسه کامرون رفت تو زمین، کسی اونقدر نمیشناختتش اما فقط چند هفته بعد یه ستاره جهانی بود.
هزار سال باید بگذره که هلند یه بازیکن مثل فرانک رایکارد بیاره دوباره. لامصب همه جای زمین میتونست بازی کنه و تو همه پستا هم جزو بهترینای دنیا بود. اگه این جغلهها الان بالای 100 میلیون قیمتشونه، قیمت انتقال رایکارد بالای 500 میلیون میشد اگه الان بازی میکرد.